Slumdog Millionaire (2008)

Ο Danny Boyle αφηγείται αριστουργηματικές και βαθιά ανθρώπινες ιστορίες. Παίρνει ως κεντρικό στύλο μια παράξενη αλλά ταυτόχρονα έξυπνη ιστορία και γύρω της χτίζει ένα παραμύθι γεμάτο αγνότητα. Συνδυάζοντας με μαγευτικό τρόπο εικόνες από το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της Ινδίας, καταφέρνει να αποτυπώσει το πρόσωπο μίας βασανισμένης χώρας, μέσα από τα γεμάτα θέληση για ζωή μάτια ενός νεαρού ανθρώπου. Μέσα από το ταξίδι αυτό και τις εμπειρίες που αποκόμισε, ως flash-back, μας γυρίζει στα παιδικά και εφηβικά χρόνια του ήρωα και περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο απέκτησε τις γνώσεις αυτές, στα χρόνια εκείνα που σημάδεψαν και καθόρισαν τη ζωή του, όντας σκληρά και δύσκολα και αναδεικνύει την πολυτάραχη ζωή ενός δεκαοχτάχρονου, στον οποίο η μοίρα άνοιξε το δρόμο προς την απόλυτη ευτυχία. Στην ουσία, ο τρόπος που έχει αυτές τις γνώσεις είναι ότι έχει τόσο πλούσια, περίπλοκή και γεμάτη δυστυχίες, ζωή που απλά ήξερε τις απαντήσεις από τυχαίες καταστάσεις του βίου του. Μέσα από τα μάτια ενός φτωχού νέου γεμάτο αγνά συναισθήματα, ο Boyle προσπαθεί να εκβιάσει την συμπάθειά μας παρουσιάζοντάς μας, την όψη μιας Ινδίας άνισης, μιας Ινδίας που ή πεθαίνεις στους δρόμους ή είσαι εγκληματίας και βρίσκεται στον θρόνο.

Μία ταινία για την αγάπη, τη φιλία και την προσμονή, που μας διδάσκει πώς μπορεί να χρειαστεί να κολυμπήσεις στα σκατά για να επιτύχεις τους στόχους σου και ναι, μπορεί να βρωμάει όμως, θα μείνεις στο τέλος με την ικανοποίηση ότι τα κατάφερες παρά τις αντιξοότητες. Ουσιαστικά η ταινία βασίζεται στην θεμελιώδη αρχή των αισιόδοξων. Μπορεί η ζωή να μην στα φέρνει πάντα όπως τα θες, μπορεί να περάσεις βάσανα και δυσκολίες όμως, αργά ή γρήγορα θα σου δώσει αυτό που σου χρωστάει. Η σκηνοθεσία του Boyle εκσυγχρονίζει την Ινδική κινηματογραφική νοοτροπία, είναι πολύ ζωντανή, με γρήγορο ρυθμό, με μπόλικη πρωτοτυπία, γεμάτη νεύρο κι ένταση με το αποτέλεσμα να είναι καθηλωτικό, σε παρασέρνει, συνδυάζοντας πάνω στον κινηματογραφικό καμβά του, χρώματα, συναισθήματα, δράση, έρωτα και πολλή μουσική. Η κάμερα του βρετανού τρέχει με πυρετώδεις για να προλάβει να αποτυπώσει την ίδια πυρετώδη διαδρομή που ακολουθεί η ζωή των ανθρώπων σε αυτή τη χώρα. Και είναι εκπληκτικό το αποτέλεσμα που προκύπτει, αναλογιζόμενοι ότι το σεναριακό υλικό στηρίχθηκε πάνω σε ένα ημίωρο τηλεοπτικό παιχνίδι. Είναι, επίσης, εντυπωσιακό τι μπορεί να καταφέρει κάποιος με εντελώς άγνωστους ηθοποιούς, μια αρκετά καλή ιστορία και πολύ ταλέντο. Είναι ένα "παραμύθι για τον λαό", αλλά και μια γεμάτη σε όλα της ταινία. Ένα δράμα (όχι και τόσο πολύ) με happy end. Μας ξεναγεί στις λασπογειτονιές της Βομβάης, μετά μας κάνει και ένα "road trip" και ενδιάμεσα μας δείχνει πάρα πολλά πράγματα. Η ταινία του Danny Boyle λειτουργεί εκπαιδευτικά, συναισθηματικά, ψυχαγωγικά και μιλάει με στοχαστικό τρόπο για τη δύναμη του πεπρωμένου και της ελπίδας, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι η ίδια η ζωή δίνει αβασάνιστα τις σημαντικότερες απαντήσεις σε όλα τα κρίσιμα ερωτήματα τη στιγμή που επιλέγει αυτή. Κέρδισε τέσσερις Χρυσές Σφαίρες, εφτά Bafta και οκτώ Όσκαρ (καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, διασκευασμένου σεναρίου, μουσικής, φωτογραφίας, μοντάζ, ήχου και τραγουδιού). 9.5/10!!

aneta ti vlepeis  4-5 ke vale  fores diaxroniki tenia  thks