Arrival / Η Άφιξη (2016)

Σίγουρα δεν είναι η "τυπική" ταινία επιστημονικής φαντασίας. Χρησιμοποιεί αλληγορίες και βασίζεται σε αυτές. Δράση δεν υπάρχει, οπότε για όποιον περιμένει κάποιες σκηνές τύπου star wars καλύτερα να μη την δει, σίγουρα θα απογοητευθεί πλήρως. Εγώ την είδα μία φορά αλλά δεύτερη δε θα μπορούσα. 

Το έργο χρησιμοποιεί ως σεναριακή αφετηρία τη φαινομενικά απλοϊκή κι εξαντλημένη υπόθεση της μυστηριώδους έλευσης μιας εξωγήινης ζωής στη Γη, ξεδιπλώνει ένα συνταρακτικά συγκινητικό δράμα γύρω από την ανεκτίμητη αξία της επικοινωνίας, εμποτισμένο από το αφοπλιστικό συμπέρασμα ότι η γλώσσα, απογυμνωμένη από τις συμβάσεις και την πολλές φορές επιβεβλημένη γραμμικότητά της, είναι ό,τι πιο σημαντικό θα μπορούσε κάνεις να αντιτάξει μπροστά στην ασημαντότητα (αλλά και το μεγαλείο) της ύπαρξης. Λειτουργεί ουσιαστικά ως μεταφορά για να εξερευνηθούν απόλυτα ανθρώπινες, καθημερινές ιδέες, όπως η απώλεια, η μοναξιά, η κοινωνικότητα, η αποδοχή του διαφορετικού, η ίδια η έννοια της αγάπης.

Κυρίως στο δεύτερο μισό αρχίζει να φορτσάρει στην επιστημονική φαντασία, στο πρώτο μέρος χτίζει σε αγωνία και πλοκή, θέλοντας να κάνει και οικονομία χρόνου και χώρου σε περιττές εισαγωγές και χωρίς διάθεση για άσκοπες φλυαρίες, παρουσιάζοντας κάτι ενδιαφέρον και ασυνήθιστο. Σε μερικά σημεία σε μπερδεύει, μπορεί σε κάποιες στιγμές να είναι φορτωμένη η ταινία, έχει 1-2 ψεγάδια, αλλά σε καμία περίπτωση δε βαριέσαι, αν αφεθείς στην μαγεία της, δε σε επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό, γιατί βλέπεις κάτι μη συνηθισμένο. Αφήνει στην άκρη δράση και εφετζίδικες σκηνές, ώστε να αναπτύξει θεωρίες και να δημιουργήσει μια ταινία που θα μείνει χαραγμένη, συνδυάζει πανέμορφα οπτικά εφέ αλλά και ένα χορταστικό περιεχόμενο.

Ο Villeneuve παίρνει θέματα που μοιάζουν κοινότυπα σαν ιδέες, τα διαφοροποιεί και φτιάχνει επιβλητικές ταινίες, ενορχηστρώνει σχεδόν όλες τις αλληλουχίες της «επαφής» με κλειστοφοβικές λείψεις. Παρά τα ασαφή και υποκειμενικά φλας-μπακ και την έντονη φιλοσοφική διάθεση, το φιλμ καταφέρνει να κρατηθεί διαυγές κι ευανάγνωστο. Από τις ερμηνείες, εκπληκτική είναι η Εϊμι Ανταμς στην ερμηνεία της ζωής της, σε μια καθηλωτική προσπάθεια, χωρίς υπερβολές και κλισέ, με έναν απίστευτα γήινο τρόπο, είναι εκείνη που κρατάει συνεκτικά την ταινία, εκείνη που προσφέρει τον συναισθηματικό της πυρήνα και εκείνη που αποδεικνύει τελικά το ίδιο το νόημα του φιλμ, αλλά και η ουσιαστικά υποστηρικτική ερμηνεία του Τζέρεμι Ρένερ που είναι σαν να φωτίζει ακόμα περισσότερο το μεγαλείο της Άνταμς, ενώ το υπόλοιπο καστ έρχεται σε δεύτερη μοίρα φυσικά, αλλά είναι αξιοπρεπέστατο.

Η ταινία δεν στηρίζεται σε ένα φινάλε-έκπληξη, ούτε ο αυτοσκοπός της είναι η μεγάλη ανατροπή αλλά ως sci-fi που σέβεται τον εαυτό του κάνει λίγο πριν το τέλος μια αφηγηματική έκπληξη που επανατοποθετεί ολόκληρη την ιστορία του σε νέα βάση, εκτοξεύοντας το συναίσθημα στα ουράνια. Είναι μια ταινία που δύσκολα συναντάς πλέον στον Αμερικάνικο ειδικά κινηματογράφο. Διάβασα ότι σχεδόν όλα όσα δεν αφορούσαν εικόνες στις οποίες φαίνονταν το σκάφος από την εξωτερική του πλευρά, γυρίστηκαν σε στούντιο κι ότι αυτά τα εξωτερικά με το σκάφος έγιναν κοντά στο Μόντρεαλ του Κεμπέκ, ενώ τέλος ο αστεροειδής 15 Eunomia στάθηκε ως έμπνευση για την εικόνα των εξωγήινων (που έμοιαζαν σαν χταπόδια, αλλά με ένα πλοκάμι λιγότερο, που πετούσαν το μαύρο ζουμί τους με νόημα, σαν σπουδαγμένες σουπιές) του φιλμ. 8/10!!!

Δε μου άρεσε καθόλου η αφανής Αμερικάνικη προπαγάνδα που κάνει,παρουσιάζει τους Κινέζους σαν επιθετικούς απέναντι στους εξωηγίνους,τους Ρώσους σαν κακούς που σκοτώνουν κόσμο για να μη μαθευτούν τα ντήλια τους με τους εξωγηίνους και τους Αμερικάνους σαν τους πιο ψύχραιμους,τους πιο επικοινωνιακούς και τους πιο οκ που εντωμενταξύ σε πραγματικό σενάριο οι Αμερικάνοι θα ρίχνανε πρώτοι στους εξωγηίνους,μιλάμε για το έθνος που έχει βομβαρίσει τη μισή υφήλιο να θυμίσω για παν ενδεχόμενο.Όλες οι Αμερικάνικες ταινίες με θέματα εξωγηίνους,ζόμπι απόκαλυψ κλπ στο ίδιο μοτίβο πάνε,να ευλογάνε τα γένια τους και να παρουσιάζονται αυτοί οι καλοί κι όλοι οι υπόλοιποι οι σκατάδες.Και πάει κόσμος και πληρώνει εισητήρια για να βλέπει την προπαγάνδα του state department ξέρω γω.Ευτυχώς που υπάρχει η πειρατεία ταινιών.

Καλοφτιαγμένη, αξιοπρεπή αλλά...
Μπορώ να την περιγράψω με μια μόνο λέξη: Αγνωστικισμός. (η αυθαίρετη μεταφυσική πεποίθηση πως δεν μπορούμε να γνωρίζουμε - δεν μπορούμε να απορρίπτουμε μεταφυσικά σενάρια)
Αν έβλεπα ένα σχόλιο σαν το δικό μου δεν θα έχανα το χρόνο μου να την δω. Προφανώς, δεν μου άρεσε καθόλου αλλά αυτό είναι καθαρά προσωπική άποψη. Δικαιολογώ απόλυτα όσους έχουν γράψει «εκνευρισμένα» αρνητικά σχόλια. (εγώ κρατήθηκα, νομίζω.)

oμορφη ταινιουλα,αρκετα δραματικη αλλα ομορφη,οχι τπτ σπουδαιο μεν αλλα δν εχει σημασια

Εξαιρετικη ταινια ......θα το ξαναπω η αισθηση που μου αφησε παρα τις επιμερους αφελειες και αναβλυζουσες ενιοτε αμερικανιες,  ηταν  εξαιρετικη.....Πολυ διαφορετικη απο οτι εχουμε δει ως σημερα...Καταρχην ηταν ενα μειγμα μεταφυσικης-φιλοσοφικης-επιστημονικης φαντασιας΄που με στοιχειωδεις γνωσεις φυσικης και με λιγη προσοχη μπορουσες να παρακολουθησεις ανετα.......χωρις μαλιστα να σου αφηνει την παραμικρη απορια για το τι ηθελε να πει.......Το μεταφυσικο της φιλοσοφικο κομματι ηταν και το πιο ιντρικαδορικο και αυτο  που σε φερνει αντιμετωπο με "καυτες" προσωπικες ερωτησεις.....Νομιζω οτι η ταινια δεν πηγε καθολου αδικως κατευθειαν μεσα στις καλλιτερες 100 ταινιες που εγιναν ποτε,  και υποψηφιο για καλλιτερη ταινια στο φεστιβαλ βενετιας.....  Δειτε την οταν βελτιωθει η ποιοτητα της εικονας .......