50 First Dates / Κάθε Φορά, Πρώτη Φορά (2004)

Ευρηματικο,φρεσκο,χαρούμενο και ανέμελο. Ευρηματικο γιατι αντιστρεφει το θεμα της χρονικής λούπας(απο μηχανη)σε καθαρα προσωπικο επιπεδο, μνήμης.Τα υπολοιπα ειναι προφανή για κάποιον που θα την δει.Με κατι τέτοια ταινιάκια εγινε η Ντρου διάσημη, γιατι κατα τα άλλα δεν επαιξε ουτε έδειξε και τιποτα καλλιτερο.....Ο Σαντλερ ειναι ηθοποιος με πολλες αρετές σε μεγάλο φασμα και δραματικος ηθοποιος.....Καλη προταση για ενα ανέμελο βραδυ.

Καταπληκτική ταινία.Είχα καιρό να τη δω.

Κάθε φορά σαν τη πρώτη φορά,είναι κάτι μαγικό...

Το 50 First Dates δεν έχει καμιά σχέση με το Memento, παρόλο που έχει δανειστεί την κεντρική ιδέα του. Ούτε με το Dr. Dolittle, που επίσης θυμίζει σε σκηνές, στις οποίες ο Henry επικοινωνεί με τους κολλητούς του, έναν θαλάσσιο ελέφαντα και ένα μωρό πιγκουίνο. Η ταινία αποτελεί μια αυθεντική σύγχρονη κωμωδία του Χόλυγουντ με όλα τα θετικά και τα αρνητικά που συνεπάγεται αυτό. Ανάλαφρη ως ένα σημείο, αστεία, γλυκιά, τρυφερή, συγκινητική, ευχάριστη και γενικά προσφέρει ό,τι υπόσχεται, δηλαδή διασκεδάζει. Το αρνητικό της στοιχείο εστιάζεται στα περιορισμένα ευτυχώς αστεία που χαϊδεύουν τα όρια της βλακείας, του τύπου καταρράκτες εμετών που περιλούζουν την αχώνευτη συνάδερφο του Henry. Άθελά της καταγράφει με καταπληκτική ακρίβεια τις σύγχρονες αντιλήψεις περί προσωπικής επιτυχίας και αποτυχίας, κάτι που ίσως και να κρύβει απαντήσεις σε δύσκολες καταστάσεις όπως είναι η μελαγχολία ή η πιο ακραία, αλλά και συνηθισμένη τώρα πια κατάθλιψη. Σε πρώτη φάση αρκεί να παρατηρήσει κανείς τους δευτερεύοντες χαρακτήρες, που χρησιμεύουν ως κωμικά στοιχεία για να προκαλούν εμβόλιμο γέλιο. Από τη μια είναι ο μποντιμπιλντεράς τσιβδός αδερφός της Lucy και από την άλλη η ασεξουαλική, σχεδόν ερμαφρόδιτη συνάδερφος του Henry.

Η ταινία είναι μια αισθηματική κωμωδία η οποία καταφέρνει να είναι και πολύ αισθηματική και πολύ κωμωδία. Άφθονες σκηνές ρομαντισμού και συγκίνησης αλλά και γέλιου ισόποσα κατανεμημένες σε όλη τη διάρκεια της ταινίας. Η πρωτοτυπία του σεναρίου είναι δεδομένη λόγω της θεματολογίας που ξεφεύγει απ’ τα κλισέ των χαζορομαντικών κομεντί. Το σημαντικότερο όμως είναι όπως ήδη προανέφερα ότι μέσα απ’ όλη αυτή την κατάσταση, καταφέρνει να συγκινήσει και να σε κάνει να δεις τη ζωή διαφορετικά και να σκεφτείς κάποια πράγματα με μια λογική διαφορετική. Και πάνω απ’ το κωμικό στοιχείο, κατάφερε με τον καλύτερο τρόπο να βγάλει προς τα έξω και να εκφράσει το συναισθηματικό και ταυτόχρονα δραματικό κομμάτι της ταινίας. Ο Adam Sandler στο ρόλο του Henry, δεν ξεφεύγει απ’ το κωμικό στοιχείο των ρόλων που συνήθως καλείται να υποστηρίξει και γενικά είναι γενικά εγγύηση. Το έργο μας δίνει να αναλογιστούμε ως που μπορεί να φτάσει κανείς γι’ αυτό που αγαπάει και τη δύναμη μπορεί να έχει το υποσυνείδητο έστω και μέσα από μεγάλες δυσκολίες. 7.5/10!!!