Το αυτό / It (1990)

Ένα από τα πιο γνωστά και αγαπημένα βιβλία τρόμου του Stephen King παίρνει σάρκα και οστά για να μας μεταφέρει κι εμάς την δικιά μας από μικρά παιδιά κλοουνοφοβία, μ' έναν αθάνατο εξωγήινο μασκαρά που αλλάζει μορφές και τρέφεται από το φόβο των παιδιών να σπέρνει τον τρόμο. Έτσι, το Αυτό, κάθε φορά παίρνει διαφορετική μορφή, στοιχειώνοντας τη ζωή και τα όνειρα των ηρώων και ταυτόχρονα τα δικά μας. Στο πρώτο μισό της ταινίας έχουμε τη γνωριμία μας με τους ενήλικους πλέον ήρωες, που καλούνται να επιστρέψουν στο Derry και να ολοκληρώσουν αυτό που άρχισαν πριν 30 χρόνια. Έξυπνη και λειτουργική αυτή η μορφή της αναδρομής στο παρελθόν που μας κάνει να νιώσουμε το κακό πιο έντονα και ν` ανατριχιάζουμε κάθε φορά που το Αυτό κάνει την εμφάνισή του. Στο δεύτερο μέρος της ταινίας έχουμε να κάνουμε με τους ενήλικους πλέον ήρωες. Επιστρέφοντας όμως οι αναμνήσεις ξεπηδούν από κάθε γωνιά κι ο τρόμος έχει επιστρέψει ακόμα πιο δυνατός. Το Αυτό είναι αποφασισμένο να κάνει αυτό που δεν κατάφερε πριν 30 χρόνια. Να τους σκοτώσει! Η δράση κι η αγωνία είναι συνεχής και δεν σε αφήνει λεπτό να πάρεις ανάσα.

Σεναριακά υπάρχουν κάποια κενά και το φινάλε σε ξενερώνει εν μέρη, αφού δεν είναι ακριβώς αυτό που είχες στο μυαλό σου. Ωστόσο, ο Tommy Lee Wallace στη σκηνοθεσία έχει κάνει πολύ καλή δουλειά, δημιουργώντας έναν τρομακτικό κόσμο, όπου το μυστήριο, η αγωνία κι ο φόβος κρατιούνται σταθερά σε υψηλά επίπεδα. Και βέβαια δεν είναι λίγες οι σκηνές όπου όχι απλά φοβάσαι, αλλά σου κόβεται η ανάσα. Φοβερή δουλειά έχει γίνει και στη φωτογραφία, όπου το κλίμα και τα χαρακτηριστικά της εποχής αποτυπώνονται στο πανί πολύ όμορφα. Επιβλητική όμως είναι και η μουσική, όπου ειδικά στις επίμαχες σκηνές αυξάνει την αδρεναλίνη και κάνει τον τρόμο ακόμα πιο έντονο. Τα πιτσιρίκια βάζουν πραγματικά τα γυαλιά στους μεγάλους, κλέβοντας την παράσταση και μαγνητίζοντας τα βλέμματα με τον τρόπο που προσεγγίζουν την αγάπη, τον πόνο, τον φόβο. Οι κινήσεις του κι οι εκφράσεις τους μοιάζουν τόσο φυσικές λες τα γυρίσματα αποτελούσαν μέρος της πραγματικότητάς τους. Αν υπάρχουν κάποιοι που μπορείς κάπως να ξεχωρίσεις από το ενήλικο καστ αυτοί είναι ο John Ritter κι ο Harry Anderson που με τα κωμικά στοιχεία του ρόλου του, χαρίζει μια, όσο το επιτρέπει η περίσταση τουλάχιστον, πιο χιουμοριστική διάθεση μέσα στο γενικότερο αίσθημα του φόβου. Αυτός βέβαια που δίνει ρέστα είναι ο Tim Curry στο ρόλο του It. Πλάθει έναν κακό με βάθος και ποιότητα! Είτε είναι απειλητικός, είτε γελάει, παραμένει το ίδιο τρομαχτικός, ζωντανεύοντας τους χειρότερους εφιάλτες μας. Καταφέρνει να στοιχειώσει το μυαλό μας και να μας κάνει ν` ανατριχιάζουμε από τρόμο σε κάθε του εμφάνιση. Ο Stephen King υπογράφει ακόμα ένα αριστούργημα τρόμου που όποιος το δει μένει για πάντα στη μνήμη του ως ένα απ' τα πιο spooky και κλασσικά θεάματα της έβδομης τέχνης. Τίποτα πιο ανατριχιαστικό από έναν clown που στοιχειώνει μια ολόκληρη παρέα. Από ένα πλάσμα που δεν έχει στην πραγματικότητα μορφή, παρά μόνο ζει και τρέφεται από σάρκα, αίμα και κυρίως φόβο. Αν δεν το έχετε δει, κάντε το ασυζητητί. 8.5/10!!!

Απλά κλάσης ανώτερη από την καινούργια που είναι ένα αίσχος και μισό.Ο Τιμ Κιούρι είναι πολλά πατώματα καλύτερος από τον Bill Skarsgard.Αξίζει και παραξίζει.