Στιγμιαία Οικογένεια / Instant Family (2018)

Ευπρεπής γλυκιά οικογενειακή κωμωδία που θίγει αρκετά σοβαρά τα της αμερικανικής νοοτροπίας και με τρόπο το θέμα της υιοθεσίας παιδιών. Ευχάριστη, συγκινητική και σεναριακά πρωτότυπη. Έχει ραγδαίες μεταπτώσεις από το αστείο και το καλαμπούρι, τα ευτράπελα και τις τραγελαφικές καταστάσεις, στην θλίψη, την οργή, τις αναποδιές, τις παρεξηγήσεις και τους τσακωμούς. Αντιμετωπίζει με μια ελαφριά διάθεση το θέμα, με τα κλασικά κλισέ και το happy end δεδομένο, που όμως δεν χαλούν την όλη διασκεδαστική ροή που σπάει λίγο το δράμα, αλλά δεν πέφτει σε δακρύβρεχτα παραπτώματα. Η προβλέψιμη εξέλιξη μιας ασφαλούς πλοκής, δεν αντικατοπτρίζει τα βαθιά νοήματα που πηγάζουν ενδότερα του έργου και που σε βάζουν σε σκέψεις και προβληματισμούς. Οι διάλογοι φρέσκοι, ανθρώπινοι και μέσα από την ζωή βγαλμένοι. Οι δυο γονείς είναι τέλειοι… αλλά όχι τόσο τέλειοι, -που υποδύονται οι Μαρκ Γουόλμπεργκ και Ρόουζ Μπερν και παρεμπιπτόντως ήταν εκπληκτική η χημεία τους και το ταίριασμα και δέσιμο τους σα ζευγάρι, ήταν αληθινοί, ρεαλιστικοί, πειστικοί και σα να ζούσαν πραγματικά τα γεγονότα-αφού ταλαιπωρούνται θεαματικά για να κουλαντρίσουν τα τρία παιδιά που ήταν φοβερά, έχοντας μοιραστεί απίστευτα τους ρόλους της επαναστατημένης και θρασύτατης έφηβης τη μεγάλη δηλαδή, αδελφή και μόνιμη προστάτιδα των μικρών, του ευαίσθητου, ζημιάρη αλλά χαζούλη και ανασφαλή μεσαίου και της γκρινιάρας, κυκλοθυμικής, πεισματάρας αλλά και αγαπησιάρας ταυτόχρονα μικρής, υπηρετώντας τους με μεγάλη επιτυχία. Από την άλλη η Οκτάβια Σπένσερ και η Τιγκ Νοτάρο, ήταν ένα απολαυστικό δίδυμο κοινωνικών λειτουργών, που βοηθούν στη διαδικασία της αναδοχής, με τις κοντρίτσες τους, το φινετσάτο στυλ τους και η έξω από τα δόντια συμπεριφορά τους να είναι ξεκαρδιστική. Η σκηνοθεσία ομαλή, τα ατυχηματάκια φραμπαλατζίδικα, η μεγάλη διάρκεια δεν ενοχλεί καθόλου, αναλύει κάποια κοινωνικά πρότυπα για τους υποψηφίους ανάδοχους γονείς, μέσα απ' αυτό το πρόγραμμα, τονίζει κάποιες σημαντικές παραμέτρους που αφορούν πολλές οικογένειες που τολμούν να κάνουν αυτό το μεγαλεπήβολο βήμα της ζωής. Παρακολουθείται άνετα, περνάει δια της πλαγίας οδού, με χιούμορ κάποια σημαντικά μηνύματα και περιορίζεται σε κάποια καθημερινά φαινόμενα μίας κανονικής οικογένειας, χωρίς να ξεφεύγει από το θέμα, ή να εμπεριέχει μέσα κενά κι ασάφειες. 8/10!!

Πολύ όμορφη ιστορία, αλλά το κωμικό στοιχείο για εμένα τουλάχιστον δεν ήταν τόσο δυνατό. Είναι συγκινητική σε αρκετά σημεία της, αλλά αστεία δεν θα έλεγα.   Το δράμα που περνάνε αυτά τα παιδιά δεν μπορεί καλά καλά να αποτυπωθεί στην ταινία, η οποία απλά χρυσώνει το χάπι... ουσιαστικά η απογοήτευση της Λίζι προς το φινάλε είναι το πιο συχνό συναίσθημα για τέτοια παιδιά, που τους έρχεται η μια απογοήτευση μετά την άλλη.  Είναι ενδιαφέρον το πώς εξελίζεται, τι εμπόδια συναντάνε οι γονείς για να προσαρμοστούν αυτοί αλλά και τα παιδιά φυσικά, στην νέα πραγματικότητα, μια καθημερινότητα μαζί. Μου άρεσε το cast, ο Wahlberg αν και το μεγάλο όνομα δεν εκτόπισε τους άλλους, ειδικά η Merced ( Λίζι) ήταν πολύ καλή στον ρόλο της. Μια καλή ταινία αλλά όχι τόσο αστεία για κωμωδία. ... 6.5/10