Love the Coopers / Μια φορά τον χρόνο (2015)

Δεν έχει καμία ουσία σαν ταινία, μοιάζει τόσο ψεύτικο, τόσο αφελές και τόσο γλυκανάλατο κάτω από το φανταχτερό χριστουγεννιάτικό περιτύλιγμά του που το κάνει, αρκετά στιγμές, να μοιάζει ανυπόφορο. Όσο όμως το ένα απροσδόκητο γεγονός διαδέχεται το άλλο, το σπιρτόζικο ξεκίνημα δίνει τη θέση του στις μελοδραματικές σεναριακές ευκολίες και σε μια σειρά συμπτώσεων που δεν πείθουν κανέναν για την αυθεντικότητά τους. Από τα συγκινητικά φλασμπάκ και τις δακρύβρεχτες εκατέρωθεν εξομολογήσεις μέχρι το αναμενόμενο φινάλε, το φιλμ σερβίρει ένα χλιαρό και κοινότοπο χριστουγεννιάτικο κινηματογραφικό έδεσμα, που τρώγεται εθιμοτυπικά μία φορά το χρόνο. Νομίζω πως το βασικό μειονέκτημα έγκειται στην υπόθεση της ταινίας. Οι σεναριογράφοι εστιάζουν υπερβολικά πολύ στα προβλήματα και τις ρήξεις των χαρακτήρων μεταξύ τους με αποτέλεσμα πρώτον, να υστερούν στην εξέλιξη και την επαρκή ανάλυσή τους (μιλάμε για πολύ ρηχές καταστάσεις) και δεύτερον, να χάνουν για το μεγαλύτερο μέρος της πλοκής το επιθυμητό χριστουγεννιάτικο πνεύμα. Οι πολυπόθητες στιγμές γέλιου και ευθυμίας μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού και θάβονται κάτω από πολλαπλά στρώματα αρνητισμού, έντασης και κατάθλιψης, χαρακτηριστικά ιδιαίτερα κατακριτέα κατά τη γνώμη μου για μια χριστουγεννιάτικη ταινία. Και ίσως αυτό να ήταν διασκεδαστικό, ως έναν βαθμό, αν η ταινία δεν έμοιαζε να ασφυκτιά καθώς η Νέλσον προσπαθεί, μάταια ίσως, να χωρέσει όσο το δυνατόν περισσότερους προβληματικούς χαρακτήρες μπορεί σε μια ταινία. 

Mε αρκετή ευκολία, το ένα κλισέ διαδέχεται το άλλο καθώς η ταινία παραπαίει ανάμεσα στο δράμα και στην κωμωδία με τους διαλόγους να φτάνουν στο σημείο της ακατάσχετης μεμψιμοιρίας. Ακόμα και οι στιγμές κωμωδίας μοιάζουν τόσο άβολα βγαλμένες, καθώς το χιούμορ του γρήγορα ξεφουσκώνει από τα αδιάφορα αστεία που φτάνουν στο σημείο να φαίνονται χειρότερα και από τα αλλοπρόσαλλα αστεία κάποιου μεθυσμένου συγγενή στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Θα μπορούσαμε να έχουμε χαρακτήρες, αλλά έχουμε προσχήματα, οπότε το ενδιαφέρον περιορίζεται καθοριστικά. Όλοι είναι γραμμένοι έτσι ώστε να απογοητεύονται συνεχώς ο ένας από τον άλλο και μέσα από συνεχείς μελοδραματισμούς να συνειδητοποιήσουν ότι ο οικογενειακός δεσμός πάντα θα τους ενώνει. Έχουμε ένα περιττό (καθαρά για διαφημιστικούς λόγους) all-star καστ να συνυπάρχουν καθ` όλη τη διάρκεια ενοχλημένοι ο ένας από τον άλλο. Έχουμε κοφτά φλας-μπακ με τους χαρακτήρες να εμφανίζονται σε μικρές ηλικίες κάθε φορά που γίνεται αναφορά στο παρελθόν, σε μια επιφανειακή προσπάθεια να εκβιαστεί το συναίσθημα. Γενικότερα, έχουμε τη χριστουγεννιάτικη αμερικανιά της χρονιάς. Υπάρχουν όμως κάποιες μικρές αναλαμπές χριστουγεννιάτικης αγαλλίασης και σεναριακής ευφυίας -όπως το φλερτ της Ολίβια Γουάιλντ με τον στρατιώτη (μέχρις ότου να βυθιστεί στην προβλεψιμότητα) και ο διάλογος της Μαρίσα Τομέι με τον αστυνομικό-"ρομπότ" που τη συλλαμβάνει- αλλά χάνονται γρήγορα κάτω από μια χιονοστιβάδα της κοινότυπης δραμεντί η οποία μοιάζει σε τηλεοπτική παραγωγή και θα προβάλλονταν σε κάποιο κανάλι ανήμερα τα Χριστούγεννα. Πέρα από αυτά, δεν υπάρχει κάτι άλλο, είναι η ίδια χριστουγεννιάτικη κινηματογραφική συνταγή που χρόνια ακολουθεί το Χόλιγουντ, αυτή τη φορά σε μορφή δράματος, με λιγότερα κωμικά σημεία, που όμως εξακολουθούν να υπάρχουν για να ελαφραίνουν το κλίμα. Και η Νέλσον μπορεί να μην νοιάζεται τόσο πολύ για την κοινοτυπία, και ίσως να ήθελε να σκηνοθετήσει μια ταινία που κάθε χαρακτήρας της να θυμίζει, έστω και ελάχιστα, κάποιον δικό μας συγγενή και να μας θυμίσει πως αυτές τις μέρες η οικογένεια είναι το παν. Ακόμα και έτσι όμως τους λείπει η εκκεντρικότητα και η δόση ιδιοτροπίας που ακόμη και το λαμπερό, κατά τα άλλα, καστ δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται να προσεγγίσει. 4/10!!!

Δεν είναι άσχημο το concept του χάσματος γενεών, πάντα προσφέρει γέλιο και χαρά, στην συγκεκριμένη έκανε το ίδιο, αλλά όχι όσες φορές θα ήθελα σε μια κωμωδία. Είχε τις στιγμές της, περνάει η ώρα ευχάριστα, έχει ένα απίστευτα δυνατό cast που θα το ζήλευαν πολλές ταινίες. Το σενάριο είναι αναμενόμενο, μια τύπισσα δεν πιστεύει στην αγάπη μέχρι να πιστέψει, ζευγάρια έχουν θέματα γάμου κτλπ... μια ευχάριστη ταινία για ένα ήρεμο βράδυ, δεν θα δεις κάτι καινούριο αλλά δεν θα το μετανιώσεις και αν την δεις. 7/10