Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald / Φανταστικά ζώα: Τα εγκλήματα του Γκρίντελβαλντ (2018)

Το σίκουελ ακόμα προσπαθεί να προσαρμόσει στις καταστάσεις, στο κλίμα και να οικοδομήσει το φανταστικό σύμπαν βάζοντας σε τάξη τις ιστορίες και τους ήρωες του. Εν αντιθέσει με το πρώτο φιλμ, εδώ μεταφερόμαστε από την φιλ-νουάρ ατμόσφαιρα της Νέας Υόρκης σ' ένα σκοτεινά φωτεινό Παρίσι, που είναι ταυτόχρονα μαγικό και γοητευτικό. Εδώ, τα Φανταστικά Πλάσματα (εξαιρετική δουλειά στο CGI) δεν παίζουν τόσο μεγάλο ρόλο στην πλοκή, αλλά δεν παύουν να είναι άκρως εντυπωσιακά και αξιαγάπητα, παλιά και καινούρια δίνοντας ένα ανάλαφρο σε σημεία τόνο στο σκοτάδι της ταινίας. Η ιστορία επικεντρώνεται κυρίως σε σχέση με το παρελθόν κάποιων χαρακτήρων παρά στο τώρα, είναι γεμάτη κοινωνικές και πολιτικές αλληγορίες γύρω από τον φασισμό, την διαφορετικότητα, αλλά και τις αξίες της αγάπης και της δικαιοσύνης. Τα εφέ είναι εντυπωσιακά και η απεικόνιση της εποχής εξαιρετική, ενώ οι μάχες και οι στιγμές των φαντασμαγορικών (αλλά και των απλούστερων μα άκρως σημαντικών) πλασμάτων αποτελούν ένα οπτικό υπερθέαμα.

Η πλοκή της ταινίας είναι το κομμάτι που με μπέρδεψε περισσότερο από όλα, ενώ σαν κατασκευή τεχνικά είναι άψογο (κοστούμια, σκηνικά και ψηφιακά εφέ είναι άρτια) δεν έχει την απαιτούμενη ψυχή, δεν μπορεί να εμπλέξει συναισθηματικά τον θεατή, σε βάζει κλιμακούμενα στο θέμα, η ταινία στην ουσία εκτυλίσσεται σε ένα παζλ δευτερευόντων ιστοριών που ενώνονται με την κύρια πλοκή. Αυτό σε σημεία είναι πραγματικά όμορφο και προσπαθεί να εντείνει την μυστηριώδη ατμόσφαιρα όμως, μερικές φορές κουράζει και συνθλίβει τον θεατή με πληροφορίες, μη αναγκαίες στο τελικό αποτέλεσμα. Η αποκάλυψη του μυστηρίου που μας βασάνιζε καθ’ όλη τη διάρκεια του φιλμ, έρχεται να ταράξει ό,τι γνωρίζαμε μέχρι στιγμής για την ιστορία του μαγικού κόσμου της Rowling. Ενώ στήνει κάτι ενδιαφέρον και υπάρχουν καλές προοπτικές, σε κάποια σημεία o ρυθμός είναι εντελώς αλλοπρόσαλλος, εμπεριέχει μια φλυαρία η οποία δεν χρειάζεται, μιας και μερικές σκηνές είναι κάπως περιττές και η ταινία χάνει την μπάλα, μην μπορώντας να αξιοποιήσει τα θετικά στοιχεία που έχει χτίσει μέχρι εκείνο το σημείο. Αν και μπαίνουν αρκετά νέα πρόσωπα στο σύμπαν, κανένα από αυτά που συστήνονται για πρώτη φορά τουλάχιστον δεν έχει πραγματικά μεγάλο αντίκτυπο στην ιστορία. Δυνατές, κι εντυπωσιακές αν και μετρημένες οι σεκάνς δράσης, είναι γεμάτη κυρίως με αποκαλύψεις και ανατροπές, ενώ έχει καλές και έξυπνες σκηνές. Παρά όλες αυτές τις αδυναμίες, ο σκοπός της διασκέδασης επιτυγχάνεται τις περισσότερες φορές

Όσον αφορά τους χαρακτήρες που απαρτίζουν την ταινία, ελάχιστες μόνο καταφέρνουν να βρουν ένα ενδιαφέρον και να έχουν μια κάποια εξιλέωση, με τις περισσότερες να μην καταλήγουν κάπου και απλά να μένουν ξεκρέμαστες. Ο Grindelwald του Johnny Depp είναι σχετικά αδιάφορος και τα εγκλήματα του τίτλου δεν παίζουν κανένα κεντρικό ρόλο σε σημείο να αναρωτιέσαι για την ύπαρξή τους. Αλλά κατορθώνει να είναι επαρκώς απειλητικός, υποβλητικός, εύγλωττος, αδίστακτός και χωρίς ίχνος ηθικής., αποδίδοντας στο έπακρο αυτή την εκκεντρική και χαρισματική φυσιογνωμία που χρειάζεται ένα τέτοιο φιλμ. Επίσης, μένει μακριά από την σπιρτάδα και την τρέλα που τον χαρακτηρίζει σε ταινίες του είδους και το αποτέλεσμα είναι ένας προσγειωμένος και καλοστημένος φανταστικός εχθρός. Δείχνει σαφώς πιο απόκοσμος με το μακιγιάζ του, διασκεδάζοντας τον ρόλο του. Ο Newt Scamander του Eddie Redmayne, από την άλλη, εξελίσσεται και γίνεται πιο προσιτός αυτή την φορά. Επικεντρώνεται ελάχιστα στο σωματικό παίξιμο της παράξενης και αλλόκοτης αυτής φυσιογνωμίας, όπως ήταν στην πρώτη ταινία, αλλά σίγουρα θέλει δουλειά ακόμα για να καταφέρει να γίνει πιο ελκυστικούς και αγαπητός. Οι Katherine Waterston, Dan Fogler, Alison Sudol στους ρόλους των Tina, Jacob και Queenie αντίστοιχα συνεχίζουν να είναι από τους πιο ενδιαφέροντες και δυναμικούς χαρακτήρες της σειράς, ενώ η Leta Lestrange της Zoe Kravitz προσθέτει έναν αέρα μυστηρίου που την κάνει απρόβλεπτη. Τέλος, ο Jude Law, είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσαμε να είχαμε στο ρόλο του Ντάμπλντορ, εμπνέοντας συμπάθεια από την πρώτη στιγμή αν και θα ήθελα μερικές σκηνές περισσότερες με αυτόν.

Με μοναδικό αρνητικό της την κάπως μπερδεμένη πλοκή, αφού το σενάριο βαραίνει υπερβολικά με πληροφορίες το κομμάτι της ψυχαγωγίας, η ταινία είναι απολαυστική για τους φαν του είδους, αλλά ενδέχεται να μπερδέψει σε σημεία τον ουδέτερο θεατή. Είναι αμέτρητες οι σκηνές που θα φορτώσουν το μυαλό σου με εικόνες και αναμνήσεις, οι οποίες μπορούν τόσο να σε μπλοκάρουν όσο και να σε κάνουν να θες να μπεις μέσα στην οθόνη και να μείνεις για να ζήσεις εκεί, για πάντα. Δεν είναι η μεγαλειώδης συνέχεια που περίμενες να είναι. Πατά ακόμα γερά στη γη και δεν απογειώνεται, αλλά τουλάχιστον θα ικανοποιήσει την δίψα σου για λίγη περισσότερη μαγεία ακόμα μέχρι το επόμενο κεφάλαιο της ιστορίας. Ωστόσο, το τελικό αποτέλεσμα είναι χορταστικό και προσωπικά το απόλαυσα. 7/10!!!

Καλύτερη απ'την πρώτη. Φοβερή σκηνοθεσία, άψογες ερμηνείες (με τον Ντεπ να κλέβει την παράσταση) και εντυπωσιακά οπτικά εφέ. Έχει κάποια χρονικά λάθη και έχει πολλές διαφορές με το βιβλίο που δεν χρειαζόντουσαν, αλλά μου άρεσε γιατί είχε πιο γρήγορο ρυθμό, περισσότερη δράση και περισσότερο ενδιαφέρον από την προηγούμενη.

φοβερη ταινια φοβερος ο ντεπ οπως παντα!