Mr. Brooks (2007)

Ένα σφιχτοδεμένο, δαιδαλώδες, πολύπλοκο και μυστηριώδες ψυχολογικό θρίλερ, που ανεβάζει την αδρεναλίνη και την ένταση χωρίς να επιμένει σε σκηνές σοκ, που έχει μέθοδο και οργάνωση στην πλοκή, που περιέχει φυσικά και την πειστικότερη ερμηνεία του Kevin Costner. Το θέμα της εξάρτησης δίνεται με πρωτότυπο τρόπο κι εντείνει τον ψυχολογικό, εσωτερικό τρόμο που αντλεί η διττή προσωπικότητα του κεντρικού ήρωα. Οι λίγες σκηνές δράσης είναι δυναμικά δοσμένες, αλλά δεν επαρκούσαν για να σε εντυπωσιάσουν, δεν ήταν χορταστικές με λίγα λόγια, ενώ ευχάριστα διαλλείματα αυτού του εγκεφαλικού θρίλερ εξιτάρουν λίγο την αγωνία μας και μας ζωντανεύουν την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα. Απότομα ξαφνιάσματα του θεατή με δυνατούς ήχους, αίμα και ολίγον gore παλμό και πομπώδες αστυνομική ίντριγκα είναι μέσα στο μενού.

Σε ένα έξυπνο σκηνοθετικό τρικ, δίπλα του βρίσκεται σχεδόν πάντα μια οντότητα (William Hurt) που μοιάζει να μοιράζεται τις εμπειρίες του και χειρότερα να τον τρέπει προς το χειρότερο. Εξάλλου, κάθε άνθρωπος σύμφωνα με την ψυχαναλυτική θεωρία έχει δύο (τουλάχιστον) πλευρές. Εκείνη που αποκαλύπτει στον περίγυρο του και που καθορίζει τον φανερό χαρακτήρα του και την μυστική, εκείνη που κρύβει, που δεν κάνει γνωστή, στο οικείο συνήθως, για πολλούς και διάφορους προσωπικούς λόγους. Η εξαιρετική δεύτερη ερμηνεία του Hurt αγγίζει αμέσως το υποσυνείδητο του θεατή και τον κάνει να εισχωρήσει περισσότερο στο μέσα του κεντρικού ήρωα.

Η Demi Moore παίζει τη σκληρή και την ασυμβίβαστη, ενώ στη πραγματικότητα αποκαλύπτει πως ο μοναδικός της δαίμονας είναι ο ισχυρότατος μπαμπάκας της, που τόσο θέλει να του αποδείξει πως δεν τον έχει ανάγκη, κι αυτόν και τα λεφτά του. Έχει έναν ρόλο που προσπαθεί να δώσει τόνο σοβαρότητας στην καριέρα της, με το χαρακτήρα της ωστόσο, να αποπροσανατολίζει με τις δικές του ιστορίες (διαζύγιο, διατροφή, δραπέτες). Είναι μία ενδιαφέρουσα ιδέα που σκοντάφτει σε κάποια σεναριακά λάθη ως είθισται τέτοια είδη με αναληθοφανείς επιστημονικές εξηγήσεις που διευκολύνουν την πλοκή. Επιπλέον δε μας αποσαφηνίζει έστω και νοερά τα κίνητρα που τον οδηγούν στις δολοφονίες. Μας αφήνουν να εννοήσουμε πως το ψυχικό ντελίριο του ήρωα σε συνδυασμό με τις ενοχές του, τον οδηγούν σε παράνοια και παντελή έλλειψη ευθυκρισίας. Συμπερασματικά, πρόκειται για ένα σεναριακά πανέξυπνο παιχνίδι με συνεχείς εκπλήξεις, είναι μια σοβαροφανής παραγωγή, ωστόσο δεν ανταποκρίνεται στο έπακρο στους στόχους που η ίδια θέτει αρχικά, δίνοντας βάρος στα ηχηρά ονόματα και το πλούσιο περιτύλιγμά της. 6.5-7/10!!!

Πανεξυπνο αστυνομικο θριλερ που ανεβαζει τον πηχυ και μαζι του την διασκέδαση μας.......Υπάρχουν βεβαια και μικροαστοχίες αλλα η γενικη εικονα ειναι θαυμάσια.....Ξεχωριστη υπομνηση για τις αστέιες σκηνες οπου συντονίζονται και γελάνε μαζι οι Χαρτ και Κόστνερ που τις βρήκα ιδιαιτέρως αστειες....Θα περάσετε ιδιαιτέρως καλα με το εργο.........7.8/10

Προσθεστε νεα λινκ οταν μπορεσετε (γιατι απ'τα υπαρχοντα το ενα δεν παιζει και το αλλο δεν εχει υποτιτλους)... Ευχαριστω!!!