Caught Stealing / Κλέφτης από Σπόντα (2025)

Ο Darren Aronofsky επιστρέφει με ένα φιλμ που βουτάει βαθιά μέσα στη βία, την απελπισία και την ακατέργαστη ενέργεια της Νέας Υόρκης των ’90s. Το Caught Stealing δεν είναι απλώς μια περιπέτεια εγκλήματος· είναι ένα νευρικό, σκοτεινά σατιρικό ταξίδι επιβίωσης, ντυμένο με αίμα, σκόνη και ειρωνεία. Ο Austin Butler υποδύεται έναν πρώην μπέιζμπολ παίκτη που παρασύρεται σ’ έναν κυκεώνα εγκληματικών ανατροπών. Η ερμηνεία του συνδυάζει εύθραυστη εσωτερικότητα και εκρηκτική φυσική παρουσία· κρατά την ταινία στις πλάτες του, μετατρέποντας έναν αντιήρωα σε τραγική φιγούρα. Δίπλα του, ο Matt Smith δίνει μια ιδιοφυώς παρανοϊκή πινελιά ως Russ, ενώ οι Liev Schreiber και Vincent D’Onofrio προσθέτουν βάθος, χιούμορ και σαρκασμό, κλέβοντας στιγμές της παράστασης. Η Regina King προσφέρει ισορροπία και κύρος, ενώ η Zoë Kravitz, αν και ενδιαφέρουσα, δεν αξιοποιείται όσο θα μπορούσε — μια χαμένη ευκαιρία σε μια ταινία που αλλιώς βρίθει χαρακτήρων. Η σκηνοθεσία του Aronofsky είναι δυναμική, σχεδόν καφκική: βίαιη, χαοτική αλλά πάντοτε ανθρώπινη. Ο Matthew Libatique φωτογραφίζει την πόλη σαν μια πληγή που δεν κλείνει — υγρή, σκοτεινή, αλλά γεμάτη ζωή. Το φιλμ βρίθει ρυθμού και στυλ, χωρίς να φοβάται να επιβραδύνει όταν πρέπει να αφήσει τον ήρωα να ανασάνει. Στα θετικά: η ατμόσφαιρα, η σκηνοθετική ένταση, η μουσική επένδυση και φυσικά η υποκριτική δύναμη του Butler. Στα αρνητικά: η αστάθεια του ρυθμού και κάποιες εναλλαγές ύφους που δεν δένουν πάντα οργανικά. Όμως, παρά τις ατέλειες, το Caught Stealing παραμένει ένα κινηματογραφικό «ζώο» – ωμό, αστείο, επικίνδυνο, μα πάνω απ’ όλα ζωντανό. Δεν προσπαθεί να εξαγνίσει τη βία· την καταγράφει, την ειρωνεύεται και την κάνει συναρπαστική. Ένα φιλμ που, όπως και ο ήρωάς του, δεν ξέρει να παραιτείται — κι αυτό το καθιστά αξέχαστο. 7/10!!!