Νυκτόβια Πλάσματα / Nocturnal Animals (2016)

Ένα δυνατό παραψυχολογικό μετα-νουάρ θρίλερ με φανταστικές προεκτάσεις συνδέει με μοναδική κινηματογραφική ευρηματικότητα ένα ρομαντικά εφιαλτικό παραμύθι με ένα συναισθηματικό μακελειό, (ελαστικά χωρισμένο σε δύο βασικές πλοκές -και μία τρίτη υπό διαρκή κατασκευή), γεμάτο ένταση, συγκίνηση, με εκπληκτικές αλληγορικές σκηνές, σε κάνει να σκέφτεσαι πολλές φορές κάτι που βλέπεις και φυσικά συνάμα μιλάμε για μια απρόβλεπτη και ενδιαφέρουσα εξέλιξη. Σ' αυτή την ιδιαίτερη και παράξενη υπόθεση θεατής και αναγνώστης μπαίνουν σε ένα αφηγηματικό δωμάτιο με καθρέφτες που ο καθένας τους αντανακλά τη δική του οπτική γωνία της πραγματικότητας, μέσα στην οποία συνωστίζονται ματαιωμένες ελπίδες, αναπόφευκτες συνειδητοποιήσεις και τρομακτικά ομοιώματα κάποιων που κάποτε προκαλούσαν μόνο απέχθεια.

Ο δημιουργός πρακτικά σε αναγκάζει να νοιαστείς ισάξια και για τις δύο ιστορίες που εξελίσσονται ταυτόχρονα ενώπιον σου, δημιουργώντας κινηματογραφικές συσχετίσεις σχεδόν σε όλα τα επίπεδα, με τα γεγονότα να συγκλίνουν με τρόπο τον οποίο μάλλον θα πρέπει να δεις για να συλλάβεις ολοκληρωτικά. Σχεδόν όλες οι σκηνοθετικές νύξεις, οι χρονικά ακαθόριστες σεκάνς και οι στρεβλωμένες συνθέσεις αντηχούν οπτικά σε κάποια άλλη στιγμή στο πρωτότυπο αυτό φιλμ, σχεδιάζοντας μια αφόρητα διεισδυτική ιστορία αγάπης, μίσους κι εκδίκησης, γεμάτης ψυχαναλυτικές κοντινές λήψεις και κατάμαυρα βουβά καρέ. Ο Τομ Φορντ παραδίδει παράλληλα απειλητικές σκηνές κατάρρευσης του οικογενειακού καταφυγίου με τα flashback που ξεδιπλώνονται αποσπασματικά και αφηγείται με απόλυτα καθηλωτικό τρόπο μια ιστορία που εντοπίζεται πάντα μέσα από τις τοξικές αντανακλάσεις της σαγηνευτικής (και ελαφρώς αυτάρεσκης) αισθητικής λάμψης του δημιουργού της. Παράλληλα, φέρνει σε διαρκή αντιπαράθεση την ομορφιά με την ασχήμια, το φως με το σκοτάδι, τον πλούτο με την εξαθλίωση και, τέλος, τον πολιτισμό (ως εξευγενισμένη, αλλά άδεια από πάθη συμπεριφορά) με τους νόμους μιας κοινωνίας όπου επικρατούν τα ένστικτα, το δίκαιο του αίματος και ο νόμος του ισχυρού.

Εντυπωσιακά γυρισμένη με πλάνα τα οποία σε "πνίγουν", έχει και εξαιρετικά καλογραμμένους και καλοπαιγμένους χαρακτήρες, -δίνει αρκετά μεγάλο βάθος πάνω τους- οι οποίοι σε κάνουν να ταυτιστείς μαζί τους, να τσαντιστείς και γενικότερα να μην παρακολουθείς αμέτοχος τις εξελίξεις, ενώ φυσικά φροντίζει να ταιριάξει με αυτούς και τα γεγονότα, με μια πολύ βαριά ατμόσφαιρα κι ένα σκληρό και άλλοτε καλογυαλισμένο περιβάλλον. Συγκλονιστικές οι ερμηνευτικές ικανότητες και από τους τρεις βασικούς χαρακτήρες ( το ψαρωτικό σοβαροφανές στυλ της Έιμι Άνταμς αντηχεί στο όμορφο παρουσιαστικό της και δίνει μία κορυφαία ερμηνεία, ο Τζίλενχαλ συνεχίζει να αποδεικνύει την ερμηνευτική του σημαντικότητα, όμως είναι ο Μάικλ Σάνον που εδώ κλέβει κυριολεκτικά την παράσταση). Αν δεν παρακολουθήσεις με προσοχή και την παραμικρή λεπτομέρεια, ίσως μπερδευτείς, ίσως να έχει 1-2 ψεγάδια, αλλά όχι μόνο δεν επηρεάζουν την ταινία, αλλά παράλληλα συνταράσσουν τον θεατή και τους παρασέρνει στη γοητευτική και μυστηριώδη πλάνη, ξέροντας ότι δεν πρόκειται να δει κάτι συνηθισμένο. Υπάρχει το στοιχείο της έκπληξης και ειδικά το αριστουργηματικό δεύτερο μισό (και τελευταίο μέρος), θα ξενίσει αλλά και θα αφήσει κόσμο με το στόμα ανοιχτό. Σε γενικές άκρες κάνει καλή δουλειά κυρίως στο χτίσιμο της έντασης μέσα από το πρόσωπο των παράλληλων ιστοριών και χαρακτήρων, αλλά και να καταφέρει να καλύψει πολλά σημαντικά θέματα. Συμπερασματικά, η επιμέλεια των πλάνων, των χρωμάτων, των ρούχων, της κάθε κίνησης είναι όμορφα εναρμονισμένα στη ροή, είναι εξόχως ενδιαφέρουσα ταινία, που σε κάνει να έχεις κόμπο στο στομάχι, με πολλές καλοστημένες σκηνές και διαλόγους, έντονο ρυθμό, μία επιβλητική μουσική υπόκρουση και με την εξήγηση της να μοιάζει ένας γρίφος για δυνατούς λύτες. 9.5/10!!!

Kαι θα το ξαναπω,γιατι δυστυχως για τους αλλους,μου αρεσει να επαναλαμβανομαι,η ταινια αυτη ειναι απιστευτα καλη!Ο μπατσος ειναι απ΄τους λιγους  που συμπαθω σε ταινια,παιζει πολυ καλα.Τι να πεις για τον Τζιλενχααλ ,που ειναι πολυ υποτιμημενος,σαν τον Ντικαπριο κ αυτος.Ολοκληρη η ταινια μια γροθια στην υποκρισια!Υποκρισια στις σχεσεις,υποκρισια κ στον ιδιο μας τον εαυτο.Η εκδικηση ειναι ενα πιατο που τρωγεται κρυο!Οποιος δεν την εχει δει,απλα χανει!Σκηνοθεσια ενος σχεδιαστη απειρως καλυτερη απο αλλους εμπειρους σκηνοθετες.5 αστερια για μενα(στα 5 εννοειται!)!

Καλη ταινια οκ κ συμφωνω με την Gina για λιγους...κ εννοω απο θεμα γουστου για τον τροπο που ειναι δοσμενο...εγω δεν ειμαι μεσα σε αυτους^^