The X Files: I Want to Believe / The X-Files: Θέλω να πιστέψω (2008)

Ένα άκυρο, νωχελικό σίκουελ με μικρή δυναμική, ούτε μία δόση επιστημονικής φαντασίας, ούτε καν… x-files, με το αποτέλεσμα να είναι μία τρύπα στην άβυσσο. Δεν περιέχει τους εξωγήινους, τα φαντάσματα, τις παγκόσμιες συνομωσίες, τους ανθρώπους-τέρατα και οτιδήποτε διεγείρει την ακόρεστη όρεξη μας για περιπέτεια πέρα από τα σύνορα της λογικής, με σχεδόν τίποτα το ανεξήγητο, παραφυσικό ή μεταφυσικό. Η ταινία είναι ξεκάθαρα ένα αστυνομικό δράμα, χωρίς θριλερικές παραμέτρους, χωρίς έντονη δράση, χωρίς παράδοξα. Γενικά είναι ότι του φανεί του λωλοστεφανή, από πομπώδεις διαλόγους περί πίστης, μετανοημένους παιδόφιλους, ένας νταβάριτς που μαζεύει γυναίκες με το σακί και μία πλοκή χωρίς νοηματική σύνδεση και συνοχή. Δεν υπάρχει κλιμακούμενη αναζήτηση, δεν εισβάλουν ενδιαφέροντα στοιχεία προς εξιχνίαση, δεν ανεβαίνει το θερμόμετρο της δράσης. Λίγες σκηνές σε ξυπνάνε, κι αυτές βγαλμένες από τηλεοπτικό επεισόδιο του CSI. Ελάχιστη δράση με την υπόθεση ουσιαστικά να μένει στάσιμη μέχρι λίγο πριν τη λύση της και ένα αρκετά εξωφρενικό απλοϊκό φινάλε που μπορεί να ξάφνιασε αλλά δεν εντυπωσίασε και μάλλον φέρνει ένα ελαφρύ ειρωνικό γέλιο. Αν το δεις από τη σκοπιά του δράματος που δε συνάδει με το είδος που αναφέρεται, έχει κάποια καλύτερα σημεία, υπάρχει μια παράλληλη ιατρική υπόθεση που ανεβάζει τον πήχη της σοβαρότητας και γενικά μια ορθή δραματικά υπόσταση στις σκηνές των διαλόγων. Ωστόσο δε μπορώ να φανταστώ με τίποτα ότι κάποιος μπορεί να παρακολουθήσει X-Files για να πέσει πάνω σε μία κοινωνική δραμεντί ανάλαφρη εξέλιξη. Αυτή τη φορά η ιστορία είναι αυτοτελής και δε χρειάζεται να έχεις παρακολουθήσει τη σειρά για να την καταλάβεις.

Ο Carter βρίσκεται στα λημέρια του αλλά η ιστορία που διάλεξε δε τον εξυπηρετεί όπως θα έπρεπε και κάνει πολλά πειράματα με αισθηματικά μακρόσυρτα πλάνα με τους πρωταγωνιστές απλά για να γεμίσει το χρόνο και κουράζει. Κατά τ' άλλα δεν υπάρχουν σοβαρά προβλήματα στη σκηνοθεσία μιας και δεν δίνει την αίσθηση της τηλεοπτικής παραγωγής. Όσο για τους πρωταγωνιστές, μάλλον έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που έβγαλαν τα ρούχα του FBI και δυσκολεύονται πολύ να τα ξαναφορέσουν. Από τη μία ο Duchovny σεναριακά μπαίνει στην υπόθεση αλλά δεν ανταπεξέρχεται υποκριτικά και από την άλλη η Anderson έχει πολύ καλύτερη ερμηνεία και φαίνεται ότι έχει τη Scully στο πετσί της αλλά το σενάριο την αφήνει σχεδόν ολοκληρωτικά εκτός ιστορίας. Αρκετά καλή και πειστική η Peet αλλά κάκιστος και εκνευριστικός ο Xzibit. Όσο για τον Connoly, έχει τόσο καλοκάγαθη φάτσα που σεναριακά δε μπορεί να μας πείσει ότι λέει ψέματα και έτσι χάνεται το ένα μυστήριο της ιστορίας. Έτσι συνολικά σαν αστυνομικό μυστήριο είναι "λίγο", ανεπαρκές και μπαίνει στη λήθη, γεμάτο τρύπες, η δράση ελάχιστη και το φινάλε ανύπαρκτο. 4/10!!!