Cast Away / Ο Ναυαγός (2000)

Καταπληκτική ταινία, αν και τεράστια σε διάρκεια που κουράζει σε μεγάλο βαθμό, μεταφέρει με έντονο ύφος το αίσθημα της επιβίωσης και το μεγαλείο της ανθρώπινης αντοχής που δίνοντας σκληρό αγώνα τα βάζει με τα στοιχεία της φύσης. Ο "Ναυαγός" ένας άνθρωπος μόνος του σε ένα ερημικό νησί ανακαλύπτει την πραγματική υπόσταση της ζωής και περνάει πολλές δυσοίωνες στιγμές, με μόνη του συντροφιά μια μπάλα που έχει γίνει ο καλύτερος του φίλος, μιλάει και πορεύεται μαζί της και όταν την χάνει κλαίει σα μικρό μωρό και μόνο για αυτό και αφήνοντας πίσω τα πανέμορφα μηνύματα που σου περνάει (μέσα από τη σιωπή και από μία έκφραση ή βλέμμα), το έργο σου καρφώνεται στη μνήμη, προβληματίζει ιδιαιτέρως το θεατή μετά το τέλος της. Το θέμα της σύγχρονης ζωής, γεμάτης από άγχος, κινητά τηλέφωνα και τεχνολογία, έρχεται σε αντίθεση με το θέμα της μοναξιάς και το ένστικτό της επιβίωσης στον απομονωμένο κόσμο. Η όλη πορεία του ναυαγού στο νησί πάει σε βάθος και πείθει για το μέγεθος των συναισθημάτων και των αδιεξόδων που μπορεί να βρεθεί ένας άνθρωπος σε ανάλογη θέση. Εντυπωσιακή η σκηνή του αεροπορικού δυστυχήματος, με φοβερά εφέ, πολύ καλή σκηνοθεσία για την εποχή που γυρίστηκε, φανταστική κι άριστη φωτογραφία, έχει συγκίνηση, ανάμεικτα συναισθήματα, λύπης και χαράς, ενώ κάποιες σκηνές είναι αστείες. Το σενάριο καταφέρνει να πείσει και ασχολείται περισσότερο με την ουσία της όλης καταστάσεως με την οποία βρίσκεται εντελώς απρόσμενα ο Χανκς. Ο σκηνοθέτης δε βάζει τον πρωταγωνιστή αντιμέτωπο με άγρια θηρία, ιθαγενείς ή εξωγήινους... Ο μεγαλύτερος εχθρός του ναυαγού στην προκειμένη περίπτωση, είναι ο ίδιος του ο εαυτός, το παρελθόν του που τον στοιχειώνει.

Μια πάρα πολύ συγκινητική ταινία με μαγικά άγρια εξωτικά τοπία. Όταν το συναίσθημα που σου αφήνει η ερμηνεία ενός και μόνο πρωταγωνιστή κατά τη διάρκεια της ταινίας δε σε κάνει να σκεφτείς κανένα από τα μικρά σκηνοθετικά-σεναριακά ελαττώματα-ατοπήματά της, τα λόγια είναι περιττά.... Συγκινήθηκα βλέποντας έναν σύγχρονο άνθρωπο να εκτιμάει οτιδήποτε υπάρχει γύρω του, πράγματα που στην κανονική του ζωή θα θεωρούσε άχρηστα και δεδομένα. Επίσης η ανάγκη του για επικοινωνία με ανθρώπους και ιδιαίτερα ο τρόπος που ερμηνεύει αυτή την ανάγκη. ο Χάνκς με την υποκριτική του και με τον δικό του ιδιαίτερο και εκφραστικό τρόπο, κάνει την υπόθεση ανυπέρβλητη. Ανεπανάληπτος ο Τομ Χανκς σ' έναν πάρα πολύ δύσκολο ρόλο, στηρίζει μόνος του όλο το έργο, ακόμα και με περιορισμένους διαλόγους. Μόνο το ότι άφησε γένια, μαλλιά, πήρε τόσα κιλά και τα ξαναέχασε, κάτι πρέπει να μας λέει. Ωραία νυχτερινά και πανοραμικά πλάνα. Μην περιμένετε να δείτε ανθρώπους να ψάχνουν για το δυστύχημα και όλα αυτά τα συνηθισμένα με φρου-φρου και αρώματα.

Στα αρνητικά: Κάπου-κάπου τραβηγμένη, δεν ξεχωρίζει για την πρωτοτυπία της υπόθεσής της, έχει κάποιες υπερβολικές συμπτώσεις, ειδικά το φοβερά μεγάλο χρονικό διάστημα που μένει μόνος του, 4 ολόκληρα χρόνια, πώς τρεφόταν, πώς έπινε, πώς ζούσε γενικά, πέρα από την μοναχικότητα. Αργοκίνητη κάπως στην εξέλιξη, πλατιάζει στον ρυθμό της, έχει μερικά κενά στο κεντρικό κορμό της πλοκής. O Ρόμπερτ Ζεμέκις μπορεί να κάνει θαύματα εάν έχει στα χέρια του το σωστό σενάριο. Εδώ όμως αυτό χαρακτηρίζεται από απλότητα και ανισότητα, με τις σκηνές στο νησί να είναι τρομερά δυνατές, άλλο τόσο αδύναμες όμως να είναι οι σκηνές στην πόλη. Εξαρτημένος λοιπόν από το σενάριο, ο σκηνοθέτης δεν καταφέρνει να ξεχωρίσει, κάτι που θα μπορούσε να είχε γίνει επιτυχώς αν η ταινία τελείωνε με την επιστροφή του Τομ Χανκς στην πόλη. Όμως αυτό δεν είναι το τέλος. Δυστυχώς ακολουθεί ένας ανιαρός, κλισέ και γενικότερα ανούσιος μελό επίλογος που καταστρέφει μια ταινία που θα μπορούσε να είχε μείνει στ' αλήθεια αξέχαστη. Θα μπορούσε να γίνει πιο ενδιαφέρουσα αν μας έδειχνε ανάμεσα και τις αντιδράσεις του περιβάλλοντος που άφησε πίσω ο Χάνκς. Ηθικό δίδαγμα της ταινίας: ΜΗ ΒΓΑΖΕΙΣ ΠΟΤΕ ΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΣΟΥ ΣΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ! 8/10!!! 

Δυνατή και αποδοτική ταινία με τολμηρή σκηνοθεσία. Αν και δεν έχουν όλοι οι χαρακτήρες τόσο ενδιαφέρον και αξία στην ταινία όσο οι πολύ βασικοί, το καστ τους αποζημιώνει. Η ταινία βασίζεται κυρίως στην ερμηνεία του Τομ Χανκς και βγάζει ένα συγκινητικό και ικανοποιητικό αποτέλεσμα, με απλά αλλά σημαντικά μηνύματα ζωής.

η αληθεια ειναι οτι δεν ειναι για πολλες φορες να τη δεις. μια μονο φτανει.

Αλλα ειναι ταινιαρα πως να το κανουμε. δε παιρνει δεκαρι, αλλα παιρνει άξια 100% δικαια ενα οσκαρ για τον τομ χανκς

Εχω παθει ΣΟΚ....Μολις διαβασα οτι ο Τομ Χανκς ειναι απ΄τους μεγαλυτερους παιδοφιλους στο Χολυγουντ(κ φυσικα δεν ειναι ο μονος)...Δεν υπαρχει περιπτωση να ξαναδω ποτε ξανα ταινια του ουτε ζωγραφιστη.Παλιοκα@#$$$λη

Αγαπημένη ταινία!τη βλέπω πάντα όταν την προβαλλουν στη τηλεόραση...Είναι αξιοθαύμαστο το τι μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος για να επιβιώσει μπροστά στα στοιχεία της φύσης κ τι δύναμη θελήσεως μπορεί να αποκτήσει!10/10!* κ με μια υπέροχη μουσική!!

Ελλείψει σεναρίου ή τέλος πάντων ιδιόρρυθμου σεναρίου, καλείται ο πρωταγωνιστής να "βγάλει τα κάστανα από την φωτιά", εγχείρημα δύσκολο, έως ακατόρθωτο. Όχι κάτι ιδιαίτερο.

5/10.

μια υπέροχη ταινία βασισμένη στο ταλέντο του τομ χανκς.

πόσο μόνος και πόση απόγνωση είχε αυτός ο άνθρωπος θεώρησε ένα άψυχο αντικείμενο τον καλύτερο του φίλο...

η ταινία είναι πολύ δυνατή. νιώθεις ως θεατής τη μοναξιά του ήρωα, απελπίζεσαι και ελπίζεις μαζί του...

αν δεν την έχετε δει, πρέπει να τη δείτε.