Pride (2014)

To 1984 ήταν μια δύσκολη εποχή για του Βρετανούς ανθρακωρύχους. Η πολιτική της κυβέρνησης Θάτσερ τους ώθησε σε μια μακροχρόνια απεργία. Το κίνημα LGSM ήταν από τους λίγους που τους στήριξαν.
Το κίνημα αυτό ιδρύθηκε από μια ένωση ομοφυλοφίλων για να παρέχουν οικονομική και ηθική στήριξη των απεργών σε όλη τη διάρκεια του αγώνα τους.
H ταινία του Matthew Warchus δεν είναι μια ταινία για ομοφυλόφιλους. Μεταφέρει τα γεγονότα με απόλυτο σεβασμό και το ιδιαίτερο βρετανικό χιούμορ.
Είναι μια συναρπαστική ταινία που φωνάζει αλληλεγγύη σε μια εποχή που οι άνθρωποι δύσκολα την προσφέρουν, μια ταινία που χτίζει γέφυρες ενάντια σε κάθε προκατάληψη.
Το cast υπέροχο, η σκηνοθεσία δυνατή, η ροή όμορφη, δείτε την, βλέπετε ευχάριστα και μεταφέρει αμέτρητα μηνύματα.

Η ταινία καταπιάνεται (χωρίς να εμβαθύνει ιδιαίτερα) με σύνθετα, ακανθώδη και "δύσκολα" ζητήματα.  Βάζοντας μπροστά ενίοτε το χιούμορ, άλλοτε την δραματικότητα και κάποιες φορές τη (μινιμαλιστική) ροή των πραγμάτων γύρω μας, συνθέτει ωραία το παζλ αφηρημένων εννοιών δανεισμένων από πολλούς επιστημονικούς χώρους και ανθρωπολογικές εκτιμήσεις: (αποτυχημένες κι επαναλαμβανόμενες) νεοφιλελεύθερες πολιτικές (επαναλαμβάνονται και σήμερα κι άγνωστο μέχρι πότε), σεξιστικές διακρίσεις, ομοφυλοφοβία, αλληλεγγύη, ανθρωπιά, διαφορετικότητα, ψυχισμός, ψυχολογία των μαζών και επιρροή των ΜΜΕ, αγάπη, εκτίμηση, μετάνοια, συντροφικότητα, πρωτοεμφανιζόμενη παγκοσμίως ασθένεια (AIDS) κ.α..

Ο σκηνοθέτης οφείλει να αξιοποιήσει τα ιστορικά στοιχεία που έχει στην φαρέτρα του κι αυτό καθιστά το έργο του πιο εύκολο, καθώς δεν αναγκάζεται να πάρει θέση, να τοποθετηθεί ο ίδιος, μένοντας ουδέτερος.

Στα αρνητικά, η έλλειψη στοχαστικότητας και το "κλείσιμο του ματιού" κάποιες στιγμές σε αμερικανιές.

Θετικό αποτέλεσμα.

8/10.