Summerhill (2008)

Παρόλο που στο IMDb η ταινία αυτή παρουσιάζεται σαν τηλεταινία, στην ουσία είναι μια μίνι σειρά 3 επεισοδίων, το ένα πίσω από το άλλο με τίτλους τέλους και περίληψη περασμένου επεισοδίου κάθε φορά. Το βρήκα εξαιρετικά ενοχλητικό.
Το θέμα της από την άλλη απίστευτα ενδιαφέρον διότι βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα.
Στην Αγγλία υπάρχει ένα πρότυπο ιδιωτικό σχολείο το Summerhill το οποίου έχει σαν φιλοσοφία ότι τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα, ελεύθερα από καταναγκασμούς. Τα μαθήματα είναι προαιρετικά και τα παιδιά επιλέγουν πως να διαχειριστούν τον χρόνο τους. Το σύστημα φαίνεται να δουλεύει πολύ καλά κρίνοντας από τα αποτελέσματα των μαθητών , αφού τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα το εαυτό τους και γνωρίζουν τι θέλουν. Το γεγονός ότι το σχολείο δεν ακολουθεί το πρόγραμμα του υπουργείου, το είχε βάλει στο στόχαστρο και το οδήγησε στο εκπαιδευτικό δικαστήριο.
Η ταινία δημιουργήθηκε για παιδικό κανάλι, εξού και η δομή του, κρατά όμως το ενδιαφέρον και ενός ενήλικα...
Είναι παιχνιδιάρικη, ταυτόχρονα μεταφέρει σημαντικότατα μηνύματα ζωής .....

Ένα σχολείο που βγάζει ευτυχισμένους ανθρώπους και όχι ανταγωνιστικά ρομποτάκια. Αξιοποιεί τη ροπή και τις δεξιότητες του κάθε μαθητή, σεβόμενο την προσωπικότητα και τις επιλογές του, και λειτουργεί με όρους άμεσης δημοκρατίας αντί να τηρεί ένα στείρο -στρατιωτικoύ τύπου- πρόγραμμα με όρους που τέθηκαν από κάποιους που ξέχασαν τί σημαίνει να είσαι παιδί. Σε μια κοινωνία που επικρατεί, όχι η παιδεία, αλλά η “εκπαίδευση” και η “εξειδίκευση” (ώστε να παράγονται συνεχώς νέα “γραναζάκια” για τη χαλασμένη “μηχανή” της), θα έλεγε κανείς πως πρόκειται για σενάριο επιστημονικής φαντασίας, ή παραμύθι. Και -δυστυχώς- μάλλον για τέτοιο πρόκειται. Από άποψη σκηνοθεσίας η ταινία δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Παρομοίως και οι ερμηνείες. Η ουσία της βρίσκεται αλλού.