The Last Emperor (1987)

Αριστουργηματικό και επικό ιστορικό δράμα όπου μέσα από την αυτοβιογραφία του τελευταίου αυτοκράτορα της Κίνας, ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι με μια σειρά από φλας-μπακ παρουσιάζει την ταραχώδη ιστορία της Κίνας από τις αρχές 20ού αιώνα ως τη δεκαετία του '80. Το πρώτο μισό του 20ού αιώνα, η Κίνα από αυτοκρατορία αιώνων περνάει σε επώδυνους μετασχηματισμούς: στρατιωτικοί, κοινοβούλια, εισβολή των Ιαπώνων, εμφύλιος με τους κομμουνιστές κ.λπ. Ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι παρακολουθεί αυτές τις δραματικές εξελίξεις (απομυθοποιητικά και ταυτόχρονα μέσα στη μυθική γοητεία τους) πάνω σε ένα πρόσωπο, αυτό του Που Γι, του τελευταίου αυτοκράτορα που ζει ως την ενηλικίωση του στο χρυσό κλουβί της Απαγορευμένης Πόλης, για να γίνει στη συνέχεια ηγέτης-ανδρείκελο των Ιαπώνων, παραδομένος στην τρυφηλότητα ως μπον-βιβέρ, και να καταλήξει αναμορφωμένος στα γεράματα ως απλός κηπουρός της κομμουνιστικής Κίνας. Δημιούργησε ένα πολύωρο συναρπαστικό θέαμα με πυρήνα μια αδύναμη ψυχή. Ο σπουδαίος Ιταλός μετρ καταφέρνει να συνδυάσει το μεγαλείο των μεγάλων παραγωγών του παλιού Χόλιγουντ με την καλλιτεχνική ματιά του αναλυτικού Ευρωπαίου, ανακλώντας τη μεγάλη ιστορική αφήγηση μέσα στο εσωτερικό μιας σαστισμένης ψυχής. Αν μάλιστα η κινέζικη λογοκρισία του επέτρεπε μεγαλύτερες ελευθερίες (π.χ. αποσιωπάται η ομοφυλοφιλική πλευρά του Που Γι), θα είχαμε ένα πιο καθαρό δράμα.

Εξαιρετικές ερμηνείες, θαυμάσια φωτογραφία, μεγαλειώδεις σκηνές και μια απερίγραπτου εικαστικού κάλλους ιστορική εξτραβαγκάντζα, ακριβής σε γενικές γραμμές, μα και τόσο υποβλητική που η μεγάλη διάρκειά της λειτουργεί συντριπτικά υπέρ της, η ταινία προκαλεί πλημμύρα συναισθημάτων τα οποία πηγάζουν ενίοτε από τον τραγικό κεντρικό ήρωα. Όποιος δεν την έχει δει χάνει! Διαχρονική ταινία που διδάσκει τους ανοιχτόμυαλους κι ενοχλεί τους υπόλοιπους! Μάθημα διαλεκτικής, κινηματογραφικής απεικόνισης εποχής και ιστορίας και κυρίως για τις μέρες μας μάθημα ανθρωποκεντρικής αντίληψης των ιστορικών γεγονότων. Κέρδισε 9 Όσκαρ (Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Διασκευασμένου Σεναρίου, Πρωτότυπης Μουσικής, Φωτογραφίας, Μοντάζ, Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης, Κοστουμιών, Ήχου) και έγινε μία από τις πιο πολυβραβευμένες ταινίες του θεσμού. Συνολικά απέσπασε 40 ακόμα κινηματογραφικά βραβεία -μεταξύ των οποίων- BAFTA, Χρυσές Σφαίρες, Σεζάρ και Βραβεία Ενώσεων Κριτικών. 10/10!!!

ενταξει για ελληνες και αμερικανους μπορει να μην εχει πολυ ενδιαφερον και να τη βρειτε βαρετη. αλλα ειναι αληθινη ιστορια και ειναι ουσιαστικα η ιστορια ολοκληρη της Κινας - Ιαπωνιας με εναν θαυμασιο τροπο.   7/7 οσκαρ πηρε τα σαρωσε ολα. ατμοσφαιρα και σε μεταφερει σε αλλη εποχη και αλλες κουλτουρες

μια εξαιρετική ταινία! σκηνοθετικά τέλεια, υπέροχα κοστούμια, επιβλητική μουσική.

μου άρεσε πολύ και θα την ξανάβλεπα ευχαρίστως. νομίζω πως πρέπει όλοι να τη δουν.