Man Down (2015)

To Man Down κινείται σε τέσσερις αφηγηματικούς άξονες. Ο πρώτος που ακολουθεί την ζωή του πεζοναύτη Γκάμπριελ Ντράμερ, της γυναίκας του και του μικρού γιου τους Τζόναθαν προτού φύγει για τον πόλεμο. Ο δεύτερος παρουσιάζει την στρατιωτική εκπαίδευση του Γκάμπριελ και του αδελφικού του φίλου Ντέβιν, ο τρίτος την θεραπευτική συνεδρία του Γκάμπριελ με τον ανώτερο αξιωματικό του όσο ακόμα βρίσκονται στο μέτωπο και ο τέταρτος την αναζήτηση του Γκάμπριελ και του Ντέβιν για τον Τζόναθαν σε ένα παρόν που μοιάζει με σκηνικό αποκάλυψης. Η ταινία ποντάρει στο μυστήριο που δημιουργεί η διαρκής μετάβαση από τον έναν άξονα στον άλλο προκειμένου να διατηρήσει το ενδιαφέρον του θεατή. Ο σκηνοθέτης προσπαθεί να κάνει καλή δουλειά κυρίως στο χτίσιμο της έντασης, των γρήγορων ρυθμών και της παρουσίασης ενός θέματος που έχει υπεραναλυθεί σε μία ιστορία που έχει αποστραγγισθεί απ' όλες τις πλευρές και δεν έχει κάτι καινούριο να αναδείξει. Δεν εστίασε όσο θα 'πρεπε βέβαια, στον πυρήνα της, που είναι τα ψυχολογικά τραύματα από τα οποία υποφέρουν οι στρατιώτες γυρνώντας από τον πόλεμο. Το θέμα έχει κλισέ σε κάποια σημεία, υποβόσκουν κάποια κενά και ατέλειες στη ροή του σεναρίου, ωστόσο στο σύνολό της δεν είναι άνευρη, κρατάει σε εγρήγορση αυτόν που την βλέπει, ενώ το τέλος ήταν σε βαρύ συγκινησιακά φορτισμένο κλίμα με ωραία μουσική.

Αξιέπαινη είναι η ερμηνεία του Shia LaBeouf, ο οποίος καταφέρνει να χαθεί μέσα στο ρόλο του και να παρουσιάσει με επιτυχία ένα άντρα ο οποίος αν και γυρνά από τον πόλεμο ζωντανός είναι βαθιά πληγωμένος συναισθηματικά. Προσπαθεί καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας να επικεντρώσει την προσοχή του θεατή στην πάλη του ήρωα με τα όσα του έχουν συμβεί και με τα όσα αισθάνεται, δίνοντας στην ερμηνεία του εντυπωσιακό συναισθηματικό βάθος, ιδιαίτερα στις σκηνές που μοιράζεται με τον Gary Oldman. Και το υπόλοιπο καστ συμμετέχει αξιόλογα σε όλες τις σκηνές. Συνολικά είναι μία εύπεπτη πολεμική ταινία, που δεν επικεντρώνεται τόσο στον ψυχισμό των στρατιωτών, αλλά το πιάνει περιφερειακά, ωστόσο οι εναλλαγές σκηνών, η έντονη δράση κατά περιόδους και η ένταση που δημιουργεί την καθιστούν μία καλή παραγωγή. 6.5/10!!!

5 λεπτά μετα ξέχασες το περιεχόμενο. 10 λεπτά ξέχασες μετά ότι είδες την συγκεκριμένη ταινία. 10 μέρες μετά την ξαναβλέπεις και ίσως κάποιες λίγες σκηνές σε προβληματίζουν μήπως κάπου κάπως κάποτε τις έχεις ξαναδείς.