Το Αγόρι 2 / Brahms: The Boy II (2020)

Καμία σχέση με την πρώτη, πολύ κατώτερη των προσδοκιών, διεκπαιρεωτική, ατυχής κι άνευρη συνέχεια, μηδενική πλοκή, ανύπαρκτη εξέλιξη, κοψοχολιάσματα ούτε με το σταγονόμετρο, όσο και εάν η πλοκή της προσπαθεί, με έμμεσο ή άμεσο τρόπο, να αναπτύξει όσα έθεσε ως βάσεις η πρώτη πέφτει στο βούρκο της επανάληψης, λόγω έλλειψης ιδεών, ευρηματικότητας και στέρεης αφηγηματικής δομής, εξάλλου το μαρτυρεί και η πολύ μικρή διάρκειά της. Εκλείπουν σε μεγάλο βαθμό οι creepy σκηνές και τα τινάγματα που σου δημιουργούν τα διάχυτα μέσα στο σενάριο jumpscares, που είναι ανύπαρκτα. Εξάλλου, το τέλος της πρώτης ταινίας δεν δικαιολογεί σε καμία περίπτωση την ύπαρξη αυτού του sequel. Όταν ξέρεις πως θα δεις τρόμου έχεις κατά νου πως θα ανέβει η αδρεναλίνη, θα ουρλιάξεις λίγο, μια τρομάρα θα την νιώσεις. Εδώ όχι μόνο δεν έγινε τίποτα από όλα αυτά, αλλά κουράζεσαι κιόλας από την απόλυτη έλλειψη κάθε dark filling και γενικά η περιρρέρουσα μυστηριώδη ατμόσφαιρα που προσπαθεί να χτίσει πέφτει στον Καιάδα, αφού η κοινότυπη και προβλέψιμη ροή, το ανέμπνευστο σενάριο, το αίσθημα πιο πολύ δράματος και το ξενέρωτο και ανεκδιήγητα απότομο κλείσιμό του έργου σε βάζει να την κατατάξεις σε μία γ' διαλογής παραγωγή που γυρίστηκε χωρίς λόγο και ουσία. Ο Menear προσπαθεί να βουτήξει στον ψυχολογικό τρόμο μιας οικογένειας η οποία προσπαθεί να αναρρώσει από μια τραγωδία, ενώνοντας τα στοιχεία ενός άνισου, από την πρώτη κιόλας σκηνή, σεναρίου αλλά που καταλήγει να επιπλέει δημιουργώντας περισσότερο ένα τραγελαφικό ανοσιούργημα γεμάτο κλισέ πάρα μια ιστορία που μπορείς να της αφοσιωθείς μέχρι το τέλος. Όλο το έργο είναι επίπεδο, με καμία διάθεση για ένταση, αγωνία και έντονο ρυθμό. Σου πετάει κατάμουτρα το όποιο υπερφυσικό στοιχείο υπάρχει σχεδόν αμέσως και απλά αφήνει τους χαρακτήρες του σε μια άγνοια μέχρι να το καταλάβουν, χάνοντας αυτομάτως το παιχνίδι.

Πιο τρομακτική είναι η Katie Holmes στην προσπάθεια της να ανακαλύψει τι συμβαίνει, παρά η κούκλα. Κακά τα ψέματα, οι βασικοί ήρωες της ιστορίας, δείχνουν από την μεριά τους τόσο μπερδεμένοι, σχεδόν βασανισμένοι για το πως πρέπει να αποδώσουν τους ρόλους τους. Στο πρώτο τουλάχιστον έργο υπήρχε μια γοτθική σκηνογραφία από το εσωτερικό του σπιτιού, με έντονο παιχνίδι φως και σκιάς, που σου έδινε στοιχεία θρίλερ, ενώ κατάφερνε με έναν ιδιαίτερο τρόπο να παίξει μαζί μας για το τι πραγματικά συμβαίνει με την κούκλα, εδώ δε συμβαίνει τίποτα απολύτως, καθώς ο Bell φαίνεται πως δεν ασχολείται ιδιαίτερα με το μυστήριο. Επίσης, στο τέλος της πρώτης ταινίας ο σεναριογράφος άφηνε ένα παράθυρο ανοιχτό στην προοπτική πως το αγόρι είναι ζωντανό. Εδώ, όχι μόνο δεν υπάρχει πουθενά αυτή η πιθανότητα, αλλά η εξήγηση της ιστορίας έρχεται μέσα από εφέ πολύς κακής ποιότητας. Συμπερασματικά, καθόλου σοβαρό το εγχείρημα, άτοπο, καθόλου ελκυστικό, η μουντή φωτογραφία δε σώζει την κατάσταση, βαρετό, αργοκίνητο, δεν αξιοποιείτε τίποτα σε κανένα επίπεδο και δυστυχώς επιβεβαιώνουν περίτρανα την… κατηφόρα που έχει πάρει το είδος και τις αλλαγές που χρειάζονται. 3/10!!

Όχι κάτι ασυνήθιστο σαν θέμα αλλά είναι καλό, γενικά μια κούκλα που ζωντανεύει πάντα προκαλεί ανατριχίλα.

δεν τρελάθηκα δεν με χάλασε κιόλας
οκει θριλεράκι για να περάσεις χαλαρά το βράδυ σου 
χωρίς φόβο και πάθος

παρα πολυ καλο 8\10

κλασσικα αργη, απο τη μεση κ μετα σχεδον αρχιζει η δραση, δεν με ενθουσιασε περισσοτερο απο την 1η ισως επειδη ξερουμε περι τινος προκειται..παρολαυτα σκοτωνεις την ωρα σου

Κολλημένη με τα θρίλερ και τον κινηματογράφο πήγα και το παρακολούθησα. Αν και έκραξα το πρώτο μερος και δεν είχα μεγάλες προσδοκίες περίμενα απ το τρέιλερ να δω κατι καλυτερο αλλα ήταν κατά πολύ χειρότερο. Κάτω του μετρίου.