Hope Springs / Ποτέ Δεν Είναι Αργά (2012)

Ο Ντέιβιντ Φράνκελ, προσπαθεί να πιάσει το θέμα του συζυγικού τέλματος λίγο πιο σοβαρά, λίγο πιο ωμά, λίγο πιο θλιμμένα. Γνωρίζοντας πολύ καλά να κινηματογραφεί τις αμηχανίες των ηθοποιών του, στοχεύει στο να βγάλει γέλιο μέσα από τις ανθρώπινες αδυναμίες, την ταραχή, το ξεγύμνωμα - συμβολικό και κυριολεκτικό. H εξέλιξη της ιστορίας είναι λίγο-πολύ προβλέψιμη και το σενάριό της, γνωστό. Μπορεί η ταινία να μην είναι γεμάτη ανατροπές και οι ρόλοι που ενσαρκώνουν οι δυο πρωταγωνιστές να μην προσφέρουν μια ευκαιρία ζωής να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους, αλλά το έργο σίγουρα δεν αποτελεί ένα ακόμα της σειράς. Κι ο λόγος είναι οι καταπληκτικές ερμηνείες της Meryl Streep και του Tommy Lee Jones, που γι` ακόμη μια φορά αποδεικνύουν ότι ένας μεγάλος ηθοποιός δεν έχει ανάγκη από έναν απαιτητικό ρόλο για ν' αποδείξει την αξία του, αλλά ακόμα κι έναν καθημερινό χαρακτήρα μπορεί να τον αναπαραστήσει τόσο ρεαλιστικά που να σου δίνει την αίσθηση ότι βλέπεις την ιστορία δυο ανθρώπων που δεν απέχουν πολύ από τον διπλανό σου ή ακόμα κι από 'σένα. Το νόημα της ταινίας, είναι ότι οι χαρακτήρες που βλέπουμε στις οθόνες μας είναι άκρως ρεαλιστικοί, αναζητούν τη σεξουαλική τους ταυτότητα και κάνοντας μια ανασκόπηση της ζωής τους, προσπαθούν να βρουν τα λάθη τους και να δουλέψουν πάνω σ' αυτά, άσχετα από το αποτέλεσμα. Η σεξουαλικότητα των δυο ηρώων παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο, επίσης, αλλά ο τρόπος με τον οποίο θίγεται το συγκεκριμένο θέμα δεν είναι ο καθαρά αμερικανικός κι άσεμνος τρόπος που έχουμε συνηθίσει. Αντίθετα, η αναφορά στο ζήτημα γίνεται μ' έναν γλυκό κι ανθρώπινο τρόπο, όπως θα γινόταν σε μια συνεδρία με τον προσωπικό μας ψυχαναλυτή. Έχοντας μια καλή σκηνοθεσία που επικεντρώνεται στην επανάληψη για να κάνει κατανοητή τη στασιμότητα της σχέσης, μια συμπαθητική φωτογραφία, μια καλή μουσική επένδυση, ένα αξιοπρεπές σενάριο και καταπληκτικές ερμηνείες, γεμάτες χιούμορ, αμεσότητα και ρεαλισμό, ο θεατής καλείται να παρακολουθήσει μια ιδιαίτερα προσεγμένη παραγωγή που παροτρύνει τα ζευγάρια να αποδεχτούν και να δουλέψουν οι ίδιοι τα προβλήματά τους. Νομίζω, δε, ότι είναι ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός ότι η ταινία δεν επικεντρώνεται στη ψυχανάλυση, αλλά στους δύο ήρωες, κάνοντας σαφές, ότι από τους ίδιους εξαρτάται το αν θα επαναλειτουργήσει ή όχι ο γάμος τους. 7.5/10!!!