Κυνόδοντας (2009)

Είναι στη μόδα τελευταία ταινίες σαν και αυτήν που φαινομενικά είναι "κουλτουριάρικες" , όπως Parasite, Burning (κορεάτικες και οι 2) που σάρωσαν τα βραβεία αλλά όλοι στα σχόλια τις κράζουν. Επειδή έχω διαβάσει διάφορες θεωρίες για το ΓΙΑΤΙ να συμβαίνει αυτό, υπάρχουν 2 επικρατέστερες. Η πρώτη λέει πως επειδή το 99% των ταινιών έχουν τη γνωστή χολυγουντιανή συνταγή της ακροαματικότητας και box office (ναρκωτικά, βία, σεξ, βρισιές, αλκοόλ, ακριβά αμάξια, εκρήξεις και ό,τι άλλο θέλει το κοινό) , το 1% που δεν τα έχει όλα αυτά, αυτόματα ανεβαίνει επίπεδο και διαχωρίζεται από την πλειοψηφία, συνεπώς αυτοματοποιείτε ως "για λίγους και καλούς" , χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως αντικειμενικά έχει κάτι να προσφέρει, απλά είναι πιο "αρτιστική" σε σχέση με τις άλλες που βγαίνουν με το τσουβάλι. Η άλλη θεωρία λέει πως τέτοιες ταινίες αποτελούν μία διέξοδο της παλιάς σχολής των σκηνοθετών που έχουν άλλες επιροές από τους σύγχρονους οι οποίοι εξυμνούν τον Ταραντίνο , τον Κρίστοφερ Νόλαν, τον Σπίλμπεργκ και τους άλλους mainstream ως θεούς, ενώ αυτοί μεγάλωσαν με Stanley Kubrick, Orson Welles, Alfred Hitchcock και γενικά ναι μεν γνωστούς παγκοσμίως σκηνοθέτες, αλλά διαφορετικής προσέγγισης, με πιο νουάρ ή σινεφίλ ταινίες, πιο "ψαγμένες", οπότε θέλουν να σκηνοθετούν ταινίες σύμφωνα με τα δικά τους πρότυπα, τους δικούς τους άτυπους μέντορες, τα δικά τους μέτρα και σταθμά, προσδοκίες, φιλοδοξίες, ονειροπολήσεις. Πιστεύω πως υπάρχει και μία ακόμα θεωρία, που δεν τη διάβασα πουθενά και πρώτη φορά την γράφω σε σχόλια σε τέτοια ιστοσελίδα, καθώς εδώ έρχομαι για να δω ταινίες και όχι να σχολιάζω τόσο καθώς είμαι της άποψης πως όλα τα σχόλια είναι υποκειμενικά και όλες οι απόψεις σχετικές, οπότε δεν έχει νόημα να αλληλεπιδράς διαδικτυακά είτε προσπαθόντας να πείσεις κάποιον που δεν είδε την ταινία οτί αξίζει (ή είναι μούφα) ή να έρχεσαι σε αντιπαράθεση με άτομα που δημοσιεύουν διαμετρικά αντίθετη άποψη με την δική σου, είναι ανώφελο και στις 2 περιπτώσεις καθώς ο καθένας δημιουργεί τις δικές του εντυπώσεις σύμφωνα και με το υπόβαθρό του και την εμπειρία του αλλά και διάφορους άλλους παράγοντες που ουδεμία σχέση δεν έχουν με τον σχολιασμό. Να το πω απλά: αν δεν μου αρέσει εμένα μία ταινία, ακόμα και σχόλιο 1000 λέξεων να διαβάσω, γραμμένο από κριτικό κινηματογράφου, ΠΑΛΙ δεν θα αλλάξω γνώμη μόνο και μόνο επειδή διάβασα μερικά επιχειρήματα του γιατί αξίζει. Οπότε, τα αποφεύγω γενικά. Αυτή η ταινία είναι εξαίρεση και έκανα λογαριασμό αποκλειστικά για να γράψω αυτό το σχόλιο, θα μπαίνω κατά καιρούς να διαβάζω τυχόν απαντήσεις/σχόλια στη ταινία αυτή αλλά δε θα συμμετάσχω άλλο στην δημόσια συζήτηση, με δύο λόγια, ήρθα να πω την δική μου άποψη και να αποχωρήσω, αλλά θα συνεχίσω να υπάρχω με την ιδιότητα του απλού παρατηρητή. Οι δύο θεωρίες που ανέφερα είναι πολύ γνωστές και μπορείτε να τις βρείτε σε διάφορα forum σχολιασμού ταινιών. Πιστεύω πως και οι 2 έχουν εν μέρει δίκιο και ποτέ δεν μπορεί κάποιος να είναι σίγουρος για το ποια από τις 2 ισχύει επειδή είναι ανάλογα τον σκηνοθέτη και τις ενδόμυχες σκέψεις του οπότε μόνο ο ίδιος μπορεί να το ξέρει αυτό, κανένας άλλος, και είμαι κάθετος σε αυτό: ό,τι υποθέτουμε είναι τι ΕΜΕΙΣ θέλουμε να ισχύει, όχι τι όντως ισχύει. Ο σκηνοθέτης ξέρει τι σκεφτόταν όταν την γύρισε έτσι την συγκεκριμένη σκηνή και όχι αλλιώς, κανείς άλλος. Λοιπόν, εκτός από τις 2 θεωρίες που ανέφερα, υπάρχει και μία ακόμα που ποτέ δεν την διάβασα κάπου και τώρα θα την γράψω. Είναι η θεωρία του "απλά επειδή μπορώ". Σκηνοθετούν ταινίες απλά επειδή μπορούνε, αν τύχει και ο x θεατής που την δει του αρέσει ή του κάνει εντύπωση, έχει καλώς, αν όχι, δεν τους ενδιαφέρει καν, έκαναν το γούστο τους και μέχρι εκεί, δεν διαβάζουν τις δικές μας κριτικές και τα δικά μας σχόλια, του απλού θεατή εννοώ, όχι επαγγελματίων κριτικών της 7ης τέχνης. Ο σκηνοθέτης Michael Haneke (Benny's Video, Funny Games, Cache, κτλπ) σε συνέντευξή του για την ταινία Funny Games του 1997 , είχε πει πως δεν είχε κάποιο νόημα του ΓΙΑΤΙ κάνουν όσα κάνουν οι 2 ψυχοπαθείς στην ταινία, τα κάνουν απλά έτσι, επειδή μπορούν, επειδή γουστάρουν. Προσπαθούμε λοιπόν και εμείς με τη σειρά μας να δίνουμε σε όλα ένα νόημα, ένα "γιατί", αλλά δεν υφίσταται ούτε λογική ούτε "γιατί" σε όλες τις ταινίες, π.χ. στο Fight Club γιατί καταστρέφουν την πόλη; Δεν έχει "γιατί" , απλά έτσι. Ο άνθρωπος έχει την τάση ό,τι δεν καταλαβαίνει αμέσως, επειδή δεν θέλει να κάθεται να το υπεραναλύει πολύ και χάνει χρόνο από τόσα άλλα πράματα που μπορεί να κάνει, τι επιλέγει να κάνει, είτε το συνειδητοποιεί είτε όχι; Το βαφτίζει "κουλτουριάρικο" και "ψαγμένο" αυτό το οποίο είδε και απλά πάει παρακάτω. Άμα του αρέσει, έστω και λίγο, νιώθει ωραία που είναι σε θέση να συμπαθήσει κάτι τόσο δυσνόητο, σαν να έλυσε έναν γρίφο, ντοπαμίνη στον εγκέφαλο ένεκεν επιβράβευσης του μυστηρίου και έτσι. Αν δεν του αρέσει καθόλου, ούτε ελάχιστα, το αποδίδει στο "υπερβολικά ψαγμένο" του σκηνοθέτη και την χαντακώνει βρίζοντάς την και καταριόντας σκηνοθέτες, παραγωγούς και σεναριογράφους για τον χαμένο του χρόνο, και πάει παρακάτω. Έχει συνηθίσει να βλέπει ταινίες με ξεκάθαρο νόημα: αυτός είναι Κακός, αυτός είναι Καλός, φιλί στο στόμα, μπαμ μπουμ εκρήξεις και πυροτεχνήματα, happy end. Δε θέλει πολλά πολλά. Και υπάρχει και ο άλλος, που μεγάλωσε με Bergman, Tarkovsky, Tarr, Jim Jarmusch, Hayao Miyazaki, Jeruch και πολλούς άλλους λιγότερα γνωστούς, αληθινά "ψαγμένους" που μπροστά σε αυτούς ο Λάνθιμος δεν είναι τίποτα. Και αυτοί ψάχνουν, ψάχνουν, ψάχνουν...και νόημα δε βρίσκουν. Επειδή δεν υπάρχει, και δε γίνεται να βρεις κάτι που δεν υπάρχει. Γούσταρε να σκηνοθετήσει την ταινία αυτήν και αυτό έκανε, end of story. Αυτή είναι η θεωρία νο.3 που κατά την ταπεινή μου γνώμη ισχύει στην συγκεκριμένη περίπτωση. Οπότε, ούτε να την εκθειάσω μπορώ αλλά ούτε και να την καταδικάσω. Δεν μπορώ να πάρω θέση, με άφησε απόλυτα ατάραχο, αδιάφορο, απαράλλαχτο, σαν να είδα απλά ένα ντοκιμαντέρ του national geographic ή κάτι αντίστοιχο. Αν είχε νόημα, θα σχολίαζα το νόημα, θα σχολίαζα το κατά πόσο ήταν ικανές οι ερμηνείες των ηθοποιών ώστε να μας πείσουν, θα σχολίαζα την δομή της ταινίας. Χωρίς ένα νόημα όμως, ένα "γιατί", είναι σαν απλά να βλέπεις τυχαίες κινήσεις των χεριών, των ποδιών, των κεφαλιών και παραμορφώσεις των χαρακτηριστικών των προσώπων, τίποτα άλλο. Δεν υπάρχει νόημα ώστε να δώσει σε όλα αυτά μία βαθύτερη αιτία ύπαρξης και έναν άξονα γύρω από τον οποίο αξίζουν αυτά να περιστρέφονται. Ή τουλάχιστον, εγώ, με την όποια γνώση και εμπειρία μου αυτήν την στιγμή που γράφω το σχόλιο αυτό και έχοντας δει την ταινία για 2η φορά, δεν κατάφερα να εξακριβώσω. Ίσως και να έχει, ίσως και να μην έχει. Δε μπορώ να βάλω βαθμολογία σε κάτι το οποίο δεν κατάλαβα, δεν είχε κανένα απολύτως αντίκτυπο στην ζωή μου, σαν να μην είδα τίποτα, τίποτα δεν άλλαξε, τίποτα δεν διαταράχτηκε στον μικρόκοσμό μου, απλά πέρασε 1,5 ώρα. Απόλυτη ουδετερότητα. Προτείνω να την δείτε έχοντας κατά νου πως μπορεί και να ισχύει τελικά αυτή η θεωρία, μπορεί και όντως, απλά να την σκηνοθέτησε επειδή γούσταρε, και να μην αποσκοπούσε σε κανένα απολύτως βαθύτερο νόημα και όποιος βρήκε κάποιο, αυτόματα και η ταινία παίρνει το νόημα που θα της αποδώσει ο εκάστοτε θεατής, όπως ο καθρέφτης που παίρνει πάντα το σχήμα και τη μορφή του ανθρώπου που θα σταθεί απέναντί του. Στο σενάριο που έχει νόημα, παρακαλώ, απαντήστε στο σχόλιό μου εξηγόντας μου όσο μπορείτε πιο ξεκάθαρα και λεπτομερειακά, τι εσείς αποκομίσατε από την ταινία αυτή, καθώς τα σχόλια τα οποία διάβασα μέχρι τώρα που το γράφω (Σάββατο 28/10/2023 και ώρα 8:22 π.μ.) δεν είναι αρκετά επεξηγηματικά ώστε να αποδεχτώ την πιθανότητα ύπαρξης κάποιου (οποιουδήποτε) νοήματος. Ευχαριστώ για τον χρόνο σας, θα παρακολουθώ τη σελίδα για νέα σχόλια ή τυχόν απαντήσεις.

Από το flashdance ήταν ο χώρος στο τέλος ;

 

Μια από τις καλύτερες ελληνικές ταινίες όλων των εποχών...  Βαθύτατα αλληγορική, όπως είναι και οι άλλες ταινίες του Λάνθιμου. Τρομερό σενάριο, εντελώς πρωτοποριακό για τα ελληνικά δεδομένα. Τις ταινίες αυτού του σκηνοθέτη ή τις αγαπάς ή τις μισείς. Επιπροσθέτως, η θέαση μιας ταινίας και η γεύση που σου αφήνει είναι καθαρά ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΗ υπόθεση. Δεν υπάρχει-αυτή είναι μια καλή ταινία, αλλά-αυτή η ταινία ΜΟΥ αρέσει ή δεν ΜΟΥ αρέσει. Ούτε χρειάζεται να είσαι ψευτοκουλτουριάρης για να σου αρέσει ένα διαφορετικό φιλμ. Κρίμα για τα μόνο 5/50 θετικά σχόλια, είμαι πεπεισμένος οτι αν αυτή την ταινία δεν ήταν ελληνική, η αναλογία θα ταν πολύ διαφορετική (ο έλληνας είναι φοβερά ξενομανής όσον αφορά το σινεμά)
Σε έναν ελληνικό κινηματογράφο που ολοένα και βαλτώνει, προσωπικά θεωρώ τον Λάνθιμο ευλογία.

ΦΕΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΗ 1ΜΙΣΗ ΩΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ

Οταν βλεπω ταινιες συνηθως ειμαι φτιαγμενος ισως για αυτο δεν καταλαβα τιποτα.

Τελικά η ταινία αξίζει ή όχι ρε παιδιά; χαχαχα

Αν δεν εισαι "ψαγμενο" ατομο με ανοιχτο μυαλο και περιεργεια, δεν θα την δεις αυτην τη ταινια. Θα μπορουσε να ειναι και ντοκυμαντερ για την διεφθαρμενη αντιληψη και την αντιμετωπιση της ζωης μεσα απο την παραπληροφοριση, την ανωμαλια και την παραψυχολογια. Η συγκεκριμενη οικογενεια ζει αρρωστημενες καταστασεις και ολα αυτα ξεκινησαν απο την υποτιθεμενη υπερπροστασια του πατερα για να μην παρουν τα παιδια του λάθος ερεθισματα. Αργα η γρηγορα όμως όλα αποκαλυπτονται

Δυνατη ταινια .καλοφτιαγμενη , εδειχνε οτι ο Λανθιμος εχει μελλον στον κινημνατογραφο.πολυ καλος δημιουργος .

από τις καλύτερες ταινίες τους είδους !!
υ.γ. όσοι την κράζετε ..και λέτε πως δεν βλέπετε ή ότι είναι χάλια ..  δεν έχετε καταλάβει απολύτως τίποτα από τα νοήματα και τα μηνύματα που περνάει αυτή η ταινία !!

Πραγματικά μια απο τις καλύτερες ταινίες που έχει να αναδείξει ο Ελληνικός κινηματογράφος...Δίνει τροφή για σκέψη, που αν στο τέλος αναρωτηθείς και αναζητήσεις τις πολύπλευρες επιπτώσεις αλλά ακόμα και τις πιθανές εφαρμογές παρόμοιων καταστάσεων (μεταφορικά μιλώντας) στην καθημερινότητά μας, θα παρατηρήσεις πως ίσως κάποια πράγματα που θεωρούσες δεδομένα και λογικά, ίσως και να είναι τόσο ψεύτικα ή και παράλογα, που λόγω της τρελής και δύσκολης καθημερινότητας για επιβίωση, απλά ακολουθούμε ότι μας υποδυκνείουνε οι άλλοι(ή και το πλαίσιο της κοινωνίας που ζούμε), και στο τέλος  δεν ξέρουμε ποιοί πραγματικά είμαστε και τι είναι λογικό και σωστό και τι λάθος. Προσωπικά πιστεύω πως αν και οι ηθοποιοί δεν είναι ΤΑ τεράστια ταλέντα σαν ηθοποιοί , η πλοκή και το story  γενικότερα της ταινίας σε κάνουν να παραμερίσεις εν μέρη τη σκηνική παρουσία (που δεν είναι και άσχημη, αλλά ουτε και τέλεια- απλά καλή) και να σε βάλει σε ένα τριπάκι για αρκετές σκέψεις ίσως και αφύπνιση για κάποιους τομείς της ζωής σου.Και αυτή η πολύπλευρη ''μετάφραση'' των μηνυμάτων και οι τόσες διαφορετικές εκδοχές που μπορείς να αποδώσεις στο γενικότερο νόημα της ταινίας , είναι που την κάνει πραγματικά μια πολύ αξιόλογη και ενδιαφέρουσα ταινία.Πραγματικά αξίζει να την δείτε! 

Εξαιρετική ταινία. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό, μία αλληγορία περί συστημάτων εξουσίας, προπαγάνδας, περιορισμού της αντίληψης και της ελευθερίας, καθώς και της καταστολής. Η ταινία είναι μία γροθιά στο στομάχι και τη βρίσκω και απόλυτα επίκαιρη σε σχέση με αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας από το 2010 και μετά. Όλα τα λεφτά οι σκηνές που τα παιδιά δεν τολμούν να προχωρήσουν πέρα από την ανοικτή συρόμενη πόρτα, ενώ μπορούν να περπατήσουν και η πόρτα είναι ανοικτή! Σας θυμίζει κάτι αυτό σε σχέση με την Ελλάδα και τους δανειστές της; Ή σε σχέση με επιλογές στη ζωή που φοβάστε να κάνετε, πιστεύοντας ότι δεν μπορείτε γιατί ..σας έχουν πείσει;

Κάθε λεπτό της είναι χρυσός

οποιοσ καταλαβαινει την ταινια και οχι μονο αποκομμενες σκηνες θα τη λατρεψει, αν δεν την καταλαβατε ξαναδειτε την αλλιως βαλτε στρουμφακια ρε παιδια!

αν κ εχει αργο ρυθμο πιστευω οτι ειναι καλη,ασχετα αν ειναι λιγο σαικο ...

Δεν μπορω να την δω, μου λεει οτι εκλεισε το σαιτ.. αν γινεται να ανεβει απο κανεναν αλλον πλεηερ... ευχαριστω!

Μια εμετική ταινία με ερμηνείες υπό του μηδενός και αρρωστημένη υπόθεση. Υποψιάζομαι ότι ο σκηνοθέτης έκανε μια φαντασίωσή του "ταινία". Φυσικά όταν βγήκε οι κριτικοί την εκθειάζανε ως αριστούργημα, όπως και πολλά άλλα σκουπίδια του εγχώριου "κινηματογράφου". Χωρίς υπερβολή είναι η πιο σιχαμένη ταινία που έχω δει πότε.

αρρωστημενη και ψυχοπλακοτικη! απο περιεργεια μπηκα να την δω και ειδα ενα μικρο μερος μονο!παραπανω με τιποτα!

Δεν καταλαβα κανενα βαθυτερο νοημα ουτε ενιωσα οτι προσπαθει να δωσει μαθηματα ζωης οπως ολοι λενε.Αν μη τι αλλο ειναι ανωμαλο και διεστραμμενο απο την αρχη μεχρι το τελος.Απορω για την υποψιοτητα που πηρε και λυπαμαι την μιαμιση ωρα που εχασα απο την ζωη μου.Επισης θα ηθελα να γνωρισω πολυ αυτο το ειδικο κοινο στο οποιο απευθυνεται η ταινια και να μου πουν τι ακριβως βρηκαν υπεροχο και αξιοθαυμαστο...

o poo xronia prin k polu agapimeno!!!!!!!!Mpravo pou to anevases!

diestrameno 3 lepta t afhsa...

μην την δειτε... μεγάλη μούφα

τραγικο.απλα.

ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΤΗ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΤΗ ΤΑΙΝΙΑ ΠΟΛΥ ΔΙΕΣΤΡΑΜΕΝΟΣ.ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΔΛΔ?ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΤΕ ΠΑΙΔΙΑ 
ΣΤΟ 1 10ΛΕΠΤΟ ΝΥΣΤΑΞΑ,ΚΑΙ ΣΤΟ 2ο ΑΠΛΑ ΚΟΙΜΗΘΗΚΑ.

ΕΠΙΕΙΚΩΣ 0/10

και ναι την ειδαμε μεχρι το τελος. 5νοματαιοι. και ολο λεγαμε δεν μπορει τωρα κατι θα γινει κοτζαμ υποψηφιοτητα.η περιεργεια σκοτωσε την γατα.χαμενος χρονος.αμ τα νευρα τσιτα μετα αυτο που το πας?μην την δειτε καντε καμια δουλεια

Ιδιαίτερη ταινία. Περνάει με σκληρό και ''ωμό'' τρόπο κάποια μηνύματα σχετικά με την ανατροφή των παιδιών, δείχνοντάς μας που οδηγεί η συντηρητικότητα και η αυστηρότητα των γονιών. Πάντως εξελίσσεται με πολύ αργούς ρυθμούς και όλα συμβαίνουν στο ίδιο μέρος, οπότε βαριέσαι πολύ εύκολα. Αν και τιμητικό για τα ελληνικά δεδομένα, θεωρώ την υποψηφιότητα για όσκαρ υπερβολική.

Προσωπικά τη βρήκα πολύ καλή ταινία, απ' όλες τις πλευρές. Σίγουρα απευθύνεται σε ειδικό κοινό. Αλλά γιατί να θεωρείται αρρωστημένη; Έχουν υπάρξει πολυάριθμες παρόμοιες καταστάσεις στην πραγματική ζωή!

"καλή ταινία, βαθύτερα νοήματα... κτλ" =    καθόλου εδναιφέρουσα ταινία... διεστραμμένη, με αλλόκοτο σενάριο ακόμα και για έλληνες... να την δείτε μόνο εάν θεωρείτε τον εαυτό σας ψευτοκουλτουριάρη. διαφορετικά σας προτείνω μια ελληνική ταινία του 80'... ουλάχιστον εκεί θα γελάσετε...

αυτη η ταινια οταν τη δεις μετα λες η συγκεκριμενη ειναι για παρανοικους που βλεπουν κατι τετοιες βλακειες.

πολυ καλη !αλλα για ειδικο κοινο ,πισω απο την αρρωστημενη αυτη κατασταση κρυβονται βαθυτερα νοηματα σε αυτη την ταινια ,αξιζει να την δειτε ειδικα αν αγαπατε ,τα ποιο κουλτουριαρικα ειδη.

ο ελληνικός κινηματογράφος στις δόξες του!εξαιρετική ταινία !

Δεν μου άρεσε καθόλου η ταινία...απορώ με την υποψηφιότητα.

η χειροτερη και ποιο βαρετη ταινια που υπαρχει,απορω πως κερδισε βραβειο μια τοσο ασχετη ταινια

Η ταινία είναι στα όρια της τρέλας....παρανοϊκή τελείως!!!! Η τρέλα βραβεύεται με oscar....

Αρρωστημένη ταινία.

Ψυχεδελική κ ακραία που κρύβει αλήθειες,,, απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό.

Σοκαριστικη ταινια.Αν σου αρεσει ο ελληνικος κινηματογραφος σου αντλει την περιεργεια να την δεις.

περίεργη ταινία,με βαθύτερο νόημα...γιαυτό και η υποψηφιότητα

H ταινία είναι πολύ καλή κατά τη γνώμη μου και πολύ προσεγμένη. Φυσικά και είναι ακραία και γι' αυτό και δεν αρέσει σε πολλούς. Πάντως, όσο και να μου άρεσε, δε θέλω να την ξαναδω...

εκπληκτικη ταινια!!!αγγιζει αρκετα κοινωνικα θεματα αν και φτανει στην υπερβολη!προκαλει αναμεικτα συναισθηματα και σοκαρει..παρα πολυ καλη με καλεσ ερμηνιεσ!!!!

Η συγκεκριμένη ταινία ξεφεύγει απ' ότι έχουμε παρακολουθήσει ,ή μάλλον ένα μεγάλο ποσοστό φίλων τής 7 τέχνης
Πολύ αργή στήν εξέλιξή της ,μάλλον και γι' αυτό σε καθηλώνει , όμως αξίζει να δούμε μέσα από αυτά τα 90 λεπτά
έστω καί σε μέγιστη υπερβολή την υπερπροστασία και παράλληλα το ψεύδος που πολλές φορές υπάρχει μέσα στην
οικογένεια .
Συμπερασματικά οι γονείς έχουν την τεράστια ευθύνη για την πορεία των παιδιών τους,
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ (ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ) ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΑΓΡΑΦΟ ΒΙΒΛΙΟ :ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΙ ΘΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΧΑΡΙΣΕ Ο ΘΕΟΣ ΚΑΤΑ ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΜΟΥ, ΓΙΑ ΑΛΛΟΥΣ(? Η ΕΞΕΛΙΞΗ?).

Αυτή η ταινία όσα θετικά σχόλια έλαβε, άλλα τόσα αρνητικά δέχτηκε. Οι απόψεις αντιπαρατίθενται σθεναρά ως προς αυτή την ταινία. Προσωπικά με εξέπληξε ευχάριστα. Δεν περίμενα ότι μια ελληνική ταινία θα παρουσίαζε μια ιστορία με βαθύ και ουσιαστικό νόημα. Το σενάριο είναι πρωτότυπο, αλλά και οι ερμηνείες είναι καλές. Δεν έχω πλήρη άποψη για όλες τις υποψηφιότητες εκείνης της χρονιάς, αλλά σίγουρα το "Ίσως αύριο" (αναμφισβήτητα μια καλή ταινία) δεν θεωρώ ότι ήταν καλύτερο από τον κυνόδοντα. Σημασία για μένα έχει ότι μου δημιούργησε διάφορα συναισθήματα σε όλη τη διάρκεια παρακολούθησης, κάτι που πλέον δεν είναι εύκολο από άλλες ταινίες. Φυσικά όλα είναι υποκειμενικά, και σεβαστή είναι η άποψη του καθενός.

Πολλά λέχθηκαν για την εν λόγω ταινία. Όπως κάθε τι ακραίο, έτσι και ο "κυνόδοντας" τράβηξε τα βλέμματα κι έγινε αφορμή αντιπαραθέσεων ανάμεσα σε πολλούς. Η ταινία είναι "έντεχνη", που σημαίνει ότι όποιος περιμένει χολυγουντιανό σενάριο με δράση, ανατροπές και σαφή διαχωρισμό του καλού από το κακό μάλλον βρήκε την λάθος ταινία. Προσωπικά δεν μου άρεσε η ταινία "κυνόδοντας" για διάφορους λόγους. Η τέχνη είναι όμως υποκειμενική κι έτσι η άποψή σας μπορεί να διαφέρει από την δική μου. Το μόνο σίγουρο είναι ότι πρόκειται για μία ταινία που προκαλεί με τις σκηνές της, σοκάρει με το σενάριό της και σε αφήνει με ανάμεικτα συναισθήματα και σκέψεις. Οι τρεις νέοι που πρωταγωνιστούν διακρίνονται για την ερμηνεία τους και τραβούν τα βλέμματα. Τώρα αν άξιζε για Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσης δεν είμαι σε θέση να το αποφασίσω. Το αφήνω στον υποκειμενισμό σας...

Ειλικρινά δεν ξέρω με ποιά λογική ήταν υποψήφια για όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας 2011....Με ποιά να συγκριθεί με το "Ισως αύριο" ή με το "Μέσα απο τις φλόγες(Incendies )"?

Η εικόνα αρκετά καλλιτεχνικά προσεγμένη, κεντρίζει τον θεατή.Οι ερμηνείες των τριών παιδιών δυνατές.Η ταινία προκαλεί τις αισθήσεις ,τραβά τα βλέματα και σοκάρει είναι σαν ένα μαχαίρι που σκίζει την σάρκα..