Welcome (2009)

Το γνωστό ζήτημα της μετανάστευσης υπό αυστηρά ανθρωπιστική ματιά.

Στην προκειμένη περίπτωση, ο γάλλος πρωταθλητής, αλληλέγγυος στο νεαρό

μετανάστη, επαναστατεί κυριολεκτικά, αγνοώντας και αδιαφορώντας για τις 

ποινικά κολάσιμες πράξεις που το σύστημα προβάλει, προκειμένου να διαφυλαχτεί.

Ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη, ούτε φυσικά το πρόβλημα λύνεται

έτσι, επιφανειακά, δίχως να εκλείψουν οι εκλυτικοί της μετανάστευσης λόγοι.

Ωστόσο, πρόκειται για ένα δυνατά συγκινησιακό δράμα, με έντονο συναισθηματικό 

φορτίο.

Είμαι ευτυχής που "ανακάλυψα" την ταινία και αναλώνομαι σε περαιτέρω περί αυτής σκέψεις.

9-9,5/10.

Ταινία με ευαίσθητη θεματολογία (ιδιαίτερα για εμάς που βιώνουμε το πρόβλημα σε μεγάλη έκταση). Περισσότερο ενδιαφέρον -ίσως και από την ταινία- παρουσιάζουν τα δεκάδες reviews αμερικανών θεατών (imdb) οι οποίοι νίπτουν τας χείρας τους, παρουσιάζοντας το πρόβλημα ως καθαρά ευρωπαικό. Κανένας δεν θέτει τα απλούστερα των ερωτημάτων, με πρώτο το “τί δημιουργεί μετανάστευση;” (απάντηση: οι πόλεμοι), και δεύτερο το “ποιός δημιουργεί ή πρωτοστατεί στους πολέμους;” (απάντηση: οι επιχειρήσεις και οι πολιτικοί της χώρας τους). Ως εκ τούτου δεν υπάρχει και πιθανότητα να φτάσουν στο σημαντικότερο ερώτημα (“γιατί γίνονται oi πόλεμοι;”). Φαντάζομαι ότι μέχρι να μπουν το πρωί στο αυτοκίνητο για να πάνε στη δουλειά, και πριν καν ελέγξουν το…ρεζερβουάρ τους, έχουν ξεχάσει και τί παρακολούθησαν. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός πως οι περισσότεροι είδαν απλώς μια ιστορία αγάπης με τραγικό τέλος, και ένα πρόβλημα που αφορά…τους άλλους. Τί είναι τελικά πιο τραγικό (η ιστορία ή οι θεατές), δυσκολεύομαι να πω. Σαν ταινία πάντως αξίζει να τη δεί κανείς. Είναι καλογυρισμένη, καλομονταρισμένη, με ωραίες ερμηνείες (κυρίως από τους Γάλλους ηθοποιούς), και τροφή για σκέψη (για όσους/όσες έχουν αυτό το…ελάττωμα).