Ορκισμένη παρθένα / Sworn Virgin / Vergine giurata (2015)

Για πολλούς αιώνες από τον Μεσαίωνα και μετά, κάθε πλευρά της ζωής των κατοίκων κυρίως της βόρειας Αλβανίας, ρυθμιζόταν από το Kανουν, ένα σύνολο εθιμικών κανόνων που κωδικοποίησε στον Μεσαίωνα ο Λεκ Ντουκαγκίνι. Σύμφωνα με το Κανούν οι γυναίκες δεν είχαν μια σειρά από δικαιώματα,π.χ. δεν είχαν κληρονομικά δικαιώματα, δεν μπορούσαν να ψηφίζουν, δεν μπορούσαν να κάνουν διάφορες δουλειές και δεν μπορούσαν να αγοράσουν γη.Το έθιμο των ορκισμένων παρθένων προέκυψε από το Κανούν. Μια γυναίκα ανήκε στις ορκισμένες παρθένες δίνοντας όρκο αγαμίας ενώπιον δώδεκα ηλικιωμένων ανδρών από το χωριό ή τη φυλή της.Αφού έδινε αυτόν τον όρκο ζούσε σαν άντρας. Ντυνόταν σαν άντρας, έπαιρνε ανδρικό όνομα και αν δε ζούσε ο πατέρας της και δεν υπήρχε αδερφός αυτή γινόταν ο αρχηγός της οικογένειας. Επίσης μπορούσε να καπνίζει και να πίνει αλκόολ, να έχει όπλο, να κάνει ανδρικές δουλειές, να παίζει μουσική και να τραγουδάει και να κάθεται και να συζητά μαζί με άλλους άντρες.Είχε ίδια δικαιώματα με τους άντρες. Ταυτόχρονα συμμετείχε στις βεντέτες όπως όλοι οι άντρες και αν σκοτώνονταν, ο θάνατος της ισοδυναμούσε με το θάνατο ενός άντρα και όχι μιας γυναίκας, της οποίας η ζωή είχε τη μισή αξία της ζωής ενός άντρα.Ο όρκος αγαμίας ήταν βασικά αμετάκλητος και η ποινή για την παραβίαση του ήταν ο θάνατος. Το να δώσει μια γυναίκα τον όρκο αγαμίας το αποφάσιζε κυρίως η οικογένειά της αλλά στην περίπτωση π.χ. που ο πατέρας είχε πεθάνει και δεν υπήρχε αδερφός, μπορούσε να το αποφασίσει η ίδια. Τον όρκο αγαμίας μια γυναίκα μπορούσε να το δώσει σε οποιαδήποτε ηλικία.Βασικός λόγος που οδήγησε στη δημιουργία αυτού του εθίμου φαίνεται ότι ήταν η ανάγκη να υπάρχει αρχηγός σε μια οικογένεια και να παραμένει στην οικογένεια η περιουσία της ακόμα και όταν είχαν εκλείψει όλοι οι άνδρες αυτής.Πάντως αν π.χ. μια κόρη έδινε τον όρκο αυτό δεν απέκλειε και άλλες γυναίκες της οικογένειας να δώσουν τον ίδιο όρκο. Υπήρχαν και γυναίκες που επέλεξαν τον όρκο της αγαμίας για να αποκτήσουν ελευθερίες που δεν αναγνωρίζονταν στις γυναίκες. Άλλες έδωσαν τον όρκο για να αποφύγουν έναν ανεπιθύμητο γάμο ή επειδή γενικά δεν ήθελαν να παντρευτούν ή δεν ήθελαν να αφήσουν την οικογένειά τους. Ο όρκος παρθενίας ήταν ο μόνος τρόπος να αντραπεί γάμος που είχε συμφωνηθεί όταν ο μέλλων γαμπρός και η μέλλουσα νύφη ήταν παιδιά, χωρίς να προσβληθεί η οικογένεια του γαμπρού και ξεκινήσει αιματηρή βεντέτα. Επίσης πολλές φορές χήρες μητέρες έπειθαν τις κόρες τους να δώσουν όρκο παρθενίας γιατί διαφορετικά οι ίδιες, αφού είχε πεθάνει ο άντρας τους, δεν είχαν πολλές επιλογές: ή θα επέστρεφαν στο πατρικό τους ή θα παρέμεναν στην οικογένεια του συζύγου τους ως υπηρέτριες ή θα έπρεπε να ξαναπαντρευτούν.