Reparer les Vivants / Heal the Living / Δύο Καρδιές (2016)

Μία συγκλονιστικά δυσβάσταχτη και ρεαλιστική παράλληλα ταινία, για την δύσκολη και επώδυνη ύστατη απόφαση, για το μέγα ζήτημα ζωής και θανάτου, μία δυνατή πλοκή που σε προβληματίζει. Δύο ξεχωριστές ιστορίες εκείνη του δότη και εκείνη του ανθρώπου που δέχεται την μεταμόσχευση ενώνονται με τραγικό μα αισιόδοξο και πολύ ανθρώπινο τρόπο, το πρώτο μέρος με το δυστύχημα και τον τρόπο που τελικά αποτυπώνεται στην οθόνη προκύπτει αποστομωτικά λυρικό και απόκοσμο. Επιπλέον, η οπτικοποίηση της φαντασίας και η αντιδιαστολή με την πραγματικότητα, μέσα από την ματιά της Κιλεβερέ βρίσκει τον τρόπο να φαντάζει αρκούντως φρέσκο ώστε μέχρι να συνειδητοποιήσεις τι ακριβώς βλέπεις, η σκηνή να έχει ουσιαστικά τελειώσει.

Μας παρουσιάζει χωρίς μελοδραματισμούς το θέμα της μεταμόσχευσης καρδιάς. Η επιβλητική μουσική είναι το κυρίαρχο στοιχείο που κάνει εντυπωσιακή την ταινία, αφού τα λόγια είναι περιττά σε τέτοιου είδους καταστάσεις κι αφήνεις την εικόνα να τα πει όλα, το δράμα εκτυλίσσεται χωρίς περιττές υπερβολές ή εξάρσεις, σου περνάει βαθιά συγκινητικά μηνύματα, με πολλαπλό χαρακτήρα και νόημα γερό. Η σκηνοθέτης κάνει ένα τίμιο και ειλικρινές έργο, με έντονη την συναισθηματική φόρτιση που δημιουργεί στο θεατή, εξαιρετική κι αξιοπρεπής η δουλειά στη εκτέλεσή της, μας μεταφέρει τον παλμό, με σαφείς επιρροές και λογικά προσωπικά βιώματα για να στηριχτεί πάνω στη φυσική ροή και εξέλιξη των τεκταινόμενων. Όλα παίρνουν τον αναμενόμενο και προδιαγεγραμμένο από το ριζικό δρόμο τους, δίδοντας με τις κατάλληλες δραματικές δόσεις το ενδιαφέρον που συνδέεται με τον ρεαλισμό στις σκηνές του χειρουργείου, την επίπονη πραγματικότητα του γεγονότος, έτσι όπως διαμορφώνεται και η τελική της έκβαση. Αυτό που μας τονίζει είναι ότι μετά την κάθαρση έρχεται η λύτρωση, δηλαδή μία ζωή χάνεται και μία άλλη σώζεται και της δίνεται μία δεύτερη ευκαιρία να ζήσει φυσιολογικά.

Έχει κάποια προβλήματα που εντοπίζεις στο πυρήνα της υπόθεσης, όπως ότι δεν δίνει πολλές πληροφορίες για τον αρχικό ήρως της όλης υπόθεσης, δε μας αφήνει να τον γνωρίσουμε για να ταυτιστούμε πιο πολύ με το αναπάντεχο της ζωής του, την τραγικότητα της τύχης του κι άρα να ενδιαφερθείς σε μεγαλύτερο βάθος για τη μοίρα που του επιφυλάσσεται, σε αντίθεση με την Claire στην οποία δίνεται σαφώς μεγαλύτερο χρονικό διάστημα ανάπτυξης της δικής της ιστορίας, ενώ από την άλλη και η Emmanuelle Seigner που είναι εξαιρετική, δεν την αξιοποιούν κατάλληλα στο έργο, όσο θα έπρεπε. Επιπλέον, το τέλος μερικών ιστοριών προκύπτει μάλλον απότομα ενώ σε άλλες περιπτώσεις η μελοδραματική παράμετρος προκύπτει μάλλον αφελής. Εν κατακλείδι, θα μπορούσες να την χαρακτηρίσεις κι ως μία καμπάνια ευαισθητοποίησης του κόσμου κι ενημέρωσης για τη δωρεά οργάνων, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι καταφέρνει να σου μείνει καρφωμένη και ανεξίτηλη στη συλλογική σου μνήμη. 9/10!!!

Ο τίτλος της ταινία της Katell Quillévéré τα λέει όλα ή όχι αρκετά.
Μια πραγματικά δύσκολη ταινία , βασισμένη στο μυθιστόρημα της Maylis de Kerangal, "Réparer les vivants".
Η ταινία όπως και το βιβλίο, έχει ένα ύφος ταυτόχρονα ποιητικό και ρεαλιστικό.
Πραγματεύεται συναισθήματα, τη φυσική θλίψη που αισθάνεται κανείς όταν ένα άτομο πεθαίνει πολύ νωρίς, πολύ νεαρό και οι οικείοι του πρέπει να αποφασίσουν κατά πόσο το άτομο αυτό θα γίνει δωρητής οργάνων, θα προσφέρει ζωή σε κάποιον άλλον που υποφέρει.
Όμορφη στην τραγικότητα της, με εξαιρετικές ερμηνείες από όλους τους συντελεστές.