The Strange Door (1951)

πολυ ωραια κλασσικη ταινια για τους λατρης του παλιου καλου σινεμα.ωραιος ρολος για τον Καρλοφ και πολυ καλη ερμηνεια του Λοτον.δυστυχως δεν επαιξε σε πολλες ταινιες αλλα σε οποια επαιξε εδωσε ρεσιταλ.για μενα η κορυφαια του ερμηνεια ηταν στον μαρτυρα κατηγοριας της Αγκαθα Κριστυ για οποιον δεν την εχει δει ο ανθρωπος ΔΙΔΑΣΚΕΙ πραγματικα.ευχαριστω που την ανεβασατε.

Aπιστευτη ερμηνεία του Λώτον απίστευτη.....Τετοιοι ηθοποιοι βγαίνουν ενας στο δισσεκατομμυριο......Τον ζει τον ρόλο.... 

Tαινια μυστηριου και οχι τρομου.Απο βιβλιο του Στηβενσον. 

 Kαλη,με απιστευτη καθαρη φωτογραφια.Και ενας Λωτον που εντυπωσιαζει.

Αμερικανική ταινία μυστηρίου του 1951 με έντονο δραματικό χαρακτήρα και όχι τρόμου όπως διαφημίστηκε, που κυκλοφόρησε από την Universal Pictures με πρωταγωνιστές τους πάντα έξοχους Charles Laughton και Boris Karloff.

  Η συμμετοχή του Karloff είναι στην πραγματικότητα υποστηρικτική, αλλά επειδή το όνομά του ήταν πολύ δημοφιλές στις σκοτεινές ταινίες τρόμου εκείνης της εποχής και η εικόνα του στις αφίσες ήταν πόλος έλξης για τους θεατές, αυτοί ουσιαστικά εξαπατήθηκαν περιμένοντας να τον δουν σε κυρίαρχο πρωταγωνιστικό ρόλο.

 Το φιλμ σκηνοθετήθηκε από τον Joseph Pevney βασιζόμενος στο  διήγημα "The Sire de Maletroit's Door" του Robert Louis Stevenson που δημοσιεύθηκε το 1877, αλλά με πολλές αποκλίσεις από αυτό όπως λένε οι αναγνώστες του. Ο Joseph Pevney έκανε πλήθος αναγνωρισμένων ταινιών τη δεκαετία του '50 και '60 οι οποίες σκαρφάλωσαν στο box ofice και μάλιστα δύο από αυτές [Tammy and the Bachelor (1957) και Man of a Thousand Faces (1957)] του χάρισαν το βραβείο "Blue Ribbon".

 Εδώ ξεδιπλώνει το ιδιαίτερο ταλέντο του και με ξεχωριστό στυλ, εκμεταλλευόμενος το έξυπνο και σφιχτοδεμένο σενάριο του Jerry Sackheim από το οποίο προκύπτουν πνευματώδεις διάλογοι και αξιοποιώντας στο έπακρο την ατμοσφαιρική ασπρόμαυρη κινηματογράφηση του Irving Glassberg και μερικές συναρπαστικές σκηνές δράσης, δημιουργεί μία από τις καλύτερες γοτθικές ταινίες μυστηρίου και αγωνίας με μια εξαιρετικά τεταμένη και οδυνηρή κορύφωση, που κρατά το ενδιαφέρον του θεατή από την αρχή μέχρι το τέλος.

  Από πολλούς το "The Strange Door" θεωρείται ένα υπόστρωμα-αστάρι, εφαλτήριο και πηγή έμπνευσης για τις κορυφαίες ταινίες τρόμου του Roger Corman της δεκαετίας του '60 που βασίζονται σε εξεζητημένα βιβλία του Edgar Allan Poe, αλλά εδώ η απόλυτη απόλαυση είναι η ύπαρξη δύο θρυλικών κινηματογραφικών γιγάντων (Laughton και Karloff) που συνευρίσκονται για δεύτερη φορά μετά το "The Old Dark House" του 1932.

  Στην ουσία ο Laughton παίρνει όλη την ταινία επάνω του μέσω της πληθωρικής και παραληρηματικής ερμηνείας ως κακόβουλος de Maletroit, που γοητεύεται να βασανίζει ανθρώπους, κάνοντας ακόμη και τις πιο απλές σκηνές να στάζουν από έντονη σαδιστική-εκδικητική μανία.

  Το κοινό ξέρει από νωρίς για την μοχθηρή φύση του, αλλά η έκταση της κακίας και του απύθμενου μίσους που τρέφει για τα συγγενικά του πρόσωπα αποκαλύπτονται αργότερα καθώς προβαίνει σε αποκρουστικές ενέργειες που ταιριάζουν απόλυτα μ' αυτό το είδος του αποκλίνοντος χαρακτήρα, που συνδυάζει την απειλητική φυσιογνωμία του Vincent Price με το παγερό βλέμμα του Sydney Greenstreet.

  Σ' ένα ηχητικό κλιπ που διασώζεται, η σύζυγος του Laughton αναφέρει ότι ο άντρας της θεωρούσε ότι στην παρούσα ταινία έκανε μία από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του. Ήταν "ένας απόλυτος θρίαμβος" όπως χαρακτηριστικά είπε.

  Εν γένει το "The Strange Door" είναι ένα λησμονημένο συμπαγές θρίλερ αγωνίας με ρομαντικές στιγμές, μια ιστορία ερωτικής απόρριψης και σαδιστικού μίσους, όπου εξελίσσονται σατανικές ίντριγκες και συναρπαστικές σκηνές δράσεις σ' ένα υπέροχο ντεκόρ ενός μεσαιωνικού κάστρου, που αποδεικνύεται ένας λαβύρινθος γεμάτος από μυστικά περάσματα, σκοτεινούς-υγρούς διαδρόμους και τρομακτικές παγίδες θανάτου.

  Συνιστάται.

 ktsioulis    26 Μαρτίου 2021