Χωρίς Οικογένεια / Remi, Nobody's Boy / Rémi sans famille (2018)

Από μπόλικες αλλαγές και συμπυκνώσεις περνάει ο Antoine Blossier το κλασικό ανάγνωσμα του Hector Malot, προκειμένου να το κάνει να χωρέσει σε μια εύπεπτη οικογενειακή περιπέτεια εποχής λίγο κάτω από τις δυο ώρες. Το αποτέλεσμα, αν και δεν ανακαλύπτει τον τροχό, καταφέρνει να σταθεί ως αξιοπρεπής ψυχαγωγία. Είναι μια ταινία που δείχνει ωραία, είναι λαμπερή, φωτεινή, έχει καλούς ηθοποιούς, γλυκιά μουσική. Ρίσκα δεν υπάρχουν πολλά (με εξαίρεση ίσως το τρυφερό εύρημα της χρονικής μετατόπισης της αφήγησης που επιχειρείται), οι ρυθμοί είναι γοργοί και η δράση εναλλάσσεται ικανοποιητικά με το δράμα. Ο Blossier κατορθώνει να αιχμαλωτίσει επαρκώς στο φιλμ του την αίσθηση του «κλασικού εικονογραφημένου» που θα όφειλε να έχει, όχι όμως ως προς τη μεγαλοπρέπεια που μια πραγματικά σπουδαία μεταφορά ενός τόσο καθιερωμένου στο πέρασμα των χρόνων λογοτεχνικού έργου θα έπρεπε να εκπέμπει. Το σύνολο βοηθιέται σε μεγάλο βαθμό κι από μια έξοχη ερμηνευτική παρουσία του Daniel Auteil. Ακόμη κι αν ο ρόλος του δεν ξεφεύγει από τα γνωστά κλισέ του χαρισματικού μέντορα, καταφέρνει να δώσει στον χαρακτήρα του μια γλυκύτητα και μια ζεστασιά που τον καθιστούν πάντα ευπρόσδεκτο στα μάτια του θεατή.

Η πρωτότυπη ιστορία έχει κάμποσα τμήματα που είναι σαφώς πιο σκοτεινά. Αυτά, όμως, δεν φτάνουν ποτέ στην τελική κόπια του «Χωρίς Οικογένεια». Η επιλογή του Αντουάν Μπλοσιέ είναι να κρατήσει μία περισσότερο «θετική» ματιά στη μαύρη ιστορία του Ρεμί. Οπότε, όλα είναι λίγο πιο ήπια απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς, λίγο πιο μαλακά, λίγο πιο «αγαπησιάρικα», με μερικές δραματικές και στενάχωρες πινελιές. Το ότι ο Ρεμί θα βρει την πραγματική του οικογένεια δεν είναι μυστικό, όμως κάνε κάτι, βρε αδελφέ, για να βιώσουμε την αγωνία. Από την πρώτη στιγμή ξέρεις πως ό,τι και να περάσει αυτό το παιδί, στο τέλος θα βρει την ευτυχία. Και αυτό κάνει το φιλμ να φτάνει από την αρχή ώς το τέλος… χωρίς να έχει διανύσει μία κάποια ουσιαστική διαδρομή. Πάντως, αν κάποιος ψάξει για πραγματικά μεγάλα «φάουλ» εδώ, θα μείνει με άδεια χέρια. Όσο κι αν μπορεί κάποιος να ψέξει ως άτολμη την προσέγγιση του σκηνοθέτη και ως στηριζόμενη σε ένα υλικό που μόνο με τεράστια σφάλματα δεν θα μπορούσε να παράγει κάτι κάτω του μετρίου, πρέπει να αναγνωριστεί το ότι ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος μοιάζει να ξέρει τους κανόνες της υποκατηγορίας της κινηματογραφικής μυθοπλασίας στην οποία κινείται.

Η χημεία ανάμεσα στον έμπειρο Ντανιέλ Οτέιγ και τον πρωτοεμφανιζόμενο Μαλομέ Πακουέν λειτουργεί, οι αναπόφευκτες δραματικές συμπτώσεις είναι καλοδουλεμένες, το πέρασμα ανάμεσα στα (πολλά) σκοτεινά και τα χαρωπά μέρη της ιστορίας είναι καλοστημένα. Οι δυο ηθοποιοί αποτελούν ένα λειτουργικό δίδυμο, χτίζουν μια δυναμική που καταφέρνει να τραβήξει την προσοχή, να γίνει ένα στοιχείο στο οποίο να μπορέσει να επενδύσει συναισθηματικά σε έναν βαθμό το κοινό. Άλλες φορές, πάλι, η τάση του φιλμ να γέρνει προς το μελόδραμα ενδέχεται να πετάξει έξω όσους προτιμούν λεπτότερους τρόπους μεταχείρισης της συγκίνησης. Γενικότερα, το «παιχνίδι» εδώ παίζεται με παλιομοδίτικους κανόνες, κι αυτό βγάζει προς τα έξω μια κάποια νοσταλγία και γοητεία, θυμίζοντας ταινία εποχής περασμένων δεκαετιών, εμποτίζοντας αυτό το ύφος όμως και με σύγχρονες πρακτικές. Πρόκειται επίσης για μια δημιουργία που διαθέτει αυτεπίγνωση των ορίων της αλλά και του που κυρίως απευθύνεται. Αν συνυπολογιστεί και η αναμενόμενα άρτια για το μέγεθος της παραγωγής δουλειά που έχει γίνει σε κοστούμια και ντεκόρ, το όλο πακέτο συνιστά μια σε γενικές γραμμές ολοκληρωμένη, αν και υπερβολικά ασφαλή, πρόταση για αξιοπρεπή οικογενειακή διασκέδαση. Όποιοι δεν έχουν παραπάνω απαιτήσεις από αυτές που καλύπτει η συγκεκριμένη προσφορά, θα μείνουν ευχαριστημένοι. 7/10!!!

Και ποιος δεν διάβασε τις περιπέτειες του μικρού Rémi σε ένα από τα πιο διάσημα μυθιστορήματα στην παιδική λογοτεχνία.
Το μυθιστόρημα "Sans famille" του Hector Malot, που εκδόθηκε το 1878, έχει γίνει αντικείμενο πολυάριθμων κινηματογραφικών προσαρμογών.
Ο Antoine Blossier, σε γενικές γραμμές διατηρεί το πλαίσιο του μυθιστορήματος, παίρνοντας κάποιες ελευθερίες, για να προσφέρει στον θεατή μια πιο σύγχρονη και ανάλαφρη ιστορία, ουσιαστικά προσανατολισμένη στην πίστη για το μέλλον.
Η κινηματογράφηση, τα σκηνικά και τα κοστούμια, οι ερμηνείες, τα μηνύματα που μεταφέρει, είναι must για να μοιραστείτε αυτήν την ταινία με τα παιδιά σας.

αριστουργημα.επος.καμμια σχεση με κωμωδια.δειτε την οπωσδηποτε.ο Ντανιελ Οτειγ σε εναν ακομη εκπληκτικο ρολο. φοβερο σεναριο εκπληκτικη σκηνοθεσια.

Απο τις ομορφότερες ταινιες που εχω δει ... 10/10

Σε κοπανάει συναισθηματικά για 2 ώρες και σου πετάει στο τέλος ''Bonouis Liza. Bonouis Remi'' και στέλνει αδιάβαστο.

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ταινία. 10/10

Απο τις πιο εξαιρετικές ταινίες που έχετε δει στην ζωή σας!!! Δυο ώρες Μαγείας...!!!