The Bye Bye Man (2017)

Νοικιάζοντας μια απομονωμένη έπαυλη, τρεις συμφοιτητές ανακαλύπτουν την ιστορία του Bye Bye Man, μιας υπερφυσικής οντότητας της οποίας το όνομα δεν πρέπει να αναφέρουν με κανέναν τρόπο. Είναι­ όμως πια αργά, κι ενώ αρχίζουν να έχουν παραισθήσεις που φέρνουν στην επιφάνεια τις ανασφάλειές τους, διαπιστώνουν πως η κατάρα του Bye Bye Man είναι υπεύθυνη για πολλά περιστατικά άγριων δολοφονιών. Μια ιδέα που θυμίζει "Candyman" ή "Bloody Mary"κι ένα θρίλερ τρόμου που φέρνει στο νου πολλά άλλα, καταφέρνει όμως να περιορίσει τις έτοιμες λύσεις και να ξεχωρίσει από τις αμέτρητες κλισεδιάρικες παραγωγές του είδους. Θυμίζει το cult hit «Candy­man», η εξέλιξη περνάει από άλλα­ χίλια δυο γνωστά τρομο-μονοπάτια, διατηρώντας έτσι μια στρωτή αφήγηση, που περισσότερο υποβάλλει την απειλή και λιγότερο μας τρομάζει με εύκολα "μπου!". Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της ταινίας πάντως, η οποία καταφέρνει να μείνει μέχρι τέλους ένα βήμα μπροστά από όλα τα κλισε­διάρικα «ξαδερφάκια» της, βρίσκεται στην αξιοποίηση της ιδέας του απωθημένου. Ο Bye Bye Man τρομοκρατεί τα θύματά του μέσω των καταπιεσμένων ενστίκτων τους (ο ερωτισμός των νεαρών πρωταγωνιστών), ενώ η κουβέντα της αστυνομικού και του Έλιοτ για το τι πρέπει να αποκαλύπτουμε δημόσια και τι όχι, ποια είναι τα κοινωνικά όρια της αλήθειας δηλαδή, είναι έξυπνη και ιδιαίτερα αποκαλυπτική.

Η Στέισι Ταιτλ φαίνεται να ξέρει πως η διάρκεια του έργου είναι μικρή αλλά καταφέρνει να δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα στιβαρής απειλής και να τρομάξει όσο πιο πολύ γίνεται, χωρίς όμως να έχει διεισδυτικά splatter κομμάτια ή scare jumps, όπως έχουν όλες αυτές οι ταινίες του είδους. Δεν εμπνέει ιδιαίτερο μυστήριο, άλλωστε, η ιστορία πυροδοτείτε με την κλασσική τετριμμένη συνταγή της καινούριας στοιχειωμένης οικείας, όπου το κακό στοιχειό αναζητά τα επόμενα θύματα πάνω στα οποία θα ξεσπάσει την οργή του. Καταφέρνει να φτιάξει μια ιστορία με μετρημένα στοιχεία που εξασφαλίζουν το ενδιαφέρον του φιλμ, που περιορίζεται στενά στην ανάπτυξη και διαχείριση των πρωταγωνιστικών χαρακτήρων. Ενώ παράλληλα, οι μηχανικές κινήσεις, το προσποιητό και αμήχανο παίξιμο του συνόλου των ηθοποιών, καταστρέφει μία κατά τα άλλα πρωτότυπη πλοκή, η υποκριτική τους δεινότητα μοιάζει σα να παίζουν ή σε θεατρική παράσταση ή να είναι πρωτοετής φοιτητές δραματικής σχολής, ή να μην έχουν περάσει ούτε απ' έξω απ' αυτήν. Πράγμα που σ' αυτό τον τομέα και τον πιο σημαντικό χάνει το έργο, γιατί δεν σου μεταδίδει τον τρόμο το ίδιο το άτομο, αλλά εμένα μου δημιούργησε μία αφόρητα ρηχή κατάσταση κι έπληξα απίστευτα ειδικά στο δεύτερο μέρος, που ήταν και το πιο εκρηκτικό θα το χαρακτήριζα, ενώ η καταπληκτική σκηνοθετική ματιά του έργου το ισορρόπησε, για να μην ισοπεδωθεί από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές. Δυστυχώς τα στοιχεία αυτά δεν είναι αρκετά για να μας πείσουν πως ο “Bye Bye Man” βρίσκεται παντού, ακόμα κι αν ξεστομίσεις ή σκεφτείς όνομά του, χαρακτηρίζοντας την εντύπωση που αφήνει η ταινία ως μετέωρη και γεμάτη ερωτηματικά, ενώ αυτό που γράφει πάνω στην περίληψη, ότι είναι βασισμένο σε αληθινή ιστορία, αδυνατώ να το πιστέψω. Το πρώτο μέρος κάτι προσπαθεί αν χτίσει αλλά το δεύτερο μέρος το χαλάει, γιατί δεν το διαχειρίστηκαν με την πρέπουσα προσοχή και σίγουρα ήθελε άλλο καστ ηθοποιών, πιο έμπειρους και πιο φυσικούς. 5/10!!!

χιλιοειπωμενο στορυ χωρις καποια πρωτοτυπη παραλλαγη...μηδεν αναλυση της ιστοριας σε βαθος και της προελευσης του κακου...ηθοποιοι αγγουρια...δεν ηταν τρομακτικη σε ικανοποιητικο βαθμο.....η σκηνοθεσια παντως ηταν καλη, οπως και η ροη της πλοκης...

5 / 10