Maybe I Do / Να σου γνωρίσω τους γονείς μου (2023)

Μία γλυκερή, φλύαρη, μελιστάλακτη νερόβραστη, ευπρόσωπη, σχετικώς διασκεδαστική, αλλά και αρκούντως χλιαρή ρομαντική κομεντί, μία άνευρη όσο και αδύναμη δραματική-κοινωνική οικογενειακή ταινία, που βασίζεται πάνω στα στεγανά του γάμου και τον έρωτα εν γένει, διασκευασμένο από θεατρικό. Επιλέγει να θέσει ερωτήματα και ανησυχίες για την εξαφάνιση του έρωτα που προκαλεί ο γάμος. Θα ήταν προτιμότερο να αρκεστεί σε κωμικά στιγμιότυπα και να αποφύγει τη γελοιοποίηση που προκαλεί ο απλουστευτικός τρόπος που χειρίζεται τις καταστάσεις. Η ερωτική διασταύρωση των πεθερικών έχει την ισχνή πλάκα της και είναι το πιο καλό κομμάτι της ταινίας, καθώς το νεαρό ζευγάρι δείχνει αδύναμο να κρατήσει το ενδιαφέρον ή να σε κάνει να γελάσεις. Τα πεθερικά, που ζουν σε έναν πλέον πληκτικό και εντελώς συμβατικό γάμο αλλά έχουν τις ερωτικές ατασθαλίες τους, δίνουν τον τόνο, αξιοποιώντας ορισμένες διασκεδαστικές ατάκες, αλλά ακόμη και τα συνηθισμένα κλισέ του είδους.

Η πεπειραμένη τετράδα του καστ πασχίζει και ενίοτε κατορθώνει να δώσει τη σπιρτάδα και το νεύρο που λείπουν από τους διαλόγους, χάρη σε αυτή (και μόνο) η ώρα περνά σχετικά ευχάριστα. Οι λαμπροί ηθοποιοί αναπτύσσουν την απαραίτητη χημεία μεταξύ τους, όμως, οι γεμάτοι κλισέ μονόλογοι σχετικά με τις σχέσεις, τους γάμους, το συζυγικό σεξ και το μεγάλωμα των παιδιών κουράζουν χωρίς να βγάζουν το γέλιο που θα λειτουργούσε θεραπευτικά μπροστά σε μερικές γλυκόπικρες συνειδητοποιήσεις της ζωής. Παρά την τίμια προσπάθεια να μιλήσει για τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα μιας ισόβιας δέσμευσης, η ταινία "χάνει" τη δυναμική της με ένα κάπως βιαστικό τέλος, ενώ τα μηνύματά της θολώνουν μέσα στη σύντομη διάρκειά της. Η σκηνοθεσία του δίνει την εντύπωση ότι τα τρία αυτά ζευγάρια περιφέρονται μέσα σε κινούμενη άμμο, γιατί η ταινία δεν έχει την ενέργεια και τον ρυθμό που θα την βοηθούσαν να ξεφύγει από την ασφυκτική θεατρικότητα. Κι όμως δεν μου φάνηκε πως η αξιοπρεπής αυτή θεματική ιδέα, έπασχε στον τομέα της οργάνωσης και της δημιουργίας τόσο, όσο στο ότι κάποια από τα κομμάτια του παζλ, δεν ήταν δυνατόν να κολλήσουν άριστα με το γενικό σύνολο. 4/10!!

Ενα ωραιο παραμυθακι, που το εχουμε δει πολλες φορες.

Η διαφορα ειναι οτι παιζουν 4 πολυ καλοι ηθοποιοι...

Φυσικα στην πραγματικοτητα το τελος ειναι διαφορετικο... 5,1/10

Εχει πιο πολλες αληθειες απο οτι περιμένεις απο ενα τέτοιο έργο και αυτό του το αναγνωριζω. Επισης εχει τρεις μεγάλους ηθοποιούς (Κητον,Σαραντον, Μεισυ) που ναι μεν κανουν αρπαχτη, αλλα το διασκεδάζουν κιολας,(χαμογελουν σε αρκετά συμφωνόντας με αυτα που λενε σε σκηνές( σημειωση για παρατηρητες) οποτε ναι στα πλαισια μιας ανεμελης  και απροβλημάτιστης νύχτας δειτε το......