The Square (2017)

Ακαταλαβίστικο, ανούσιο, απροσάρμοστο, χωρίς συνοχή, εκνευριστική ασυνεννοησία των χαρακτήρων και της πλοκής ευρύτερα, τρελά κουλτουριάρικο, πιο αργή ροή και σκηνοθετικά κι από την καθυστέρηση, τραβηγμένη σε διάρκεια από τα μαλλιά, το παρατραβάει σε πολλά διαστήματα, χωρίς λόγο, η πλήξη κορυφώνεται από το πρώτο μισάωρο, ήρωας είμαι κυριολεκτικά που άντεξα να την δω ολόκληρη, ανά ένα τέταρτο έκανα διάλειμμα, για να μπορώ να αντέξω την βαρεμάρα απ' αυτό το ανοσιούργημα κι έκτρωμα. Άχαρο, αψυχολόγητο κι απότομο τέλος. Το κύριο μέρος που αφορά την κλοπή, προσπαθεί να μας ξεκινήσει μία ενδιαφέρουσα πλοκή, αλλά χάνεται στο διάστημα και στη μετάφραση, αραδιάζει και βάζει ένα σωρό ασυναρτησίες από σάλτσες, υπερβολές και φτιάχνοντας μία ιστορία αχταρμά τουρλού αναμειγνύοντας διάφορα ασύνδετα συστατικά, όπως, ότι

Θέτει το θέμα της αλληλεγγύης και την ανάγκη για αλληλοβοήθεια στην εποχή μας, μια εποχή ανισοτήτων και αδικιών,
Βάζει ταξικές διαφορές,
Σχολιάζει τον χώρο των τεχνών,
Μιλάει για ανθρώπινες σχέσεις,
Θέτει το θέμα της ελευθερίας του λόγου,
Παρουσιάζει τη δύναμη της εικόνας στην εποχή του διαδικτύου με απώτερο στόχο το κέρδος,

και σταδιακά φαίνεται να μας αποπροσανατολίζει με όλα αυτά τα θέματα, από τα οποία άλλα ακουμπάει, άλλα συζητάει, και άλλα τα αναλύει περισσότερο, και οδηγείται σε μια διάρκεια η οποία κουράζει αφόρητα, σε μπερδεύει, σου καίει και το τελευταίο εγκεφαλικό κύτταρο και σου αποτελειώνει όση φαιά ουσία έχει παραμείνει στον εγκέφαλό σου και το μόνο ενδιαφέρον που έχεις είναι που σκατά θέλει να καταλήξει ο ποιητής, που μάλλον ή μαστουρωμένος ήταν ή πιωμένος όταν έγραφε αυτό το σενάριο. 1/10 και πολύ του είναι μόνο για 1-2 σκηνές και 1-2 ερμηνείες που άξιζαν κάπως την προσοχή μου, κατά τα άλλα για πέταμα.