Lady Bird / Πασχαλίτσα (2017)

Το "Lady Bird" αφορά μια γλυκόπικρη, συγκινητική και εμπνευσμένη ιστορία ενηλικίωσης την οποία έχουμε δει σε αμέτρητες παραλλαγές στο σύγχρονο αμερικανικό σινεμά, ένα από τα πιο αγαπημένα θέματα του οποίου είναι η αναζήτηση –υπαρξιακής, ερωτικής, κοινωνικής– ταυτότητας­. Το έξυπνο σενάριο της Gerwig εστιάζει με φρέσκια ματιά στα σκαμπανεβάσματα, τις ψυχολογικές μεταπτώσεις και τις πρωτόγνωρες εμπειρίες της εφηβείας, με υπέροχους, καλοδουλεμένους διαλόγους, ευρηματικές ατάκες, ρεαλιστική σκιαγράφηση των γονιών και ήπιο αλλά όχι ξεζουμισμένο δράμα, αφήνοντας την πρωταγωνίστρια να "κεντήσει" όλες τις εκφάνσεις του θυμικού. Η αναταραχή αυτή καταλαγιάζει σταδιακά, χάρη στα ερεθίσματα και τα διδακτικά παθήματα που μεσολαβούν ώστε να επιταχύνουν τις διεργασίες ωρίμανσης. Έτσι, δεν θέλει να βαρύνει το θέμα με κοινωνική καταγγελία επί του οποιουδήποτε, θέλει απλά να ζήσει μέσα στο μυαλό της νεαρής, να μελετήσει το πώς είναι να μη γνωρίζεις τι θέλεις ακόμα, να μην έχεις ως εφόδιο αυτό που για τους μεγαλύτερους είναι αυτονόητο, δηλαδή την εμπειρία, αλλά και να παρασυρθεί με τα βιώματα της που ένα προς ένα μπορεί να μην είναι κοσμογονικά για κανέναν, πέρα από την ίδια κι αυτούς που την αγαπούν αληθινά.

Η Gerwig αναλύοντας και περιγράφοντας με τολμηρό ρεαλισμό και διεισδυτική ματιά την τοπική κοινωνία και τη μεσαία τάξη, όπως διαμορφώνονται λίγο μετά την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου, κατάφερε να υφάνει αυτή την πολυσύνθετη σχέση και να ξεδιπλώσει με επιδεξιότητα τις οικογενειακές δυναμικές, επιδεικνύοντας διορατικότητα και μέγιστη προσοχή στη λεπτομέρεια. Η ταινία αποπνέει αμεσότητα, ζεστασιά και μελαγχολία, αναπτύσσει αριστοτεχνικά τους χαρακτήρες της, ενώ επίσης διαθέτει χιούμορ και πολύ καλή αίσθηση του ρυθμού. Με οξυδέρκεια, τρυφερότητα, φροντίδα και πυγμή, πλημμυρίζει την ταινία με εκατοντάδες μικρές στιγμές, χιλιάδες μικρές λεπτομέρειες, όλα τα μικρά "τίποτα" που μας καθόρισαν, που συνωμοτικά αναγνωρίζουμε ως τη συλλογική μας νιότη. Το στοιχείο που προσωπικά θεωρώ ότι αποδεικνύει ότι το σενάριο είναι καλογραμμένο και προσεγμένο είναι ότι πράγματα που λέγονται στην αρχή της ταινίας και φαίνονται ασήμαντα ή περιπαιχτικά επανέρχονται στην επιφάνεια αργότερα δίνοντας μια βαθύτερη και ουσιαστικότερη ερμηνεία για την ύπαρξή τους. Οι σαρκαστικές κοινωνικές νύξεις (απέναντι στη θρησκεία π.χ.) αποδεικνύονται σκαμπρόζικα παιχνιδίσματα, οι φιλικοί τσακωμοί απλές παρεξηγήσεις, οι οικογενειακοί καβγάδες αφορμή για την αποκάλυψη της άδολης μα "άτσαλης" μητρικής στοργής και η απέχθεια για το Σακραμέντο η άλλη όψη της αδιαπραγμάτευτης αγάπης για την πατρίδα.

Την παράσταση κλέβει φυσικά η Saoirse Ronan, ερμηνεύοντας με φυσική άνεση και αυτοσχεδιαστική απλότητα, το αψυχολόγητο του χαρακτήρα της. Η Metcalf αξίζει και εκείνη κάθε έπαινο για την ερμηνεία της στον ρόλο της επικριτικής μητέρας, ισχυροποιώντας με ταλέντο και δύναμη τα θεμέλια της ταινίας. Από την άλλη, η Beanie Feldstein, καταφέρνει καταπληκτικά να προβάλλει την ντροπαλή, την ευαίσθητη, την χιουμοριστική, την γεμάτη αυτοπεποίθηση και την ικανή να υπερασπιστεί τον εαυτό της πλευρά που συνδυάζει ο χαρακτήρας της. Ένα ακόμα θετικό στοιχείο είναι ότι όλοι οι χαρακτήρες έχουν ξεχωριστές προσωπικότητες με διαφορετικά προσωπικά προβλήματα χωρίς να υπάρχουν μόνο και μόνο για να λειτουργούν ως μέτρο σύγκρισης με την πρωταγωνίστρια-ηρωίδα. Η ταινία μπορεί να "μιλήσει" σε όλους όσους περνούν ή έχουν περάσει από τα εφηβικά χρόνια και προσπαθούν να βρουν τον κατάλληλο για αυτούς δρόμο. Παράλληλα με αυτό το μονοπάτι ασχολείται και με άλλα σοβαρά και διαχρονικά ζητήματα, όπως είναι η σχέση μεταξύ των γονέων και των παιδιών, κυρίως βέβαια μεταξύ μητέρας και κόρης, με την ομοφυλοφιλία, με τον έρωτα, την φιλία, την κατάθλιψη, τον θεό, τον πρώτο έρωτα, την αντιμετώπιση των παιδιών από το σχολείο, την ταυτότητα και πολλά άλλα, δυστυχώς χωρίς να καταφέρνει να εμβαθύνει σε όλα, αλλά μένοντας πιστή και προβάλλοντας ένα άκρως ρεαλιστικό και ανθρώπινο σύνολο διαφορετικών πορτρέτων. 7.5/10!!

όμορφη ταινιούλα teenage περιεχομένου που βλέπεται ευχάριστα χωρίς να είναι τίποτα καινούργιο ή μη αναμενόμενο