Halloween (2018)

Θρίλερ παλιάς κοπής, με ωραία ατμόσφαιρα, φανταστική μουσική και ένα έξυπνο φινάλε, αναμειγνύει την αγωνία την δράση και το μυστήριο που καθηλώνουν τον θεατή. Το σίκουελ του Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν επιστρέφει κατευθείαν στο εμβληματικό αριστούργημα του Τζον Κάρπεντερ, κατορθώνει να επιβιώσει των συγκρίσεων και να μας χαρίσει μια σειρά από γνήσιες ανατριχίλες. Ένας νέος κύκλος αίματος ανοίγει, με το δημοφιλές franchise να παίρνει σάρκα και οστά σε νέα πιο ανανεωμένη και καινούρια έκδοση. Ένας ωμός τρόμος που σκορπίζει η σιωπηλή φιγούρα του άτρωτου παρανοϊκού δολοφόνου με το κουζινομάχαιρο, ξεκινάει κι εμείς μένουμε καθηλωμένη να παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα όλες τις καταιγιστικές εξελίξεις να εκτυλίσσονται και να μας συναρπάζουν. Δεν είναι αριστούργημα, όμως αντίθετα με τα περισσότερα του είδους είναι μια έντιμη προσπάθεια. Το θέμα, το ύφος και το περιεχόμενο γνωστό, η αδρεναλίνη στα ύψη, η αγωνία στο ζενίθ, αντέχει το γερό σου στομάχι να δει ειδεχθή εγκλήματα, ξεκοιλιάσματα, στυγερές δολοφονίες και αποτρόπαιους-βίαιους θανάτους; Ο Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν επιστρέφει κατευθείαν στην ταινία του 1978 και συνεχίζει από εκεί, πληροφορώντας μας πως ο Μάικλ Μάγερς είναι ζωντανός κι επί 40 χρόνια έγκλειστος σε ψυχιατρικό ίδρυμα. Αλλά ανήμερα του Halloween δραπετεύει κι επιστρέφει φουριόζος στο Χάντονφιλντ. Όλον αυτόν τον καιρό όμως η Λόρι Στρόουντ δεν έκανε τίποτε άλλο παρά να προετοιμάζεται για την τελική αναμέτρησή τους. Εκμεταλλευόμενος τα κλισέ, τη μουσική και την εικονογραφία της πρώτης «Νύχτας…», ο Γκριν κατορθώνει να επιβιώσει των συγκρίσεων και να μας χαρίσει μια σειρά από γνήσιες ανατριχίλες. Βέβαια όλη η ροή είναι προβλέψιμη, ωστόσο το τέλος ανατρεπτικό και με μία δόση ανέλπιστης προσμονής για το επόμενο, στο κόβει στο κορυφαίο, περιμένοντας να γίνει η "έκρηξη". Η συγκεκριμένη παίρνει τα καλά στοιχεία της παλιάς ταινίας Halloween και προσφέρει ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα με μερικές πολύ καλές σκηνές που σίγουρα δύσκολα θα ξεχάσεις. Είναι μελετημένη μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια. Ένα άλλο πράγμα που μου άρεσε είναι ότι από την αρχή μέχρι και το τέλος δεν είναι καθόλου βαρετή και σου κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον έχοντας παράλληλα και μερικές εκπλήξεις στο σενάριο. Οι σκηνοθετικές ιδέες του είναι περισσότερες από τις σεναριακές ευκολίες (ο υπερβολικά εμμονικός γιατρός), η προβληματική του πάνω στη σχέση θύτη - θύματος πολυδιάστατη και η εμβάθυνση στον χαρακτήρα της Λόρι προσεγμένη στη λεπτομέρεια. 8/10!!!

Καλά πέρασε η ώρα μου βλέποντας την,δεν κουράστηκα καθόλου κ με είχε σε μια σχετική εγρήγορση.Αλλά...ΔΕΝ είχε,αναλογικά πάντα με τη διάρκεια της (περίπου 100 λεπτά) πολλές σκηνές βίας κ αυτές που είχε δεν ήταν στην πλειοψηφία τους ωμές...για κάποιους βέβαια αυτό που περιγράφω μπορεί να είναι θετικό...όμως είναι ασυνεπές απέναντι σε ένα κοινό που το έχει καλό- (ή) κακό-μάθει η πλοκή των προηγούμενων ταινιών σε πιο άγριες καταστάσεις..στις περισσότερες απο τις σκηνές βίας απλά βλέπουμε το χέρι του μανιακού "φίλου" μας να κάνει τη κίνηση ότι μαχαιρώνει,χωρίς να βλέπουμε την κατάληξη των χτυπημάτων του..ή απλά φανταζόμαστε τι μπορεί να κάνει ακούγοντας τα θύματα του να κραυγάζουν..κ στις υπόλοιπες σκηνές που σφάζει το κάνει "χαριτωμένα"..άλλον μανιακό είχαμε μάθει εμείς κύριε σκηνοθέτα μου,που σκότωνε κ το καταευχαριστιόταν κ δώστου με το ρόπαλο κ δώστου με τη μαχαίρα ξανά κ ξανά κ ξανά κ το αίμα να πετιέται σαν νερό απο καταρράκτη...

Ερμηνευτικά όλα ήταν καλά,θέλω να πω δεν υπάρχουν ΟΙ απαιτήσεις απο μια τέτοια ταινία,απλά δεν θες να ενοχληθείς απο κάτι κ ευτυχώς οι ερμηνείες είναι αξιοπρεπέις κ δεν ενοχλούν!

Υπάρχουν κάτι κουφά του τύπου είναι η άλλη οχυρωμένη-προστατευμένη κ αποφασίζει εντελώς λογικά να φύγει απο κει που είναι για να αναμετρηθεί face to face με τον ψυχάκια-δολοφόνο, ή ανοίγει τα εξωτερικά φώτα του σπιτιού κ εκείνη συνεχίζει εντελώς φυσιολογικά με κλειστά φώτα να αναζητά τον ανώμαλλο εντός του σπιτιού... αλλά όλα αυτά είναι στο πλαίσιο του αναμενομένου κ ευτυχώς του ανεκτού!

Ιδανικά θα ήθελα να έχει 15-20 λεπτά μικρότερη διάρκεια για να είναι πιο σφιχτή η πλοκή κ περισσότερες κ πιο βίαιες σκηνές αιματοκυλίσματος..αυτοί είναι κ οι λόγοι που δεν κρίνω πως έχουμε να κάνουμε με μια ταινία κορυφή (για το είδος της).Παρόλα αυτά όμως που είναι υποκειμενικά όπως καταλαβαίνετε,κρίνω πως σαν ταινία αξίζει μίας προβολής,ειδικά αν έχετε δει κ παλιότερες για να ολοκληρωθεί η εικόνα σας ως προς την υπόθεση.