Σύρριζα / Jarhead (2005)

Οι αληθινές εμπειρίες του πεζοναύτη Άντονι Σουόφορντ στο Κουβέιτ το 2003, ο οποίος έζησε ένα θέατρο του παραλόγου, αφού ύστερα από σκληρή εκπαίδευση στη ζέστη της ερήμου ο πόλεμος του Κόλπου τελείωσε χωρίς να συμμετάσχει σε καμιά συμπλοκή. Συμπαθητική, αλλά σίγουρα όχι συγκλονιστική. Καλή ταινία που υπηρετεί τέλεια το σκοπό της. Το σενάριο ήταν λίγο χαλαρό άλλα σχετικά εύστοχο. Η πρώτη αντιπολεμική ταινία χωρίς να πολεμούν οι πρωταγωνιστές! Ο Μέντες πέτυχε να γυρίσει μια τολμηρή ταινία που δείχνει πως επιτυγχάνεται στο στρατό η μεταμόρφωση νεαρών παιδιών σε φονιάδες χωρίς ηθικούς δισταγμούς και χωρίς ιδιαίτερο προβληματισμό. Χαίρομαι που κάποιος έκανε ταινία ένα βιβλίο που αναφέρεται σε εθελοντές στρατιώτες (πολύ βασική διαφορά) που βρέθηκαν στον Κόλπο με δική τους επιλογή. Επίσης πολύ καλή ήταν η απομυθοποίηση της μαχητικότητας και ετοιμότητας των ατρόμητων πεζοναυτών, δείχνοντάς μας ότι τελικά πόλεμος δεν είναι ο Ράμπο, αλλά είναι ο πανικός, η σύγχυση, η παράνοια, η βρωμιά, η αγαμία. Αυτή η ταινία έδειξε πως είναι ο πόλεμος στη νέα του μορφή και πως είναι οι νέοι ήρωές του. Για να λέμε του στραβού το δίκιο ο τύπος που το γύρισε έχει κατακλέψει τον Κιούμπρικ στο Full Metal Jacket. Υπάρχουν τουλάχιστον 7-8 κλεμμένες σκηνές στην ταινία... Αρκετά καλογυρισμένο, σίγουρα δεν καταπιάνεται σε βάθος με τους χαρακτήρες. Αν έχει ένα στόχο η ταινία αυτός είναι η σύγκριση της έλλειψης νοήματος και της απελπισίας στην καθημερινότητα του στρατιώτη με την έλλειψη νοήματος της καθημερινότητας εκτός στρατού. Η απομυθοποίηση δηλαδή του στρατού ως μηχανισμό που σου εμφυσεί ιδανικά στόχους και κίνητρο στη ζωή σου. Επίσης, κάποιες αστείες στιγμές και καταστάσεις σε κάνουν και περνάς καλά το δυωράκι. Διαθέτει πολλά καλά στοιχεία όπως το έντονο αντιμιλιταριστικό πνεύμα με μαύρο χιούμορ, την καλοκουρδισμένη σκηνοθεσία του Μέντες αλλά και καλές ερμηνείες συνολικά των πρωταγωνιστών και ιδιαίτερα από τον τρομερά ταλαντούχο Τζέιμι Φοξ. Η σκηνοθεσία του Μέντες έχει ρεαλισμό και ρυθμό χωρίς χάσματα και χωρίς να ωραιοποιεί ανθρώπους η καταστάσεις. Είναι η πρώτη ταινία που ασχολείται με τον πόλεμο και όπως λένε και οι ήρωες της, δεν έριξαν ούτε σφαίρα. Ακριβώς επειδή δεν γίνεται τίποτα στο πεδίο μάχης αλλά κυρίως μέσα στο μυαλό του πρωταγωνιστή και στα πλαίσια της "εκπαίδευσης", είναι η ταινία τόσο αληθινή. 7/10!!!