Elegy / Ελεγεία ενός Έρωτα (2008)

Ο χαρακτήρας που έφτιαξε ήταν καλαίσθητος, μεταφέροντας την ωριμότητα του στοχασμένου καθηγητή με τις τόσες γνώσεις μα και τις ανθρώπινες αδυναμίες απέναντι στο γυναικείο φύλο. H ταινία είναι μία χαλαρή νουβέλα που παραδίδεται σε μελοδραματισμούς και σε μία πολύ γλυκανάλατη κι αργή ροή. Καλή η ιστορία του πενηντάρη-εξηντάρη που παίζει κρυφτούλι με τα αισθήματα, τις υποχρεώσεις και την φθορά του χρόνου κάνοντας τον Δον Ζουάν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στις πιτσιρίκες αλλά που εξ αιτίας μιας από αυτές συγκρούεται μετωπικά με όλα τα παραπάνω και μάλιστα από κει που δεν το περίμενε. Όμως πέρα από την ιστορία η ταινία ατυχεί σαν αφήγηση, είναι κάπως διεκπεραιωτική, μονοδιάστατη και υφολογικά φτωχή. Κοινοτοπίες και συμπαθητικές λεπτομέρειες γεμίζουν τα κενά. Ο Μπεν Κίνγκσλεϊ ήταν αρκετά εκφραστικός και κατάλληλος για τον συγκεκριμένο ρόλο. Με περίσσια ποιητική διάθεση (κάποιες φορές όμως λίγο αταίριαστη με το κλίμα της ταινίας), συμπαθητική σκηνοθεσία από την Isabel Coixet με πολύ καλή φωτογραφία και εμπνευσμένη μουσική επιμέλεια η ταινία παρότι ευχάριστη στο να την παρακολουθήσει κάποιος, πέφτει, φρονώ, θύμα των υψηλών φιλοδοξιών της και της διάθεσής της να χωρέσει πολλά καρπούζια στην ίδια μασχάλη. Ενώ η κάπως άγαρμπη καταφυγή στον εύκολο μελοδραματισμό στο δεύτερο μέρος της, τη στιγμή ακριβώς που περιμένεις με έντονο ενδιαφέρον μια λύση στη δραματική κορύφωση της ταινίας, σίγουρα δε βοηθά στη διαμόρφωση των τελικών εντυπώσεων και μάλλον αδικεί τις ως τότε προσπάθειες της ταινίας! Η ταινία υστερεί σημαντικά στην εμβάθυνση του γυναικείου πρωταγωνιστικού χαρακτήρα που ενσαρκώνει η πάντα σέξι Πενέλοπε. Αυτό που ήθελε να δείξει η σκηνοθέτης μέσα από την μεταφορά του βιβλίου είναι την σύγκρουση των σταθερών ενός φτασμένου πνευματικού ανθρώπου με τις τόσες παραστάσεις απέναντι στο αφελές, αυθόρμητο και πηγαίο έρωτα. Η δύναμη ενός συναισθήματος ή το βάθος μιας σκέψης, στέκονται μόνα τους και δεν χρειάζονται υποβολείς όπως η, σχεδόν μόνιμα, σκοτεινή φωτογραφία και η λυρική λυπητερή μουσική. όσο για τις ενδιάμεσες σιωπές στις - μακριές - σκηνές, έδειχναν περισσότερο σκηνοθετική αμηχανία, παρά κάποιο μυστηριώδες "κάτι" που θα μας συνέπαιρνε. 5/10!!!

Ταινία βασισμένη στο μυθιστόρημα του Philip Roth "The Dying Animal".
Ένα ρομαντικό δράμα που ξεχωρίζει. Εκείνος μεσήλικας, αμετανόητος εργένης, λειτουργεί σαν έφηβος, εκείνη νεαρή κοπέλα γεμάτη πάθος που ξέρει τι θέλει. Θα ξυπνήσει μέσα του συναισθήματα πρωτόγνωρα...
Μια ταινία ποιητική αλλά και μελαγχολική με απίστευτα καλές ερμηνείες από τους Ben Kingsley και Penélope Cruz.