Dogma / Δόγμα (1999)

Αναρωτιέμαι πώς μια ταινία με τόσο καλή ιδέα σεναρίου, πολύ καλούς ηθοποιούς και άνετο μπάτζετ, καταντάει να είναι τόσο ευτελή, γελοία παρωδία. Ίσως επειδή στηρίζεται αποκλειστικά στις «έξυπνες», -ή καλύτερα, εξυπνακίστικες- ατάκες και γενικότερα στην αμερικάνικη τακτική -ή και νοοτροπία- να «εκπορνεύει» και να ευτελίζει κάθε τι, στο όνομα της βιομηχανίας του θεάματος και του κέρδους. Δεν συμβαίνει, βέβαια, το ίδιο σε κάθε περίπτωση και υπάρχουν εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα: πχ. ο George Carlin (ο «εκσυχρονιστής» ιερέας στην ταινία) που ενώ κάνει σάτιρα χρησιμοποιώντας ατάκες, καταφέρνει στις παραστάσεις του να τις δένει αριστοτεχνικά. Θεωρώ πως η γελοιότητα δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με το χιούμορ, την κωμωδία ή την σάτιρα. Δεν μπόρεσα να την δω ούτε μέχρι τη μέση.

υγ. Παρακαλώ μην σχολιάσετε ρωτώντας με «μα καλά, τι περίμενες;» γιατί, όντως, θα έχετε δίκιο, Έλα ντε! Τι περίμενα!

"Get touched by an Angel ή It can be hell, getting into heaven”, τι θα ταίριαζε καλύτερα στην αφίσα αυτής της ταινίας.
Μια εξαιρετική κωμωδία από τον Kevin Smith που αφορά τη χριστιανική πίστη, τον Θεό τον Χριστό και τους Αποστόλους, τους Αγγέλους και τους δαίμονες, και πολλά άλλα, αποκλίνοντας αισθητά από τη βιβλική ιστορία. Εννοείται ότι ο άνθρωπος δέχτηκε πολλές επικρίσεις από την Καθολική Εκκλησία αφού δεν νοείται να γίνονται τέτοιες ταινίες που στο κάτω κάτω είναι μυθοπλασίες, αλλά άλλα αίσχη γίνονται στην πραγματικότητα αυτή τη φορά μέσα στην εκκλησία και κουκουλώνονται.
Λοιπόν την ταινία την είχα δει πιο παλιά στην τηλεόραση και έχω την εντύπωση όχι όλη.
Παρέχει μια πρωτότυπη και κωμική ματιά σε μια από τις παλαιότερες ιστορίες του κόσμου. Το cast είναι απλά τρομερό, παίζουν όλοι με φυσικότητα παρόλο που κάποιες σκηνές είναι όντως υπερβολικές.