Στιγμιότυπα πολέμου / Triage (2009)

Συμφωνώ. Το έργο απευθύνεται σε αφελές κοινό. Μολονότι υποτίθεται ότι αναπαριστά ρεαλιστικές καταστάσεις πολέμου, η ψυχοσύνθεση του κεντρικού ήρωα μόνο ρεαλιστική δεν μπορεί να θεωρηθεί. Ένας τόσο υπερευαίσθητος άνθρωπος απλώς δεν θα μπορούσε ποτέ να δουλεύει ως φωτορεπόρτερ πολέμου, όχι επί 12(!) χρόνια αλλά ούτε για 1 βδομάδα ούτε για μια αποστολή (θα την παρατούσε στη μέση και θα γυρνούσε πίσω στο σπίτι του όπως όπως).
Την ταινία διακρίνει ο αναληθοφανέστατος και επιφανειακά μόνο δουλεμένος από τον Farrell χαρακτήρας του βασικού πρωταγωνιστή, αδιάφοροι, κακοπαιγμένοι, οριακά ενοχλητικοί δεύτεροι ρόλοι, μια παιδαριώδης οπτική του θέματος που πραγματεύεται και μια αποτυχημένη σκηνοθετικά απόπειρα να αποδοθεί ατμόσφαιρα μελαγχολίας και συγκίνησης.
Να σημειωθεί πως ο μόνος ρεαλιστικός χαρακτήρας ήταν αυτός του Christopher Lee.
Επιπλέον στην ταινία απαντούν και άλλα νοηματικά κενά, εξίσου βλακώδεις τρύπες του σεναρίου (ας μην τα θίξω τώρα).
Επίσης δεν αντελήφθην πού εντοπίζονται τα σκληρά ηθικά διλήμματα, η ενοχή και η συγχώρεση σαν έννοιες μέσα στην ταινία. Να συγχωρήσεις τον εαυτό σου επειδή έζησες από έναν πόλεμο(!); Επειδή σε έναν πόλεμο σκοτώθηκε κόσμος(!), ανάμεσά τους ίσως και αγαπημένοι σου άνθρωποι; Επειδή δεν κατάφερες να τους σώσεις(!) σαν άλλος υπερφυσικός ήρωας; Μου ακούγεται σαν το τελευταίο ποντιακό ανέκδοτο. Ειλικρινά, αφήγημα κατευθείαν από τα σκουπίδια του άρλεκιν. Ότι τί νομίζει κανείς δηλαδή ότι είναι μια πολεμική αποστολή ή μια πολεμική ανταπόκριση εν προκειμένω; Μια βόλτα στο Αlou Fun Park; Η ταινία μιλάει στους θεατές για τον πόλεμο σαν να είναι κρετίνοι και αδυνατούν να αντιληφθούν πώς ακριβώς ορίζεται. Αναφέρεται στις αποστολές στις εμπόλεμες ζώνες λες και μέχρι να παρακολουθήσουμε το έργο εμείς πιστεύαμε ότι όλα αυτά είναι απλά ακίνδυνα ανώδυνα πράγματα και ότι αν βρεθείς εντός ενός τέτοιου πλαισίου δεν θα βρεθείς αυτομάτως εν τω μέσω πυρών καθώς και άλλων πολλών και διάφορων θανάσιμων κινδύνων, σαν να μην νογάνε οι θεατές ότι πόλεμος σημαίνει εξ'ορισμού θάνατος, και ότι αν βρίσκεσαι σε εμπόλεμη ζώνη το να εξέλθεις από αυτήν ζωντανός σημαίνει πως είσαι ο τυχερός και όχι το αντίστροφο. Το να ΕΠΙΛΕΞΕΙΣ να παραστείς σε ένα πεδίο πολέμου λοιπόν (για επαγγελματικούς σκοπούς) εξυπακούεται πως συνεπάγεται την πλήρη συνειδητή αποδοχή σου ως προς τα ανωτέρω. Πράγμα που ξέρει και η γάτα μου.
Γενικώς το εργάκι διαπνέεται από μια αμερικάνικη μενταλιτέ, άχαρη και αμήχανη ούτως ή άλλως, μα και εντελώς ακατάλληλη για την προσέγγιση τόσο σοβαρών ζητημάτων. Μια νοοτροπία που προϋποθέτει ότι ο κόσμος είναι ανώριμος να επεξεργαστεί θεωρητικά τα σκληρά δεδομένα των σκληρών συνθηκών και για αυτό πρέπει να του προσφέρεις την περισυλλογή όλων αυτών μασημένη στο στόμα του όπως η βρεφική τροφή στο βρέφος, νιανιά. Ως εκ τούτου, αντίστοιχα έτσι και του συμπεριφέρεται, και αυταποδείκτως αντίστοιχους χαρακτήρες πλάθει για αυτόν στο σινεμά.