28 Years Later / 28 Χρόνια Μετά (2025)

μεγάλη πατάτα.. καμία σχέση με τα προηγούμενα.. Εντελώς χάσιμο χρόνου

μια ακομη ταινια που εξευτελησαν στο βωμο του χρηματος.δειτε το 1 αντε και το 2 και μην δειτε καθολου αυτο θα ξενερωσετε. 

ποσο δυσκολο ειναι πια να φτιαξεις ενα σεναριο για μια εκπληκτικη πρωτη ταινια που εκανε παταγο.ειναι λες και γενικα το κανουν επιτηδες δεν υπαρχει αλλη εξηγηση.

Αξιολογη και ευρηματική ταινία που καλύπτει πολλά γούστα....9/10!!!!

ο player 2 επειδη ειμαι απο pc μπενωω κανεις ουσιαστικα να αισθιασης καταλαβατε φουλ  δεν φενονται η υποτιτλοι οταν βγαινεις απο την ταινια την αισθιαση εννοω βγαζει κανονικα τους υποτιτλους!!!!   

Πάλι δεν δείχνει ο player, δουλευόμαστε τώρα; Τι ανανέωση κάνατε; 

Η επιστροφή του Ντάνι Μπόιλ στο σύμπαν των “28 Days Later” γεννά αναπόφευκτα υψηλές προσδοκίες. Όμως το 28 Years Later, παρά την προσπάθειά του να φέρει κάτι διαφορετικό, δεν καταφέρνει τελικά να βρει ισορροπία ούτε στον τρόμο, ούτε στο δράμα, ούτε στο κοινωνικό σχόλιο. Παρότι ξεκινά με ενδιαφέρουσες ιδέες και δίνει βάρος στην ανθρώπινη πλευρά της επιβίωσης απέναντι στην καταστροφή, με μια πιο ώριμη, υπαρξιακή ματιά, η ταινία φαίνεται να ξεχνά γιατί αγάπησε το κοινό τις προηγούμενες. Ο τρόμος είναι πιο ήπιος, η ένταση λιγότερο έντονη, και γενικά λείπει εκείνη η ωμή δύναμη που έκανε το πρώτο φιλμ τόσο ξεχωριστό. Σε σημεία, πετυχαίνει να χτίσει μια υποβλητική ατμόσφαιρα. Κάποιες εικόνες έχουν πραγματικό βάρος και οι ερμηνείες, ιδίως των Ρέιφ Φάινς και Τζόντι Κόμερ, δίνουν κύρος και ένταση σε σκηνές που αλλιώς θα ήταν φτωχές. Ωστόσο, το τελικό αποτέλεσμα αποπροσανατολίζει. Η αφήγηση είναι ασταθής, η ροή της ταινίας διακόπτεται από σκηνές που δείχνουν είτε περιττές είτε υπερβολικά φορτωμένες. Η εναλλαγή τόνου δημιουργεί πρόβλημα: από τη μία υπάρχει μια πιο φιλοσοφική, εσωτερική διάθεση – από την άλλη, η ταινία προσπαθεί να κρατήσει κάτι από την ατμόσφαιρα του τρόμου. Τελικά όμως, δεν τα καταφέρνει ούτε στο ένα ούτε στο άλλο. Κάποιες σκηνές είναι τόσο αργές και φορτωμένες, που κουράζουν. Η χρήση κινητών τηλεφώνων ως βασικό μέσο κινηματογράφησης είναι ενδιαφέρουσα στην αρχή, αλλά δεν λειτουργεί πάντα. Αντί να προσφέρει ρεαλισμό, σε σημεία αποσπά και αφαιρεί από τη συνοχή του φιλμ.

Το σενάριο δείχνει πρόχειρο σε κάποιες στιγμές, με διαλόγους που δεν "κουμπώνουν" με το κλίμα ή που μοιάζουν απλοϊκοί για το είδος. Η ένταση του πρώτου φιλμ απουσιάζει. Ο φόβος είναι σχεδόν απόν και η ταινία, αντί να ανεβάζει παλμούς, επιλέγει μια πιο αργή, εσωστρεφή προσέγγιση. Όμως δεν καταφέρνει να εμβαθύνει ουσιαστικά στους χαρακτήρες ώστε αυτή η αλλαγή ρυθμού να δικαιολογείται. Έτσι, συχνά, ο θεατής μένει με την αίσθηση πως κάτι σημαντικό λείπει. Το βασικότερο πρόβλημα, όμως, είναι ότι η ταινία δείχνει μπερδεμένη: δεν ξέρει αν θέλει να είναι δράμα, τρόμου ή κοινωνικό σχόλιο. Και τελικά, δεν είναι τίποτα από όλα αυτά με τρόπο ουσιαστικό. Αφήνει πίσω της περισσότερο μια μελαγχολία, όχι γιατί συγκινεί, αλλά γιατί δεν κατάφερε να φτάσει τις προσδοκίες. Οι θεματικές που επιχειρεί να αγγίξει – όπως η μνήμη, η ευθύνη, η ανθρώπινη προσαρμοστικότητα – δεν αναπτύσσονται όσο χρειάζεται. Αντί να στηρίζουν μια στιβαρή αφήγηση, λειτουργούν σαν αόριστες υποσχέσεις που δεν εκπληρώνονται ποτέ. Παρά τις καλές προθέσεις και μερικές δυνατές στιγμές, το 28 Years Later μοιάζει σαν μια ταινία που δεν αποφασίζει τι ακριβώς θέλει να είναι. Χάνει την αιχμηρότητα του πρωτότυπου και δεν προσφέρει αρκετό ώστε να σταθεί αυτόνομα ως σπουδαίο φιλμ. Η νοσταλγία των προηγούμενων ταινιών δεν είναι αρκετή για να καλύψει τα αφηγηματικά της κενά. Πρόκειται τελικά για μια φιλόδοξη αλλά άνιση επιστροφή, που περισσότερο προσπαθεί να θυμίζει κάτι σπουδαίο, παρά να δημιουργήσει κάτι αληθινά νέο. 6/10!!!

Θα βάλετε LINK στον player1

το sequel της ταινίας θα κυκλοφορήσει στις 16/1/2026.

Το "28 Years Later", η πολυαναμενόμενη συνέχεια του εμβληματικού "28 Days Later" των Danny Boyle και Alex Garland, καταφέρνει να ανανεώσει το υποείδος των ζόμπι, εστιάζοντας στην ανθρώπινη ψυχολογία μετά την καταστροφή. Η ταινία, με τη χρήση iPhone 15 Max Pros για τη λήψη, πετυχαίνει μια καθηλωτική υφή που θυμίζει το πρωτότυπο, ενώ εξερευνά πώς ο φόβος και η οργή μπορούν να παγιδεύσουν τους ανθρώπους σε κύκλους βίας.

Τόση τοοοσηηηηηη αναμονή χρόνων... τόση μεγάλη απογοήτευση   δεν μπορώ  ν σας το περιγράψω πως νιώθω.... γιατί  ν κάνουν αυτό το τουρλουμπουκι κακού κοπι πεηστ ταινιών   τόσα χρόνια είχαν   .. έλεος  λες κ εβλεπα σκας φαΐ  κ λετζεντ μαζί παράλληλα μ το  λάστιχο οφ Βίκινγκς έλεος... το σακάτεψε 

Κρίμα την αναμονή δυστυχώς παρά πολύ κατώτερη τών προηγούμενων δύο τώρα τί να πω θά κάνω σποιλερ όποτε δείτε την τα συμπεράσματα δικά σας!

Το ειδα στο σινεμά και δεν ενθουσιάστηκα. Πολλα ειδη διαφορετικού σινεμά που δεν κολάνε μεταξύ τους. Το εσχατολογικό κομμάτι ειδικά του έργου ειναι σαν να μεταμοσχεύτηκε απο άλλο σενάριο, με άλλον σκηνοθέτη και απο άλλη ταινία. Καπου δηλαδη γέλασα και με το τρόπο που ο Φαΐνς εξόρκιζε τον φοβο του θανάτου(η σκηνη ειναι χαρακτηριστική-καταδικαστική του όλου εργου) Βγαινοντας δεν ηξερα τι είδα την ψυχεδέλεια η την συνταγη απο τα φιλμ που προηγηθηκαν. Κοντολογης ως ταινία δρασης και μεχρι εκει που ηταν στα  πλαισια της γενικής ιδεας ηταν καλουτσικο, απο εκει που αρχισε με τα μεταφυσικα και τα φιλοσοφικα του Θανάτου -πληρης αποτυχία μετά γελώτων......Ενα 5 με το ζορι.

ΥΓ Ειναι απο καμερα ,οπότε περιμένετε να το δειτε σε καλλιτερη ποιοτητα.

Mας έχει καταστρέψει τα μάτια το cinemacity.