Bad Boys: Ride or Die (2024)

Βαρετή ανακύκλωση μιας κλισεδιάρικης συνταγής που επαναλαμβάνεται μονότονα, σχεδόν μηχανικά, συμπαγές αλλά αχρείαστο (και λόγω μεγάλης διάρκειας) μιας και δεν έχει να προσφέρει τίποτα καινούριο στο franchise που ανήκει, είναι μια χιλιοπαιγμένη περιπέτεια με εξυπνακίστικες, κρύες και ανέμπνευστες ατάκες και ανώριμο, μπεμπικίστικο χιούμορ (με δυσκολία βγαίνει ένα μειδίαμα πόσο μάλλον αυθόρμητο ξεκαρδιστικό γέλιο), που την ξεχνάς πολύ γρήγορα, με την χημεία μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών, να έχει πάψει να υπάρχει προ πολλού (συμπαθητικοί οι δευτερεύοντες χαρακτήρες). Η πλοκή, παραφουσκωμένη, δεν βγάζει κανένα νόημα και έχει γιγαντιαία άλματα λογικής, είναι απλή και προβλέψιμη, ενώ το νταβαντούρι αν και καλοφτιαγμένο είναι γνωστό και διεκπεραιωτικό, μπορεί να μην είναι αξιομνημόνευτο, αλλά παραμένει άφθονο και χορταστικό, έστω κι αν οι σκηνοθέτες υπερβάλλουν στη χρήση του ευρήματος με την κάμερα πάνω στα αντικείμενα και τους ηθοποιούς, που παραπέμπει σε fps games κι αποσκοπεί να παρασύρει το –κυρίως νεανικό- κοινό όσο το δυνατό περισσότερο μέσα στη δράση, αλλά γίνεται πολύ προφανές και μάλλον ενοχλητικό από ένα σημείο και μετά, με άφθονο πιστολίδι, ξύλο, κασκαντερικά και καταδιώξεις σε θάλασσα, αέρα και ξηρά συνθέτουν τις σεκάνς δράσης, τόσο εντυπωσιακές στο μάτι, όσο χρήσιμες για την εξέλιξη της ιστορίας, αλλά ανεγκέφαλες στην ουσία, ενώ τα εφέ συνθέτουν ένα άκρως αληθοφανές θέαμα. Κουρασμένο σίκουελ που προσπαθεί ανεπιτυχώς να θυμίσει κάτι από τις παλιές ένδοξες κινηματογραφικές επιτυχίες. Όπως έρχεται να αποδείξει (και) αυτό το σίκουελ, μερικά franchise καλό είναι να μένουν στις αρχικές τους ταινίες και να μην ξεχειλώνονται. 5/10!!!