Πού Χάθηκες, Μπερναντέτ / Where'd You Go, Bernadette (2019)

Ο Λινκλέιτερ αποφασίζει να διηγηθεί μια ιστορία απόδρασης από την καθημερινότητα με ηρωίδα μια εκκεντρική, αγοραφοβική, αρχιτεκτόνισσα που έχει ανάγκη να ξαναβρεί την περιπέτεια στη ζωή και μαζί τη χαμένη δημιουργικότητά της. Το τίμημα της οικογένειας, η καλλιτεχνική φύση, το ένστικτο για ελευθερία, η εσωστρέφεια είναι κάποια από τα θέματα που θίγει. Το δυνατότερο χαρτί του Λινκλέιτερ είναι εδώ η σπουδαία Κέιτ Μπλάνσετ, που υποδύεται τη χαμένη στον χωροχρόνο καλλιτέχνη, που στερείται την πηγή της ζωής της, τη δημιουργικότητα. Βλέπεις την συνολική υπερίσχυση μιας επιβλητικής παρουσίας όπως αυτής της σπουδαίας ηθοποιού να σαρώνει σκηνές και λήψεις με την ερμηνεία της. Ο δημιουργός, διασκευάζει το best seller της Μαρίας Σεμπλ κι εκεί κάπου βρίσκεται το βασικό μειονέκτημα της ταινίας. Αλλάζει, μεν, στοιχεία της αφήγησης, με αποτέλεσμα, τα στοιχεία μυστηρίου και διαδοχικών αποκαλύψεων της πλοκής να είναι, εδώ, από την αρχή φανερά.

Με λίγα λόγια το σενάριο της ταινίας μπάζει από παντού αλλά τελικά η ερμηνεία της Κέιτ Μπλάνσετ την σώζει. Όσο, όμως, εκείνη λειτουργεί πάντα σαν μαγνήτης προς το βλέμμα του θεατή, το υπόλοιπο έργο υπολείπεται δραματουργικά. Οι φοβίες της Μπλάνσετ μας πείθουν χωρίς πολλή δυσκολία αντίθετα με το παρελθόν που της προσάπτει το στόρι και το οποίο ακούγεται σαν απάτη επειδή ακριβώς του αφιερώνεται ο ελάχιστος χρόνος που απαιτείται. Παρόλα αυτά δεν περιέχει ούτε έναν αυθεντικό, καθημερινό χαρακτήρα ή κάποιο πραγματικά ενδιαφέρον ανθρώπινο πρόβλημα, καθώς δεν μπορεί να δει βαθύτερα από την επιφάνεια και τα πολλά επιμέρους στοιχεία. Έτσι προκύπτει μια αίσθηση αφελούς ανισορροπίας, που ναι μεν αποτυπώνει εύστοχα την απομόνωση της προεξέχουσας Μπερναντέτ από τους «προσγειωμένους» ανθρώπους γύρω της, αλλά οδηγεί και σε μια απόλυτα προβλέψιμη, καθώς και μη πειστική γεφύρωση του γιγάντιου αυτού χάσματος. Στην ουσία παρακολουθούμε τι εκτυλίσσεται στις ιδιωτικές ζωές και τα μυαλά ανθρώπων μεγάλης επιρροής στην παγκόσμια κουλτούρα της τεχνολογίας, με δύναμη και πλούτο αλλά και με αλλόκοτο τρόπο σκέψης, με απωθημένα και φοβίες, με μικρότητες και ασήμαντα πάθη, ρυθμιστές του μέλλοντος μιας κοινωνίας την οποία αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι. Στα ανεβοκατεβάσματα της αφήγησης κάνεις χάζι την διακριτικά αστεία Κρίστεν Γουίγκ σε ρόλο έξαλλης Αμερικανίδας μάνας.

Η αισθητική του φιλμ, η σκηνογραφία, τα ρούχα, η φωτογραφία (ειδικά τα τοπία της Ανταρκτικής είναι μαγικά που γυρίστηκαν στη Γροιλανδία) του σταθερού συνεργάτη του Λινκλέιτερ, Σέιν Φ. Κέλι, είναι μαγευτικά. Σκηνοθεσία συμπαθητική χωρίς εκπλήξεις. Οι σκηνές όμως που ήταν αναγκαίες για να πάρουμε κάποιες πληροφορίες για την ηρωίδα ήταν επίπεδες, διεκπεραιωτικές και ανέμπνευστες. Η χρήση του συνεχούς διαλόγου αλά Λινκλέιτερ συμβάλλει κατά κανόνα σε μια νατουραλιστική εξέλιξη και εις βάθος ανάπτυξη των χαρακτήρων μέσα από την ανθρώπινη αλληλεπίδραση. Ωστόσο, το τεράστιο δραματικό βάρος της πρωταγωνίστριας κατατροπώνει, σχεδόν ευτελίζει θα έλεγα, τους υπόλοιπους χαρακτήρες, οι οποίοι μοιάζουν επιδερμικοί και αφελείς. Πρόκειται, παρά ταύτα, για μια ενδιαφέρουσα δουλειά που παρακολουθείται ευχάριστα. Κατά τα γυρίσματα στη Γροιλανδία, ξέσπασε τυφώνας που κράτησε 36 ώρες. Το συνεργείο όμως αντί απλά να περιμένει να περάσει το φαινόμενο, το κινηματογραφούσε και ο σκηνοθέτης το συμπεριέλαβε στην ταινία. 6.5/10!!!

Οσο απογοητευτικη την περιμενα και παραπανω....Ας όψεται ο Ιος ομως, που μας κραταει μέσα, χωρις ελπιδα αποδρασεως οπως και η καθε μπερναντετ, που δεν ξερει τι της γινεται......Σάικο σαρανταπενταρες  σε ορμόνικη αποδρομη, με λυμενα ολα τα προβληματα ,σε καλογυαλυσμενες αστραφτερες γειτονιες ψαχνουν να κρυφτουν-αποδρασουν καταρχην απο την παρακμη της ηλικιας και μετα με οτιδηποτε μπορει να υπονοει το κωδικοποιημενο για γυναικες μονο, κεντρικο μηνυμα της ταινιας....Δειτε οτιδηποτε αλλο......

kalh tainia m arese

Περίμενα περισσότερα.Η ταινία κατά τη αποψη μου είναι μέτρια βλέπεται αλλα δεν αφήνει κάτι στό τέλος ,καλη για να περνάει η ωρα αντι να δεις tv.

Ωραία ταινία με ενδιαφέρουσες ερμηνείες.

Πολύ Steven King η υπόθεση.