Creep (2014)

Ο Μαρκ Ντούπλας ειναι ενας καλός ηθοποιός που κινείται στις παρυφές του Χολυγουντ και κυριως εχει συμμετοχές στον αμερικάνικο ανεξαρτητο κινηματογράφο, τον οποίο ενισχύει και ως παραγωγός. Εχει παιξει το αριστουργηματικο για μενα Paddleton 2019(εδω στο σαΐτ δειτε το) που ξεδίπλωσε και όλες τις ευαισθησίες του ως ανθρωπος. Εδω εκτός απο την ιδιόρρυθμη κινηματογραφηση και την διηγηση (που όλα μαζί ειναι απο πειραματικά εως και πρωτότυπα)εχουμε μια ιστορία κατα συρροή δολοφόνου σε μιά ατμοσφαιρα (δυσάρεστου αισθηματος) σαν να συμμετέχουμε....Η γενική εικόνα-απόδοση του φίλμ δεν "πιάνει"τον μέσο θεατή. Η πρωταγωνιστική περσόνα του σεναρίου ειναι ακρως απωθητική . Θελει προσεκτική παρακολούθηση για να μπείς στο νόημα που κορυφώνεται τα τελευταία λεπτα...... 

Καταρχας, αυτη ειναι μια disturbing ταινια. Το τονιζω αυτο. Οι disturbing ταινιες δεν ειναι απαραιτητα τρομακτικες, περισσοτερο ειναι σοκαριστικες και ωμες χωρις να ειναι γνησιος τρομος, ειναι δηλαδη κατι που το βλεπεις και ενω δεν σε τρομοκρατει, νιωθεις απεχθεια βλεποντας το ή/και θιγει διαφορα θεματα τα οποια ειτε ειναι ταμπου ειτε δεισιδαιμονιες ειτε γενικα "χτυπανε" πανω στην διαμορφωμενη απο την κοινωνια αντιληψη μας περι σωστου-λαθους, κτλπ. Μερικες τρομου ειναι και disturbing αλλα μπορει να ειναι καθαρα disturbing χωρις να ειναι τρομου, οπως αυτη εδω. Αμα τη κρινουμε με βαση αυτο που ανεφερα, συν του οτι ο προυπολογισμος δε ξεπερασε τα 5 χιλιαδες δολλαρια (δηλαδη ουτε καν το κοστος μιας επαγγελματικης βιντεοκαμερας) , πρεπει να σεβαστει ο οποιοσδηποτε την δει την προσπαθεια του σκηνοθετη. Δεν ειναι νομιζω και τοσο ευκολο να γυρισεις ταινια με 5χιλιαρικα και να κανεις τον θεατη να τρομαξει. Αυτο που πετυχαινει η ταινια ειναι να σε βαλει σε ενα κλιμα τετοιο που ενω ξερεις πως ο τυπος ειναι τρελαρας, να ελπιζεις πως δε θα γινει η εκρηξη του στον αθωο βιντεογραφο που απλα τραβαει βιντεο οσα ο αλλος του λεει, ελπιζεις να μην κανει το οτιδηποτε κακο και πως ειναι απλα ενας καλοκαγαθος μεν, εκκεντρικος δε μοναχικος τυπος. Και στο τελος ολα ανατρεπονται, τελευταια 5-10 λεπτα. Ειναι ωμη ταινια και ακρως ρεαλιστικη, ισως για αυτο να μην αρεσει σε πολλους που συνηθισαν τις θεατρινιστικες ταινιες με υπερβολικα καλο τελος ή και υπερβολικα ανατρεπτικο, τοσο που απλα δε ταιριαζει. Ειναι δηλαδη μια ταινια απλη μεν, ωμη δε, που αμα τη δεις (ειτε σου αρεσει ειτε οχι) θα πεις "ναι, αυτο θα μπορουσε να γινοταν στα αληθεια, ειναι πολυ πιθανο" . Δε θα τη εβλεπα δευτερη φορα αλλα σιγουρα αξιζει να την δειτε, εστω μια φορα για να σχηματισετε αποψη. Και σιγουρα δεν ειναι σαν αυτες τις ταινιες που εχετε συνηθισει να βλεπετε. Βασικη πρυποθεση ειναι να μπειτε στην οπτικη γωνια (κοινως pov -point of view- ) του βιντεογραφου και να υποκριθειτε, σαν roleplay, πως εσεις ειστε αυτος και εσεις το ζειτε. Αν το δειτε ετσι, με τα δικα του ματια, τοτε σιγουρα θα νιωσετε ενα πονο στο στομαχι σας οταν δειτε και την τελευταια σκηνη. 7/10 η βαθμολογια μου.