In Her Shoes (2005)

Τυπική συμπαθητική κομεντί, γύρω από την γυναικεία ψυχολογία, μια μορφή ψυχανάλυσης της φύσης της, κάπως απρόσωπη σκηνοθετικά και αδικαιολόγητα μεγάλη σε διάρκεια. Έχει ωστόσο τις συγκινητικές στιγμές της και πολύ καλές ερμηνείες, η Cameron Diaz αναλαμβάνει ακριβώς το ρόλο εκείνης της αδερφής όπου και θα μπορούσε, προσδίδει στον χαρακτήρα που υποδύεται ανθρώπινη και ρεαλιστική υπόσταση. Της sexy, ελαφρώς χαζοβιόλας και ανεύθυνης, που αναλώνει την ζωή της στο ποτό, στους γκόμενους και τις γενικότερα λάθος επιλογές. Στο άλλο άκρο, η Toni Collette, που σε αντίθεση με την αδερφή της, είναι ασχημούλα, με περιττά κιλά, μειωμένες επιτυχίες στους άντρες, αλλά με μια καλά στημένη καριέρα και υψηλό δείκτη νοημοσύνης. Ο χαρακτήρας της ηρωίδας της, ωστόσο, βρίσκεται σε μια υποτονική κατάσταση, με μικρές συναισθηματικές μεταβολές. Ευχάριστη έκπληξη και η παρουσία της Shirley MacLaine, που ήταν υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα, στο ρόλο της δυναμικής γιαγιάς, που μπαίνει ξαφνικά στις ζωές τους, για να τις αλλάξει προς το καλύτερο, δίνοντάς τους με την εμπειρία της, μαθήματα ζωής, κατανόησης αλλά και συνύπαρξης. Γοητευτική και αγέρωχη, χωρίς να κάνει κάτι το ιδιαίτερο, καταφέρνει με το στεγνό, γνώριμο ερμηνευτικό της ύφος, απλά να σε μαγέψει.

Είναι ένα ταξίδι δυο γυναικών που παλεύουν με τις ανασφάλειες τους που προσπαθούν να βρουν τον εαυτό τους, που επιδιώκουν να αφήσουν πίσω τους συμβιβασμούς κόμπλεξ και προκαταλήψεις που κέρδισαν από τη ζωή τους μέχρι τη στιγμή που έρχονται σε επαφή με τη γιαγιά τους. Ο σκηνοθέτης προσπαθεί να εξήγηση το φαινόμενο της αγοράς πολλών παπουτσιών ή την κινησιολογία της ανασφαλούς γυναίκας κατά την διάρκεια του σεξ και δείχνει έστω και χοντροκομμένα τα συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα των ηρωίδων του. Το πρόβλημα βέβαια εντοπίζεται, όχι στην υπόθεση, αλλά στην ροή του έργου, όπου ενώ στο πρώτο μέρος της ταινίας βλέπουμε με μικρές αλλά πολύ εύστοχες δόσεις χιούμορ, τις αγάπες, τις αντιζηλίες και τα καβγαδάκια των δύο αδερφών που κρατάει ζωντανό και γεμάτο ενδιαφέρον τον θεατή στα μισά περίπου και μετά, μοιάζει να χάνει κάπου την δυναμική του και γίνεται υποτονικό στην εξέλιξη με το νέο love story της μίας και την δούλεψη στο γηροκομείο της άλλης, να συμπληρώνουν το παζλ του έργου, χωρίς εκρηκτικές καταστάσεις και μία άνευρη πορεία προς το χαρμόσυνο φινάλε. Παρά τις διαφορές τους, οι δύο αδερφές συμπληρώνουν η μία την άλλη με ένα δέσιμο ιδιαίτερο, που και οι δύο αντιλαμβάνονται μόνο όταν πλέον έχουν τραβήξει ξεχωριστούς δρόμους. Και αυτό είναι που λείπει… η εκρηκτική μεταξύ τους χημεία, γιατί κακά τα ψέματα, η σπίθα που υπάρχει ανάμεσά τους, δεν υπάρχει με κανέναν άλλο ήρωα απ' αυτούς που συναναστρέφονται και όσο είναι χώρια, είναι κάτι που σου λείπει. Πατώντας πάνω σε ρεαλιστικές αλήθειες, χωρίς όμως να ισορροπεί καθ' όλη της την διάρκεια λόγο και της υπέρμετρα γλυκερής υφής του, αν δεν σας ενθουσιάσει, θα σας αφήσει με μια ευχάριστα γλυκόπικρη γεύση. 6/10!!!