Trash (2014)

Tα "χαμίνια" ζουν-στην κυριολεξία, μέσα στα σκουπίδια, αλλά και από τα σκουπίδια, καθώς εργάζονται στις τεράστιες χωματερές. Ο τίτλος της ταινίας παραπέμπει και στα παιδιά αυτά επειδή αντιμετωπίζονται σαν σκουπίδια από τους δήθεν ανώτερης κοινωνικής τάξης, που δεσπόζουν μάλιστα σε χώρους όπως η πολιτική και η αστυνομία οι οποίοι "τυχαίνει" να είναι μέσα στην ατιμία, τη διαφθορά. Εν ολίγοις, την "καθαρή" βρωμιά. Αναπαριστά την εξαθλίωση και την φτώχεια που κυριαρχεί σε ένα μεγάλο ποσοστό της Βραζιλίας και εστιάζει σε θέματα διαφθοράς και απανθρωπιάς από πρόσωπα που βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας. Δεν είναι όμως σε καμία περίπτωση απαισιόδοξη και αυτό που θα λέγαμε "ψυχοπλακωτική". Αντιθέτως, μπορεί να χαρακτηριστεί ελπιδοφόρα και συγκινητική, δίνοντας μέσα από τις πράξεις των 3 μικρών αγοριών ένα σημαντικό μάθημα θάρρους και ηθικής και ενισχύοντας την ελπίδα πως όντως η νέα γενιά θα καταφέρει να "αλλάξει τον κόσμο". Τρία αγοράκια που για πολλούς "καθαρούς" δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, δεν διστάζουν να τα βάλουν με το διεφθαρμένο πολιτικό και αστυνομικό σύστημα. Στο πρόσωπο αυτών των παιδιών, μπορεί να τοποθετηθεί ο καθένας από εμάς.

Οι τρείς νεαροί πρωταγωνιστές δίνουν απίστευτες και φυσικές ερμηνείες είναι πραγματικά συναρπαστικοί και μαγνητικοί. Η ενέργεια που ξεχειλίζει από τα πρόσωπα και τα ευκίνητα κορμιά τους είναι και το μόνο μέσο για να γίνει στοιχειωδώς πειστική μια ιστορία που πιστεύει ακράδαντα ότι ο πιο αδύναμος κρίκος θα κατατροπώσει το σύστημα, ότι η αγάπη (του Θεού κυρίως) όλα τα νικά κι ότι, αν δεν το βάλεις κάτω, απ’ τη φαβέλα θα γίνεις ο πλουσιότερος κι ευτυχέστερος άνθρωπος του κόσμου. Ο Wagner Moura είναι πολύ πειστικός στο ρόλο του, πραγματικά καταφέρνει να μας μεταδώσει την αγωνία, τις ελπίδες και τους φόβους του. Ο Selton Mello είναι ανατριχιαστικός στο ρόλο του διεφθαρμένου αστυνομικού, ενώ και ο Martin Sheen με την Rooney Mara βάζουν τη δικιά τους πινελιά, ωστόσο σε ρόλους καθαρά διακοσμητικούς. Η ίδια η ιστορία και η προβλέψιμη εξέλιξή της, υπογραμμίζουν την εντύπωση, πως παρακολουθούμε κάτι καλοφτιαγμένο μεν τεχνικά, αλλά όχι και τόσο εξαιρετικό σε ουσία. Οι συνεχείς εναλλαγές ταχυτήτων, από την σπιντάτη περιπέτεια τύπου Slumdog Millionaire (άλλοτε βίαιη και άλλοτε με τις κωμικές της στιγμές) στον έντονο μελοδραματισμό, χαμηλώνουν τις στροφές του ρυθμού και δεν βοηθούν την ταινία, στο να ανέβει την ανηφόρα.

Από την άλλη, η καλή σκηνοθεσία και θεματική, σε συνδυασμό με το εκρηκτικό μοντάζ που συνεργάζεται ομαλότατα με την ενέργεια και τη ζωντάνια των αγοριών με αποτέλεσμα την κορύφωση της έντασης. και τις εξαιρετικές υποκριτικές ερμηνείες, δημιουργεί ένα κινηματογραφικό αποτέλεσμα ξεσηκωτικό και απολαυστικό. Και το μουσικό κομμάτι-αυτή η αλήτικη μουσική που ακούμε, συμπληρώνει τον χαρακτήρα της ταινίας. Η ιστορία που διαδραματίζεται είναι γεμάτη θάρρος και αισιοδοξία δίνοντας λίγη παραπάνω δύναμη σε όλους μας να πολεμάμε για το δίκαιο και το έντιμο. Θίγει το ευαίσθητο θέμα της παιδικής φτώχειας με τρόπο σχετικά ομαλό και χωρίς υπερβολές, κατορθώνοντας να περάσει τα μηνύματα που θέλει και παράλληλα να αποτελέσει μια ευχάριστη περιπέτεια. 7/10!!!