Goodbye Christopher Robin (2017)

Το έργο έχει ένα πρόβλημα ταυτότητας και προσανατολισμού κι αυτό είναι το μεγάλο αρνητικό στοιχείο που αντιμετωπίζει, καθώς δεν παίρνει εξαρχής απόφαση αν θα απευθυνθεί στις μικρές ή στις ώριμες ηλικίες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα αυτή η βιογραφία να μπερδεύει τον θεατή και να αναμειγνύει τα γούστα, μη μοιάζοντας έτσι με όσα εμπειρικά έχουμε κατά νου, αλλά από την άλλη να απευθύνεται εντέλει συγκεκριμένα σε όσους ενήλικες έχουν διατηρήσει μια τρυφερότητα παραπάνω στη σκέψη τους. Δημιουργικά, σε κοινωνικό πρόσημο και ολίγον κομεντί κινείται σε χαμηλά πλαίσια, με αργοκίνητους ρυθμούς, υποτονική σκηνοθεσία και κουραστική εξέλιξη των γεγονότων, νομίζεις ότι βλέπεις κάτι στάσιμο και σταθερό σε ιστορία που δεν αναπτύσσει καθόλου τον κεντρικό πυρήνα της υπόθεσης και αναπλάθει το ίδιο στόρι σε διαφορετικές εκφάνσεις, ενώ φαίνεται να είναι μία τρυφερή ιστορία αγάπης, πρόκειται περισσότερο για δράμα. Τεχνικά, η ταινία δεν είναι ούτε ορθά δομημένη, ούτε απογειώνεται στα σημεία που η ταινία κάνει μια διαφορά. Στα θετικά θα έβαζα την ερμηνεία από το σύνολο των ηθοποιών που ήταν αξιόλογη και δίνει ψυχή σ' αυτό το ανέμπνευστο στόρι, μάλιστα ο καταπληκτικός Tilston μας μεταφέρει στην παιδική μας ηλικία, όταν μπορούσαμε να φανταστούμε έναν διαφορετικό κόσμο στον οποίο τα παιχνίδια μας είχαν δική τους ζωή, και το συναίσθημα που εισπράττουμε από την υποκριτική του είναι ατόφιο, έχει καλαίσθητη αναπαράσταση της τότε εποχής, τα πλάνα είναι λουσμένα στο φως και έχει μία εξαίσια μουσική υπόκρουση που συνοδεύει όμορφα τα συναισθήματα των χαρακτήρων. 5/10!!!