Άκου τη Μαμά / Cobweb (2023)

Απο τα σχολια περιμενα κατι καλυτερο.. Βλεπεται αν εισαι φαν του ειδους αλλα μεχρι εκει.
Δεν ειναι τοσο τρομακτικο.. πιο πολυ ανατριχιαστικο θα ελεγα.

Πρόκειται για ένα μακάβριο φιλμ οικογενειακού τρόμου, με σκοτεινές σοφίτες και πόρτες που τρίζουν, με σενάριο που βασίζεται σε μια ιδέα από αυτές που γράφει για πλάκα ο Stephen King και δεν τις κάνει διηγήματα, αλλά τις αφήνει στο συρτάρι. Δυστυχώς, ενώ αγωνίζεται να χτίσει μια ατμόσφαιρα απειλητικού μυστηρίου την χάνει μονομιάς, καθώς και την (όποια) ανθρωπιά του λόγω ενός τρομακτικά κακιασμένου φινάλε. Τα κομμάτια που έχουμε στα χέρια μας δεν κολλάνε μεταξύ τους, κάτι που γίνεται ιδιαιτέρως ξεκάθαρο όταν το τελευταίο μισάωρο φέρνει τις πολυαναμενόμενες αποκαλύψεις αγνοώντας σημεία της πλοκής στα οποία είχε δώσει ιδιαίτερη έμφαση στον χρόνο που προηγήθηκε. Το έργο υφαίνει έναν περίπλοκο ιστό και προσπαθεί με νύχια και με δόντια να μας παρασύρει σε ένα μπερδεμένο κινηματογραφικό ταξίδι που ξεκινά με καλές προϋποθέσεις αλλά χάνει την προοπτική του κάπου μέσα στη διαδρομή. Αν και στην ιστορία το υπερφυσικό στοιχείο δένει άμεσα με την οικογενειακή κατάσταση του Peter, η εκτέλεση είναι τελείως αποσυνδεδεμένη. Αντί να συνδυάσει τα δύο είδη, η ταινία απλά αλλάζει διαθέσεις μεταξύ των ειδών από σκηνή σε σκηνή, με έναν πολύ αδέξιο τρόπο. Από την μια σκηνή που ο Peter μιλάει με την παρουσία, η επόμενη αμέσως θα πάει στους μπελάδες που έχει στο σπίτι και πάλι πίσω, αγνοώντας το περιεχόμενο της προηγούμενης. Το αποτέλεσμα είναι αρκετά επαναλαμβανόμενο και υπερβολικά δραματικό.

Ακροβατώντας ανάμεσα στο οικόσιτο θρίλερ και τον υπερφυσικό τρόμο, το ντεμπούτο του Samuel Bodin δυστυχώς χάνει λόγω της ελλιπούς ισορροπίας μεταξύ των δύο ειδών, της κλισέ σκηνοθεσίας του και μιας άκρως προβλέψιμης κατεύθυνσης. Δεν διαθέτει αξιόλογη πρώτη ύλη, καταλήγοντας σε ένα μπανάλ horror που προσπαθεί μάταια να μας φοβίσει με απόκοσμους ήχους, οράματα και απειλητικές σκιές. Το κεντρικό concept είναι από μόνο του ένα από τα πιο δυνατά στοιχεία που η ταινία διαθέτει. Οι ερμηνείες των Lizzy Caplan και Antony Starr ενισχύουν την ανησυχία μας κάνοντας μας να νιώθουμε ιδιαίτερα άβολα όταν εμφανίζονται, ενώ και ο πιτσιρικάς στον πρωταγωνιστικό ρόλο δίνει μία αξιόλογη ερμηνεία παίρνοντας στις πλάτες του το έργο. Η Cleopatra Coleman χαραμίζεται σε έναν άχαρο ρόλο που βρίσκεται μόνο για να προχωράει την πλοκή παρακάτω, βάζοντας την να κάνει πράγματα αψυχολόγητα: είναι ένας χαρακτήρας μπαλαντέρ που εξυπηρετεί απλώς το σενάριο. Όπως αποδεικνύεται αυτή ακριβώς η βαριά ατμόσφαιρα, που μας μεταδίδει το ανυπόφορο αίσθημα του επικείμενου κινδύνου, είναι και η σανίδα σωτηρίας του έργου μιας και εκτός από το τελευταίο μισάωρο – που έχει την περισσότερη ένταση και τρόμο- η υπόλοιπη ταινία είναι αρκετά φτωχή σε πιο συμβατικά horror στοιχεία όπως jumpscare ή gore.

Η ιδέα βέβαια που κρύβεται από πίσω δεν είναι καθόλου κακή, θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για μια ταινία, που θα μπορούσε να δώσει το κάτι παραπάνω. Έπειτα υπάρχει μόνο το υπερφυσικό κομμάτι, το οποίο αρχίζει σχετικά δυναμικά, παίζοντας με την υπόνοια και πρακτικά εφέ με ελάχιστο CGI και μην δείχνοντας πολύ το "τέρας". Η ζοφερή του ατμόσφαιρα, που οικοδομείται τόσο μέσα από τις ερμηνείες όσο και από την αισθητική, συνδυαστικά με την αρκετά πετυχημένη κεντρική ιδέα καταφέρνουν να μας μεταδώσουν συναισθήματα αγωνίας και ανησυχίας. Ωστόσο στο κομμάτι της ιστορίας τα πράγματα δεν έχουν πάει τόσο καλά. Το σενάριο του Chris Thomas Devlin χτίζει ένα μπερδεμένο μυστήριο γύρω από την κεντρική απειλή, ενώ όταν έρχεται η στιγμή να δώσει τις τελικές απαντήσεις στις ερωτήσεις που έθεσε θολώνει περισσότερο το τοπίο από ότι το ξεδιαλύνει αφήνοντας μας να απορούμε με την αποκάλυψη που φέρνει. Μια επιεικώς μέτρια επιλογή για το είδος που αν και διαμορφώνει επιτυχώς ένα σκοτεινό horror κλίμα δεν καταφέρνει να ανακάμψει από τις σεναριακές αστοχίες της. Και σαν να μην φτάνει αυτό, το ξεφορτώνονται τόσο γρήγορα όσο το εισάγουν, και η ταινία κλείνει απλά με μια αδύναμη απόπειρα για σίκουελ. 5.5/10!!

Καλη ειναι.............

Δεν ήταν σίγουρο αν θα την δούμε σινεμά με την παρέα, τελικά δεν το κάναμε και καλώς θα πω προσωπικά. Περίμενα να δω περισσότερο Star ( Homelander) και Capplan, αλλά ουσιαστικά η ταινία έχει να κάνει με το παιδάκι κυρίως και οι γονείς έχουν ελάχιστες σκηνές.  Ήρθαν και κάτι παιδάκια στο τέλος και έδεσε το γλυκό. Ουσιαστικά η όλη δράση αρχίζει στα τελευταία 25 λεπτά, αλλά για να φτάσεις εκεί θέλει αρκετή υπομονή. Μόλις 2-3 σκηνές είναι σημαντικές στην πρώτη ώρα, πραγματικά δεν γίνεται καλό χτίσιμο των χαρακτήρων. Περίμενα κάτι διαφορετικό δεν μου άρεσε. 4/10

Oχι οτι ειμαι αλλοπαρμενος,ουτε οτι με επηρρεασε η ταινια,αλλωστε κυκλοφορουν παρα πολλες ταινιες σε παρομοια μηκη κυμματος,αλλα,υπαρχουν πολλοι κοσμοι,απλα καποιους η αντιστιοιχη επιστημη τους εχει βρει και αναλυσει-αναλυει ακομα,αλλους παλι οχι.

Προσωπικα εγω δινω πολυ σημασια σε ενα παιδι,γιατι ακομα οι κεραιες του και τα φιλτρα του ειναι σε πληρη εγρηγορση και πιανουν πραγματα(αλλα δεν μπορει να εκφραστει καταλληλα για να γινει κατανοητος-η) που ενας ενηλικας με ευθυνες οπως λογαριασμοι και περιπλοκες διαπροσωπικες σχεσεις δεν υπαρχει περιπτωση να αντιληφθει(το ιδιο θα ελεγα και για εναν υπερηλικα που πλεον δεν ενδιαφερεται να ασχοληθει με τα παραπανω,(αρχιζει και ξανα λειτουργει βγαζοντας περιοριστικες παροπιδες).

Για την ταινια θα γραψω σε λιγο,αφου ειμαι στα πρωτα λεπτα της ταινιας που με παρακινησαν να γραψω μια προσωπικη μου αποψη.

Λοιπον,στα της ταινιας.Βλεπεται ευχαριστα,δεν εχει κατι το μεταφυσικο,απλα προκειται για κλασσικη περιπτωση αυτου που λεμε σκελετοι στην ντουλαπα-κωσταλεξη(προς τον εγκλεισμο),αλλα εχει ενα λογικοτατο σεναριο χωρις θεους και δαιμονες,απλα μια πολιτισμενα απολιτιστη οικογενεια.

Ειναι καλουτσικη,περναει η ωρα,μεχρι ενα σημειο δεν σε αφηνει ξεκαθαρα να καταλαβεις αν προκειται για κατι μετα-παρα φυσικο,βεβαια η επεξηγηση ολων δινεται συμπυκνωμενη προς τα τελειωματα και αφου θεριευει η πλοκη και αυτο ειναι κατι που οταν ενα στορρυ ειναι καλλουτσικο προσωπικα με ξενερωνει,δηλαδη με μια προσθηκη αλλου ενος τεταρτου στην αφηγηση για να δεσει το παρων με το παρελθον η ταινια πραγματικα θα απογειωνοταν.

Καλη ειναι... 6/10.