Beverly Hills Cop: Axel F / Ο Μπάτσος του Μπέβερλι Χιλς: Άξελ Φόλι (2024)

Ωραίο εργάκι για το είδος του. Ανάλαφρο και απλό. Περνάει ευχάριστα η ώρα. 

Μια αξιοπρεπέστατη αστυνομική κωμωδία τόσο για το είδος όσο και για τη σειρά που εκπροσωπεί, με όλα τα χρόνια προετοιμασίας και σεναριακών αναθεωρήσουν να πιάνουν, όπως όλα έδειξαν, τόπο και το νέο σίκουελ μετά από 30 χρόνια να φέρνει μία δροσερή και πιο ανανεωμένη διάθεση. Η επιστροφή του Foley στην πόλη της χλιδής, των ακριβών αμαξιών και των σκύλων τσάντας αποδεικνύεται θριαμβευτική, παρά τις αρχικές μας αμφιβολίες, χάρη στην χαρισματικότητα του Murphy στον επώνυμο ρόλο, την αφθονία εντυπωσιακής και high budget δράσης και καταδιώξεων καθώς και τους νέους χαρακτήρες που αναζωογονούν τη γνώριμη αλλά πάντοτε αποτελεσματική συνταγή του franchise. Η πιο αξιομνημόνευτη νέα φιγούρα είναι η κόρη του Axel, Jane, μια δυναμική δικηγόρος που υπερασπίζεται τους αδικημένους και μισεί όσο τίποτα τον πατέρα της. Ούσα 32 ετών, η Jane υποτίθεται ότι γεννήθηκε κάπου ανάμεσα στη δεύτερη και την τρίτη ταινία της σειράς, ένα αρκετά μεγάλο plot hole, μιας και όπως όλοι γνωρίζουμε ο Axel δεν ήταν παντρεμένος εκείνη την περίοδο, ούτε καν είχε κάποιο ιδιαίτερο ερωτικό ενδιαφέρον. Αν εξαιρέσει κανείς την αποτυχία της ταινίας να συνδέσει το παρελθόν με το παρόν και να χτίσει ένα συμπαγές timeline, το “Axel F” παρουσιάζει μια άρτια πλοκή, σύνθετη αλλά ευνόητη, βαθιά αλλά απλοϊκή που μπορείς να ακολουθήσεις χωρίς να κουραστείς.

Χώρος για τη δράση υπάρχει άφθονος και ευτυχώς γεμίζει με θεαματικές καταδιώξεις στην άσφαλτο, ανταλλαγές πυρών και διαφόρων ειδών αστυνομικές περιπέτειες που όταν αναμειγνύονται με το χιούμορ και την σπυρτάδα του Eddie Murphy συνθέτουν ένα ακαταμάχητο κράμα απόλυτης κινηματογραφικής ψυχαγωγίας και αδρεναλίνης. Ο Murphy είναι εύλογα πιο βαρύς και δυσκίνητος πλέον λόγω και της μεγάλης ηλικίας του, αλλά τουλάχιστον παίζει με περισσότερη όρεξη απ’ ό,τι στην τρίτη ταινία, η επαναφορά των γνώριμων χιουμοριστικών γκαγκ αποδίδει τα μέγιστα. Και με το εμβληματικό “The Heat is On” και όλες τις ευφάνταστες παραλλαγές του να γίνονται ένα ιδανικό μουσικό χαλί, για στιγμές αγωνίας, έντασης ακόμα και συγκίνησης το θέαμα απογειώνεται στο ύψος των προκατόχων του. Το μόνο που του λείπει είναι η καινοτομία ωστόσο κατανοείς την ανάγκη των δημιουργών να ακολουθήσουν την ασφαλή οδό και να προχωρήσουν με δοκιμασμένες ιδέες για να επαναφέρουν νοσταλγικά λίγη από τη μαγεία του πρωτοτύπου δίνοντας μας αυτό που αναμένουμε, μία καθαρόαιμη διασκεδαστική περιπέτεια που θα απολαύσεις από την αρχή μέχρι το τέλος. Συνολικά, η ταινία βλέπεται ευχάριστα χάρη στις ισορροπημένες δόσεις συναισθηματισμού και δράσης, χωρίς πολεμικές τέχνες και μάχες σώμα με σώμα, αλλά τηρώντας με ευλάβεια τις παραδοσιακές καταδιώξεις αυτοκινήτων, την θεαματική δράση, την ακαταμάχητη κωμωδία τους μπόλικους πυροβολισμούς και βάζοντας νέους χαρακτήρες που δημιουργούν φρέσκιες συνθήκες. 9/10!!

Η ταινία εκπληρώνει ό,τι υπόσχεται, δηλαδή θυμίζει τους χαρακτήρες σε όσους έχουν δει τις πρώτες ταινίες.

Το σενάριο είναι ανύπαρκτο και ο Μέρφι ειναι ηλικιωμένος και λιγότερο ευκινητος άρα και ο χαρακτήρας έχασε τη σπιρτάδα του.

Δεν συνισταται σε κοινό που δεν έχει τις 2 πρώτες ταινίες. 5/10

Πολύ όμορφο μήνυμα με την μουσική, τα χρόνια περνάνε, οι μικροί μεγάλωσαν αλλά η ζωή σε όλα τα μήκη και μεγέθη συνεχίζεται. Δεν έχει κάτι πρωτοποριακό είναι η αλήθεια, οι περισσότεροι κακοί από τα πολλά μπότοξ δεν βλέπονται, θα μπορούσαμε να ζήσουμε και χωρίς αυτήν την ταινία.  Ευχάριστη η θέαση και φέρνει ένα χαμόγελο πάντως.  7/10

που σε ρε αλεξ αλανι !!!!!!!!!!!!