The Greatest Showman / The Greatest Showman (2017)

Ένα λαμπερό, μουσικό υπερθέαμα, γεμάτο πλούσιες και όμορφες εικόνες, σπιρτόζικο ρυθμό, ένα φαντασμαγορικό πολύχρωμο μιούζικαλ, ένα παραμυθένιο μουσικοχορευτικό περιτύλιγμα, με τον Hugh Jackman να μαγεύει με τη φωνή του και τη χορευτική του δεινότητα (μη ξεχνάμε και την εμφάνισή του στο μιούζικαλ "Άθλιοι"). Φωνές, μοναδικά ανεβαστικά κομμάτια, στροβιλισμοί, βαθιά συναισθήματα, άκρως εντυπωσιακά και μεγαλειώδη ακροβατικά. Το περιβάλλον του τσίρκου ευνόησε ακόμη περισσότερο την όλη προσπάθεια και κάθε σκηνή με ομαδικά χορευτικά είναι πραγματικά υπέροχη. Η βιογραφία του Barnum, είναι άλλωστε γεμάτη αντιθέσεις. Από την απόλυτη φτώχια, στην άπλετη χλιδή. Από τα όνειρα, στην πραγματικότητα. Και όλα αυτά δεν αφορούν μόνο τον πρωταγωνιστή, αλλά και τα πρόσωπα που τον βοήθησαν να γίνει αυτό που έγινε. Πρόκειται για ανθρώπους διαφορετικούς, με εναλλακτικά και σπάνια χαρίσματα. Ανθρώπους για τους οποίους εφευρέθηκε ο όρος «φρικιά». Κι όμως, ο Barnum τους έβγαλε από την μιζέρια τους και τους αγκάλιασε με αγάπη και τρυφερότητα, δίχως εκμετάλλευση και δόλιο σκοπό. Τους έδωσε εργασία και νόημα στη ζωή τους. Τους χάρισε κοινώς, οικογένεια.

Ένα από τα βασικά θέματα της ταινίας είναι η ανάγκη σεβασμού των ανθρώπων με ιδιαιτερότητες και ο σεβασμός της διαφορετικότητας των άλλων. Ουσιαστικά ωθεί αυτούς τους ανθρώπους να βγουν από το σκοτάδι της εσωτερικής φυλακής τους στο φως, να κάνουν τις ατέλειές τους ταλέντο και να μετατρέψουν την ντροπή τους σε φωνή. Όλοι έχουν δικαίωμα στα όνειρα και τη ζωή και στην ταινία του Gracey ο ρατσισμός δεν έχει θέση. Η ανάγκη του σεβασμού στη διαφορετικότητα αποτυπώνεται εξαιρετικά στην ταινία είτε μέσα από δυνατούς διαλόγους, είτε μέσω του χιούμορ, είτε από δυνατά πλάνα και σκηνές. Η ταινία καταφέρνει να συνδέσει όλα μαζί τα συστατικά της σ' ένα μιούζικαλ με ένταση και τη δύναμη να παρασύρει τον θεατή και αφηγείται με τραγουδιστό κι όχι βιογραφικό τρόπο την ζωή του Barnum, του οραματιστή που κυνήγησε τα όνειρα του, κατάφερε να αλλάξει τη ζωή του και να γίνει ο πρώτος επίσημος "Showman". Το περίφημο τσίρκο του ήταν γεμάτο από ανθρώπινα "περίεργα", άντρες και γυναίκες με ιδιαιτερότητες, παράξενα κι αφύσικα χαρακτηριστικά, ικανά να προκαλέσουν την περιέργεια του κοινού κι όχι μόνο· εκατοντάδες κομμένα εισιτήρια που οδήγησαν τον φτωχό άνεργο με το επιχειρηματικό μυαλό στα σαλόνια της αριστοκρατίας της Νέας Υόρκης και στο παλάτι της βασίλισσας της Αγγλίας.

Σε ότι αφορά στις ερμηνείες του καστ, ο Hugh Jackman είναι συγκλονιστικός και η πιο δύσκολη ερμηνεία και σίγουρα από τις καλύτερες της καριέρας του. Η χημεία του με την κινηματογραφική του σύζυγο, Michelle Williams, είναι για δεύτερη φορά πολύ καλή. Θεωρώ ότι ο ηθοποιός απολαμβάνει κάθε στιγμή τον ρόλο που υποδύεται και αυτό φαίνεται σε κάθε frame της ταινίας, μια και αποτυπώνεται ξεκάθαρα στις εκφράσεις του. Η Williams με τη μεγάλη της εκφραστική ικανότητα, τον αισθαντικό τρόπο ερμηνείας της, καθώς και τη συγκινησιακή φόρτιση που απλόχερα χαρίζει στον θεατή, είναι ένα απ’ τα μεγάλα ατού του φιλμ. Τέλος, ο Zac Efron είχε απίθανη ταύτιση με τον Hugh Jackman και σίγουρα το μιούζικαλ είναι το στοιχείο του και κατάφερε να μην φαίνεται καθόλου "λίγος" δίπλα στον ηθοποιό. Επιπλέον, η χημεία του με την Ζεντάγια είναι αρκετά καλή και πείθουν σαν ένα απαγορευμένο ζευγάρι εραστών.

Η μουσική της ταινίας είναι μοναδική, αν και αυτό ήταν αναμενόμενο, αφού έχουμε να κάνουμε με τους δημιουργούς των τραγουδιών του La La Land και σε ταξιδεύουν σ’ έναν κόσμο διαφορετικό, διασκεδαστικό, μαγικό και πάνω απ’ όλα ονειρεμένο. Δεν πρόκειται για μια απλή καταγραφή της ζωής του Barnum αλλά για ένα μουσικό ταξίδι στα όνειρα, τα ρίσκα, την αγάπη, τη διαφορετικότητα αλλά και τις αποφάσεις που δυσκολευόμαστε να πάρουμε στη ζωή. Είναι μια αισιόδοξη και συγκινητική ταινία που αξίζει όλοι να δούμε. Ένας ύμνος στα όνειρα που σε κάνει να θέλεις να σηκωθείς από το κάθισμά σου και να χορέψεις. Σε παρασύρει σε μουσικά μονοπάτια και τελειώνοντάς την έχεις μια χαρά και μια δύναμη να παλέψεις για τα δικά σου όνειρα και στόχους. 9/10!!!

καταπληκτικο μιουζικαλ...

περιμενα να δω μια χαλαρη ταινια, και ειδα ενα απο τα καλυτερα μιουζικαλ....

ειχα να δω τοσο καλο μιουζικαλ ,

απο την εποχη του Γουεστ Σαιντ Στορυ (West Side Story),

των Jerome Robbins-Robert Wise , (με τον Τζωρτζ Τσακιρη και την Ναταλι Γουντ)....

Πολυ καλος ο Χιου Τζακμαν.....εξαιρετη σκηνοθεσια.....

8/10

Το πρόβλημα με το ταλαιπωρημένο είδος του μιούζικαλ, είναι ότι ελάχιστοι το παίρνουν στα σοβαρά, είτε στο σινεμά, είτε στο θέατρο. Πρόκειται για τομέα που απαιτεί φαντασία, άριστη γνώση του ρυθμού και του groove, μεγάλη προετοιμασία σε χορογραφίες και φωνητικά, παράγοντες που απουσιάζουν απ’ το "Greatest Showman". Σε λογική αυτόματου πιλότου, με πρόχειρη προετοιμασία στα προλεγόμενα, καθώς και μεγάλη έλλειψη φαντασίας στην επιλογή και εκτέλεση τραγουδιών και χορογραφιών, το φιλμ δεν καταφέρνει να τραβήξει το ενδιαφέρον, πλην εξαιρέσεων, ενώ οι προσπάθειες για κινηματογραφικές αναφορές σε ταινίες του Ζορζ Μελιές, ή στην κλασσική ταινία "Freaks", του Tod Browning, δεν προσθέτουν κάτι αξιόλογο.

Εντυπωσιακά ντεκόρ και κοστούμια, αξιόλογοι πρωταγωνιστές, που αποδίδουν μόνοι τους, χωρίς σκηνοθετική υποστήριξη, σε ένα αρκετά μέτριο σύνολο, που δεν διαθέτει φαντασία, ούτε προσθέτει κάτι στον πολύπαθο χώρο του μιούζικαλ.

Απίστευτη ταινία από την αρχή μέχρι το τέλος, σε καθηλώνει πολύ γρήγορα με το πρώτο κιόλας τραγούδι και μετά σε ταξιδεύει. Απίστευτα καλή σκηνοθεσία, χορός, ενώ τα τραγούδια ( τα οποία τα περισσότερα τα έχω ακούσει και από πριν) είναι όλα ένα προς ένα τρομερά. Μια ταινία έπος για την διαφορετικότητα θα έλεγα, όλοι πρέπει να έχουν δικαίωμα στο όνειρο, ανεξαρτήτως φύλου, χρώματος, σωματότυπου και αυτό είναι που φρόντισε να αναδείξει ο πρωταγωνιστής στην παράστασή του. Ικανοποιητικές ερμηνείες από όλο το Cast, το οποίο είναι πλούσιο από ονόματα αλλά καταφέρνει να τους αναδείξει όλους στον χρόνο που έχουν. Σενάριο έξυπνο, με ανατροπές  παρακαλώ κάτι που δεν περίμενα και ένα φινάλε πανέρμοφο. Παιδιά τρομερή ταινία. 10/10