Benny & Joon (1993)

Η ταινία είναι μία γλυκιά, χαριτωμένη, ανάλαφρη πραγματεύεται μία ανθρώπινη και ρεαλιστική ιστορία, με την ψυχική ασθένεια ενός κοντινού προσώπου και πώς είναι η συγκατοίκηση μαζί του. Ταυτόχρονα, προσεγγίζει πολύ όμορφα την ψυχική νόσο της Joon (μάλλον σχιζοφρένεια) και τον Sam (μάλλον φάσμα αυτισμού). Δυο ιδιόρρυθμοι άνθρωποι που δεν λειτουργούν φυσιολογικά με τους άλλους, μπορεί να φτιάξουν ένα δικό τους μικροσύμπαν που να λειτουργεί μια χαρά. Ο αδερφός που έχει αναλάβει την φροντίδα και την προστασία της, βρίσκεται ανάμεσα στο δίλημμα του βάρους της απόφασης δύο ζωών, της δικής του αλλά και της αδερφής του. Εξαίροντας τον ερωτά για τη ζωή και την αξία της φίλιας και της συντροφικότητας, ή την ρομαντική σχέση ανάμεσα στον Depp και στην πνευματικά διαταραγμένη αδερφή του Benny, την Joon, που είναι μια ακόμα σταγόνα πρωτοτυπίας, το έργο καταφέρνει να μεταδώσει ένα ζεστό κύμα ανθρωπιάς και καλοσύνης, και να ζωγραφίσει στα χείλη των θεατών ένα πλατύ χαμόγελο πέρα από τις απολαυστικές κωμικές σκηνές που διαθέτει στη φαρέτρα της, χωρίς να χάνει ωστόσο την σοβαρότητα, την ακρίβεια, τον ρεαλισμό και τα χαστούκια σκληρής πραγματικότητας για ένα τόσο σημαντικό θέμα. Η ταινία σε πολλά σημεία αποτείνει φόρο τιμής σε διάσημες ταινίες της εποχής του βωβού, αναπαριστώντας διάσημες σκηνές από τον Charlie Chaplin και τον Harold Lloyd.

Η πολύτιμη συνδρομή του απολαυστικού Johnny Depp μετατρέπεται σε κάτι περισσότερο από μια απλή, εύθυμη ιστορία αγάπης. Ο νεαρός πρωταγωνιστής παρουσιάζεται στην ταινία ως ένας ιδιαίτερος, ευγενικός και χαρισματικός νεαρός υποδυόμενος τον Sam που είναι βαθιά επηρεασμένος από τον βουβό κινηματογράφο. Αποκορύφωμα της εμφάνισης και του ταλέντου του είναι η παράσταση που δίνει στο πάρκο μπροστά στους περαστικούς, όπου ενσαρκώνει ένα συνδυασμό Buster Keaton και Charlie Chaplin, πραγματοποιώντας μάλιστα όλα τα μαγικά τρικ και ακροβατικά μόνος του χωρίς την παραμικρή συμμετοχή κασκαντέρ. Η Mary Stuart Masterson αποδίδει απίστευτα πειστικά τον απαιτητικό ρόλο της και με μεγάλη επιτυχία και ζωντάνια μας κάνει να την πιστέψουμε σε όλες τις κινήσεις, ενώ και ο σοβαρός τρόπος που διαχειρίζεται την ηρωίδα, την κατατάσσει πολύ ταλαντούχα στο χώρο της υποκριτικής. Εν κατακλείδι, φυσικά το μεγαλύτερο βάρος πέφτει στο πρωταγωνιστικό τρίο, που τα βγάζει πέρα με ερμηνείες βγαλμένες από την ψυχή, σε μια απόδειξη ότι η ταινία αυτή χτίστηκε με κυριά ύλη της την αγάπη από ανθρώπους για ανθρώπους. 8/10!!!

γλυκιά ταινιούλα της εποχής, δεν με ενθουσίασε αλλά δεν περίμενα κιόλας, την είδα για Τζόνι