Μόναχο / Munich (2005)

Πολύ καλή ταινία, αλλά όχι αριστουργηματική, με συγκινήσεις αλλά χωρίς την έντονη κορύφωση. Είδα πολλή βία, αλλά δεν μου δημιουργήθηκε καμία τρομερή ένταση, πιο πολύ αναλαμπές είχε. Δεν είχε ατμόσφαιρα η ταινία. Ήταν λίγο άχρωμη, άγευστη και άοσμη. Μία ταινία που απεικονίζει με ρεαλιστικό τρόπο τον τρόπο με τον οποίο οι πράκτορες της Μοσάντ άρχισαν να εξολοθρεύουν τους Παλαιστίνιους πολεμιστές και αφορά ένα πρόβλημα που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Στα συν οι καλές ερμηνείες και η συγκλονιστική φωτογραφία. Στα πλην η μεγάλη διάρκεια, αλλά τουλάχιστον σώζεται από τη συνεχόμενη δράση και την εξέλιξη της. Πάντως, θα μπορούσαν να λείπουν ορισμένα κουραστικά κομμάτια, ενώ και το σενάριο δεν είναι τόσο σφιχτοδεμένο, ώστε να μην αφήνει το έργο να κάνει "κοιλιά". Σκοτεινή ταινία αλλά ενδιαφέρουσα. Καλή σκηνοθεσία, πολύ καλή δουλειά με την κάμερα, καλά κουστούμια. Θεωρώ αρκετά τίμια και θαρραλέα την προσπάθεια του Σπίλμπεργκ να μην αποσιωπηθεί εντελώς και το δίκαιο της άλλης πλευράς (Παλαιστίνιοι) στο φαύλο κύκλο της βίας στη Μέση Ανατολή. Όλα τα λεφτά η σκηνή με την ελληνική μούντζα. Εξαιρετική η ερμηνεία του Ερικ Μπάνα, ενώ μικρό ρόλο έχει και ο δικός μας Μιχάλης Γιαννάτος!!  Πάντως, οι συγκλονιστικότερες σκηνές της ταινίας είναι αυτές της τρομοκρατικής επίθεσης εναντίον των Ισραηλινών αθλητών.

Μας θυμίζει όμως και ότι η βία φέρνει βία. Έτσι καυτηριάζει τη βία απ' όπου κι αν προέρχεται. Το συμπέρασμα που σου βγάζει στο τέλος η ταινία είναι ότι τιμάει την έννοια της ειρήνης. Ταινία πολιτικού προβληματισμού για τα αδιέξοδα τόσο της κρατικής τρομοκρατίας όσο και της ένοπλης λαϊκής βίας. Θεωρώ ότι καταφέρνει με έμμεσο αλλά πολύ πετυχημένο τρόπο να περάσει πολλά μηνύματα σχετικά με το φανατισμό που υπάρχει και από τις δύο πλευρές, το πόσο ωμός μπορεί να γίνει ο άνθρωπος εξαιτίας αυτού του φανατισμού και ότι τελικά αν μπεις σε αυτό το παιχνίδι, ακόμα και αν βγεις ζωντανός, θα πληρώσεις με κάποιο τρόπο. Ο Σπίλμπεργκ απέφυγε πράγματι να ταχθεί υπέρ οιασδήποτε πλευράς και αυτό δίνει αληθινή αξία στην ταινία. Επίσης προβάλλεται και η αλλοτρίωση των ηρώων που σιγά - σιγά μετατρέπονται από απλούς καθημερινούς ανθρώπους σε δολοφονικές μηχανές. Αν και η ταινία σε ένα μεγάλο μέρος της θυμίζει όντως κατασκοπική περιπέτεια, είναι στην ουσία της ταινία πολιτικού προβληματισμού και μάλιστα με αρκετές σκηνές ωμής βίας και ως εκ τούτου δεν προσφέρεται για διασκέδαση. Αυτό που εγώ κρατάω από την ταινία είναι ότι η δολοφονία ανθρώπων, με όποια ιδεολογία κι αν περιβάλλεται, παραμένει δολοφονία.  Η κτηνωδία και ο παραλογισμός γεννούν κτηνωδία και παραλογισμό. Γνωστό και χιλιοειπωμένο αλλά πάντα τραγικά επίκαιρο. Παρόλο που είναι λιγότερο εντυπωσιακή από απόψεως εφέ και σκηνοθεσίας αυτό για μένα είναι κάτι που την κάνει λιγότερο πομπώδη αλλά περισσότερο ουσιώδη. Το σημαντικότερο στοιχείο είναι τα μηνύματα που περνάει (κυρίως πολιτικά), τα οποία δεν είναι μονόπλευρα όπως συνήθως στις ταινίες του Σπίλμπεργκ, αλλά μέσω διαλόγων, δίνει μια σχετικά αμερόληπτη σκοπιά με την τάση να μένει η γεύση πως «το αίμα με αίμα δεν ξεπλένεται». Τα βασικό νόημα που περνάει η ταινία, είναι πως το "οφθαλμός αντί οφθαλμού" δεν οδηγεί πουθενά αλλού παρά σε έναν αέναο, επαναλαμβανόμενο κύκλο αίματος που πρώτα αποκτηνοποιεί και στο τέλος συντρίβει την προσωπικότητα των ανθρώπων και κατ' επέκταση των λαών που εμπλέκονται σε αυτόν. 7.5/10!!!