Clown in a Cornfield (2025)

Δεν είναι απλώς μια σπλατεριά με μάσκες και αίμα. Είναι ένα καθρέφτισμα της πολιτισμικής φθοράς, τυλιγμένο σε αισθητική τρόμου. Η σκηνοθεσία, μεθοδική αλλά και θαρραλέα, αποφεύγει τους εύκολους εντυπωσιασμούς και εστιάζει στον παλμό της έντασης, χτίζοντας υπομονετικά ένα περιβάλλον απομόνωσης και αγωνίας. Η φωτογραφία αξιοποιεί στο έπακρο το τοπίο των καλαμποκιών, μετατρέποντάς το σε ένα καταπιεστικό και σχεδόν υπερφυσικό σύμπαν. Ο φωτισμός είναι μελετημένος και συμβάλλει στην εφιαλτική ατμόσφαιρα που κυριαρχεί. Από την άλλη, η ταινία παραμένει δέσμια ορισμένων κλισέ του είδους. Αν και προσπαθεί να υπερβεί τα αναμενόμενα, σε σημεία επαναπαύεται σε γνώριμες φόρμες που αποδυναμώνουν το στοιχείο της έκπληξης. Ο ρυθμός σε κάποια διαστήματα χάνει τη σφιχτότητά του, με σκηνές που θα μπορούσαν να είχαν περισσότερο αφαιρετικό χαρακτήρα. Η ερμηνευτική προσέγγιση των ηθοποιών κινείται σε ικανοποιητικά επίπεδα, χωρίς να εντυπωσιάζει απόλυτα. Ωστόσο, οι στιγμές έντασης και καταδίωξης εκτελούνται με ακρίβεια, δίνοντας στην ταινία την απαραίτητη ενέργεια που απαιτεί το genre. Το μοντάζ και ο ήχος ενισχύουν την εμπειρία, χωρίς να υποπέφτουν σε υπερβολές. Το Clown in a Cornfield είναι, εντέλει, μια φιλόδοξη καταχώρηση στον μοντέρνο κινηματογράφο τρόμου. Ενώ δεν καταφέρνει πάντοτε να ξεφύγει από τις συμβάσεις, διαθέτει σαφή σκηνοθετική ταυτότητα, τολμηρή κοινωνική υποδομή και μια υποβλητική οπτική αφήγηση που θα ικανοποιήσει τους απαιτητικούς φίλους του είδους. 6.5/10!!!